Ik heb van 1969 tot 1975 op de KWS gezeten. Toen onze school in 1970 een grote opknapbeurt kreeg moesten wij tijdelijk naar de kerk in de Zacharias Jansestraat. Daar kregen wij les van ene juffrouw Verkerk. Woonde destijds met een herdershond in de Bijlmer en reed in een groene lelijke eend.
En ik hoop oprecht dat ze dit leest.
Het waren niet mijn klasgenootjes door wie ik gepest werd maar door haar. Geen idee waarom. Ze sloeg me, kneep me,schopte mijn stuitje blauw en omdat ik vooraan aan haar tafel zat kreeg ik ook nog wel eens een trap tegen mijn schenen onder de tafel door. Als ik weer eens thuis kwam met blauwe plekken zei ik dat ik was gevallen.
Ze isoleerde me van de klas. Ze hielp me niet, legde nooit iets uit en liet me aan mijn lot over. Als er iets gebeurt was in de klas dan ging ze er van uit dat ik het had gedaan. Zonder de klas te horen sleurde ze me aan mijn oor of haren de klas uit. Geen idee wat ik dat mens ooit misdaan heb. Ze moest me altijd hebben. Verbaal wist ze het ook wel te doen, ze kleineerde, sneerde en schold. Ik was zo bang voor haar en haar dreigementen dat ik het thuis niet durfde te vertellen. Wat dat betreft had ze me goed in de tang.
Nadat onze school was gerenoveerd ontdekte ik een luik waardoor je op het dak kon klimmen. Nadat ze me weer een keer flink had gemept en in een kast had opgesloten (tussen de stinkende dweilen) was ik echt zover met mijn gedachten dat ik op het dak van school wilde klimmen om te springen, dan was ik dood en hoefde nooit meer naar school.Ik was 9 jaar oud toen. Dit getreiter heeft 2 jaar geduurd. Een hel. Ik was nog te jong en te onnozel om te beseffen dat dit gewoon mishandeling was.
Een gefrustreerd wijf was het. Het was uiteindelijk meester Wim Jansen die me uit die kast heeft gehaald omdat ik hartverscheurend zat te huilen. Radeloos was ik. Springen betekende niet alleen dat ik dan nooit meer naar school hoefde, het betekende ook dat ik dan ook nooit meer mijn ouders zou zien en mijn vriendinnetjes. Ik was op dat moment stuk. En ik heb het aan meester Wim Jansen te danken dat dat idee van springen uit mijn hoofd verdween. Ik kreeg vrij snel daarna les van hem en met heel veel geduld, wijsheid en liefde heeft die man een totaal ander kind van mij gemaakt. Ik kwam uit een hel en belandde in de hemel leek het. De helft van mijn schooltijd heeft die Verkerk verpest. Het plezier om naar school te gaan en te leren heb ik van meester Wim Jansen terug gekregen. Als die man er niet was geweest op dat moment…….
Ik hoop dat je dit leest juf Verkerk.
En wees er maar niet trots op trut. Ik ben inmiddels vijftig. En al zou je nu tachtig zijn zou ik je hier nog links en rechts voor om je oren slaan.
Je hebt een heel stuk van mijn jeugd en kind zijn ontnomen. Dat vergeef ik je nooit.
Alexandra
Een heftig verhaal, Alexandra!
Ik heb bij jou nog in de klas gezeten van klas 1 tot en met klas 3.
De lelijke eend, de Bijlmer en de herdershond komen me nog vaag bekend voor. Ik meen me te herinneren dat ze een aantal kinderen mee naar huis nam om pannenkoeken te eten en dat ik daar ook een keer bij was.
Dat ze zo gemeen was, heb ik niet mee gekregen. Wat erg om een kind zoiets aan te doen.
Dat kan gewoon niet!
De kerk in de Zacharias Jansestraat staat me ook nog iets van bij. Er was daar toen in die tijd een huis afgebrand bij die kerk, dat had indruk gemaakt. En ik herinner me nog iets van de lampen in die kerk, die aan het plafond hingen, die zo warm geworden waren, dat het plastic smolt en als draden naar beneden kwam.
Lang geleden…
Wat een ontzettend aangrijpend verhaal, Alexandra. Het komt bij mij hard binnen omdat ik ook les heb gehad van juf Verkerk en haar ook verschrikkelijk vond. Ze heeft mij niet dusdanig mishandeld zoals ze dat bij jou heeft gedaan, maar ik ben zeker wel eens door haar geslagen en ze was ook heel onaardig en denigrerend naar mij.
Toen ik in 1971 op de KWS kwam, was dat ook nog in de kerk in de Zacharias Jansestraat. Bij juffrouw Bac. Daarna in de Cornelis Drebbelstraat, met in de 2e klas juffrouw Meijer, die lief was. Maar in de 4e klas kreeg ik juffrouw Verkerk en dat was dus niet fijn. Ik weet nog dat ik op enig moment, na behoorlijk veel ellende, opstandig en steeds brutaler naar haar werd en ook mijn moeder op de hoogte bracht van hoe het er aan toe ging. Als mijn moeder een gesprek op school had, deed Verkerk poeslief en dat maakte mij woedend. Ze bond na enige tijd wel in, in ieder geval richting mij, maar wat vreselijk wat ze heeft aangericht bij anderen, zoals bij jou.
In de 5e klas kreeg ik meester Jansen en wat was die geweldig. Voor jou is hij dus ook heel goed geweest. Fijn om te lezen. Ik bewaar heel goede herinneringen aan hem. Aan het einde van het schooljaar was er zijn huwelijk met Joke, in Den Haag, waar wij met een groepje naar toe geweest zijn. Prachtige herinnering. Daarna is hij toen wel van school gegaan en in Den Haag gaan werken.
Ik heb nog veel andere herinneringen aan die school en die tijd.