
Beslissingswedstrijd tegen De Volewijckers A2 die door Amstel gewonnen werd met 3-2 – Met Wim Suurbier (3e van rechts staand) – Foto: Jaap van der Meer – Alle rechten voorbehouden
Bron: Het Parool – 25 juli 2020
Door: Jaap de Groot
Soms word je als columnist aangenaam verrast. Zoals de afgelopen week. Zelden heb ik meegemaakt dat een artikel zoveel los wist te maken. De beschrijving van de terugkeer van de op 12 juli overleden Wim Suurbier naar Amsteldorp, waar hij een deel van zijn jeugd doorbracht, bleek bij veel lezers een gevoelige snaar te hebben geraakt. Het leverde niet alleen talloze mooie reacties op, ook bijzondere informatie.
Daarom dit keer geen column over actuele zaken in de vaderlandse topsport, maar een kleine greep uit de herinneringen van buurtgenoten aan Wim Suurbier, zijn inmiddels verdwenen club Amstel en Amsterdam-Oost uit de jaren vijftig.
Volgens Pieter Boersma speelde Amstel aanvankelijk aan de Hugo de Vrieslaan, maar moest de club daar weg vanwege de aanleg van de Gooiseweg. ‘Het bijzondere aan dat veld was dat er tussen twee doelen een hoogteverschil was van een halve meter. Dus de ene helft speelde je omhoog richting de Hugo de Vrieslaan en de andere helft omlaag naar de Transvaalkade toe.’
Dan André Lopes Dias: ‘Na het vertrek van de Hugo de Vrieslaan in 1958 had Amstel kennelijk een periode geen vaste locatie, wat de herinnering van Wim Suurbier aan het veld bij Drieburg zou verklaren. Zo speelde ik met mijn toenmalige club Wilhelmina Vooruit nog tegen Amstel op sportpark Middenmeer. Aan het begin van de jaren zestig is de club definitief naar sportpark De Diemen verhuisd.’
Mooi zijn de jeugdherinneringen van Ruud Worm. ‘Ik heb van 1955 tot 1958 samen met Wimpie gevoetbald, die 15 dagen jonger was. Toen nog niet zo’n opvallend talent, maar hij heerste wel op het middenveld. Hij stond toen opgesteld als stopperspil. Onze vaders, die ook allebei Wim heetten, waren heel actief binnen Amstel. In de periode dat ik Wim heb leren kennen woonde hij op de Beukenweg 5 (twee hoog). Wij voetbalden af en toe op het Transvaalplein, met Pietje Keizer (Majubastraat 5) en Johan Cruijff. Als Johan meedeed, mocht ik niet meer meedoen.’
Dan een bijzondere bijdrage van Hans van den Brink. ‘In de column staat dat Wim Suurbier bij Ajax is omgeturnd tot rechtsback. Dat heeft mijn inmiddels overleden schoonvader Jany van der Veen gedaan. Zijn grote gave was dat hij als trainer de bijzondere potentie van spelers zag. Zo heeft hij niet alleen Wim Suurbier van aanvaller tot back gemaakt, ook Theo van Duivenbode. De matige spits Barry Hulshoff werd een voorstopper die internationale erkenning kreeg. Ook zette hij de beperkte back Nico Jansen (SDW) bij FC Amsterdam in de spits, wat hem onder andere een transfer naar Feyenoord heeft opgeleverd.’
Zo kan ik nog even doorgaan, alleen is deze column niet van elastiek. En ik maar denken dat Wim Suurbier tot de categorie ‘vergeten Ajacieden’ hoorde. Dat is dan voor eens en altijd rechtgezet.
Lees ook de column van Jaap de Groot van 17 juli j.l.
Met Wim Suurbier naar de buurt waar hij opgroeide
Ik zelf heb vroeger als rechtsback en wim suurbier als linksback.bij sv amstel jeugd.gespeeld.wij waren toen een goed koppel,erkwam dan ook bijna niemand erdoor.werden dan ook kampioen.helaas is hij erniet meer.ben nu zelf 80 jaar.