s.c. Vuurtoren
Oprichtingsdatum: 17-07-1971
Opheffingsdatum: 1-07-1996
Het traditionele aanbod van club- en buurthuizen was in die tijd: vrijetijds activiteiten in clubverband, verplicht lidmaatschap, beperkte openingstijden, een aanbod voor allerlei leeftijdsgroepen. Voor de jongeren die in de Vuurtoren kwamen bleek dit aanbod niet passend te zijn. Sommigen hadden ernstige problemen thuis, liepen weg en hadden geen onderdak. Een aantal van hen zat zonder werk – ook omdat ze zonder diploma de school hadden verlaten. Daardoor had men geen geld, kwam in aanraking met de politie, gebruikte drugs en kwam in een sociaal isolement of in botsing met andere mensen.
Daarom koos de Vuurtoren voor een uitbreiding van het recreatieve aanbod met hulpverlening (arts, psychiater, maatschappelijk werker), arbeidsbemiddeling en arbeidsprojecten. Er werd een sportclub opgericht, s.c. Vuurtoren. Later werd ook onderwijs opgenomen in het activiteitenaanbod, bijvoorbeeld een autorijschool omdat veel jongens zonder rijbewijs reden. De basis van het werk was een sociëteit met ruime openingsuren waar de jongeren vrij in en uit konden lopen. Aan de bar of in de barzaal legde de werker of de specialist contact met de jongeren en keek in overleg met hem wat de behoefte was en wat de Vuurtoren voor hem of haar zou kunnen doen. Aangezien de Vuurtoren niet alle problemen van de jongeren kon oplossen werd ook een programma van belangenbehartiging ontwikkeld en uitgevoerd.
De meervoudige problemen van de jongeren vroegen om een meervoudige aanpak. Deze aanpak werd later de Integrale werkwijze genoemd. Het doel van het werk was bij te dragen aan de verbetering van de maatschappelijke, sociale en persoonlijke positie van de jongeren.
Het personeel bestond in 1968 uit drie medewerkers/ jongerenwerkers en groeide daarna tot aan de hoogtijdagen uit tot 28 medewerkers (21 fulltime banen). Het bezoekers (leden) aantal was 78 in 1971. Dit aantal groeide in de jaren daarna tot ongeveer 120.
De Vuurtoren is in 1991 opgeheven. De jaren daarvoor, het eind van de tachtiger jaren, richtte men zich op dak- en thuisloze jongeren. 110 Jongeren maakten toen gebruik van dat aanbod (koffie, was- en douchegelegenheid, autorijschool, leer-werkwinkel, sport).
De Werkgeversfunctie voor de Vuurtoren werd in 1968 vervuld door de HSJA. Ook verzorgde de HSJA de subsidieaanvragen en gaf begeleiding aan het personeel van de Vuurtoren. In 1974 is de afstand tussen de HSJA en de Vuurtoren groter geworden, onder druk van het personeel van de Vuurtoren. Vanaf dat moment is de begeleiding van het personeel en het inhoudelijke beleid steeds meer door de Vuurtoren zelf ter hand genomen.
Een aantal ouderlingen van de Hervormde kerk heeft de Stichting Vrienden van de Vuurtoren opgericht. Het bestuur van deze Stichting maakte zich los van het gangbare beleid van het Hervormde Jeugdwerk. Dat beleid hield in dat de werkers de jongeren, door middel van vrijetijds activiteiten, naar de kerk toe moesten leiden. De activiteiten van deze stichting waren fondsenwerving en bijeenkomsten organiseren voor ouders van de bezoekers.