Mijn vader werkte bij een schildersbedrijf dat op zaterdag wilde voetballen en kwam zo bij D.E.C. terecht. Ik weet uit die periode nog wel een paar namen. Het was ± 1959. Mijn vader Jan Groen was keeper, zijn broer Cor speelde ook mee. Brammetje Ooms, Eddy Veldt, Henk Kruif. Willem Messendorp was de leider.
Marie Groen en Henny Wiggemanse trainden en waren de leidsters van de jongste jeugd (jaren 68/70).
In die tijd was de familie Thonus de stuwende kracht achter de balie waar je wat te drinken en een broodje bal kon eten. Er waren vrijwilligers die meehielpen: Annie Johansen, Henny Wiggemans en Appie Kraaikamp. Hereman hielp met flesjes aanvullen, rotzooi opruimen enz.
D.E.C. heeft ook een handbalafdeling gehad. Dames zaal 11-tal, ik heb er zelf ook in gespeeld maar weet eigenlijk jammer genoeg geen namen meer. Softbal en honkbal werden er ook gespeeld.
De kantine werd verbouwd met behulp van een hele grote groep vrijwilligers. Deze jongens kwamen vaak zo van hun werk naar D.E.C. Daar kregen ze dan wat te eten. Loek Thonus was tegelzetter. Hij heeft samen met anderen de tegels in de kantine gelegd. Ze hebben een rijksdaalder in de vloer gemetseld. Dat was heel erg leuk om te zien hoe iedereen de munt wilde oppakken. Jammer dat het van de voorzitter eruit gehaald moest worden.
De dagjes uit met de D.E.C.-jeugd waren allemaal heel erg leuk. We hadden ook een goede chauffeur. Jan Hoks was lid van D.E.C. en werkte als touringcarchauffeur. Hij bracht de stemming er wel in.
In ± 68/69 hebben mijn ouders de kantine overgenomen. Daar hadden ze ook hulp van vrijwilligers. Ikzelf en mijn zus Marga hebben daar ook geholpen. Coba Klijn verzorgde de gehaktballen, tosties en broodjes kaas/ham.
Dan de beroemde en beruchte feestavond. We begonnen met f. 18,36 in kas, maar het feest moest doorgaan. De artiesten wisten wat er aan de hand was. Ze zeiden dat het wel goed kwam. Mijn zus en ik verkochten de programmaboekjes. Er waren er veel te weinig gemaakt. Wat deden wij als iemand zijn boekje had neergelegd en even wegliep ? Dan pakten wij ze en verkochten ze weer!
De artiesten die ik nog weet waren Willy Alberti, Ria Valk en de Wama’s. Het is die avond een groot succes geworden.
Henny Wiggemansen verzorgde elke week de clubblaadjes. Er waren er nog meer, waaronder ikzelf Marie Groen. Joop Gerritse was mister Toto. Hij heeft dat jarenlang gedaan met Gerrie Borst. Bij de sigarenwinkels alles ophalen, dan ergens bij iemand thuis alles uittellen en lijsten invullen. Als dat klaar was heel vlug naar de K.N.V.B. in de Emmastraat. Vóór half 11 moest je daar zijn. Soms moest je nog wel een klein uurtje wachten voor je aan de beurt was.
Mijn vader Jan Groen, bij iedereen bekend als ome Jan, was verzorger en masseur voor de elftallen. Hij heeft ook als leider een jeugdelftal gehad.
Het is niet allemaal leuk geweest. Zo zijn wij met de A1 naar Didam geweest naar een toernooi. Het liep niet zoals onze gastheer had gehoopt. Het ontaardde in een vechtpartij. Wij zijn naar de bus gevlucht. De spelers hadden hun voetbalschoenen in de hand om de mensen van zich af te houden. Bij de bus aangekomen geen chauffeur te bekennen. Gerrie Borst heeft met pijn en moeite de bus open gekregen en heeft zo de boel gered.
Rita Groen
Geef een reactie