De oprichting 01 augustus 1922 werd B.P.C. (Be-Quick Pollux Combinatie) in de Nieuwmarktbuurt opgericht uit een fusie van 2 buurt-verenigingen Be Quick en Pollux.
Pollux was het opleidingsschip in de Oosterdok, waar de spelers op weg naar Noord altijd langs fietsten en die naam sprak hun wel aan.
Bestuursleden van het eerste uur waren de gebroeders L. en M. Ephraim, K. Lakmaker en Frans Brandt, terwijl Teun Drent en Jan Damen als spelers de grootste troeven waren.
In 1924 trad men toe tot de Amsterdamse Voetbalbond en werd de club ingedeeld in de 3e klasse.
Het eerste clublokaal was in de lunchroom van van Mourik (geen familie van de penningmeester) op de Nieuwmarkt. In het seizoen 1936/1937 werd B.P.C. kampioen en daarmee K.N.V.B.-er !
In de 2e W.O. was het onmogelijk te spelen omdat de Joodse leden niet meer op de voetbalvelden mochten komen. Men stopte toen maar helemaal. Na de oorlog werd er een monument geplaatst met de spreuk “Elke dag is mij verloren die uw stemme niet verneemt”. Na de oorlog probeerde men de draad weer op te pakken, maar de prestaties waren niet denderend.
Rond de jaren 50 kreeg de club een veld op Sportpark Voorland tussen de velden van A.S.V.K., D.E.C. en De Geuzen. De kantine werd zowel door De Geuzen als door B.P.C. gebruikt.
Na enkele degradaties lukte het om op Hemelvaartsdag 1965 kampioen te worden en weer K.N.V.B.-er te worden. Een jaar later, weer op Hemelvaartsdag, werd in een wedstrijd tegen K.F.C. het derde klassersschap behaald.
Helaas degradeerde men het jaar daarop weer naar de 4e klasse. Maar in het seizoen 1968/1969 kwam men met drie kampioenselftallen uit de bus, terwijl ook de overige elftallen goede tot zeer goede plaatsen in de competitie bezetten.
In 1972 beschikte de club over een prachtige accommodatie, die de trots van menige eerste klasser zou kunnen weerstaan.
Na 60 jaar werd de club op 30 juni 1982 opgeheven en fuseerde men met DEC en werd het DNC.
Geef een reactie