Bron: De Oud Amsterdammer van dinsdag 15 mei 2012
Met paard en wagen naar de wedstrijd
Kort na de oorlog kwam ik als jongeman uit de Indische Buurt in een team van Madjoe, waarover De Oud-Amsterdammer (deze krant bestaat alleen nog digitaal) onlangs schreef.
We speelden in rode shirts en de club had een mooi clubhuis dat waarschijnlijk te danken was aan onze voorzitter, die iets hoogs was bij een wegenbouwer en gemakkelijk aan allerlei materiaal kon komen.
Zo liet hij ook eens een bruggetje over de sloot langs het veld aanleggen. Bij een van de uitclubs heerste wel armoede, want daar moesten we ons, bij gebrek aan een kleedkamer, in een naburig café omkleden.
Voor een van onze uitwedstrijden moesten we naar een gehucht voorbij Amstelveen en zo pal na de oorlog was er amper vervoer, dus dat was een lastige opgave.
Dankzij groenteman Nederend uit de Niasstraat konden we er toch komen: met paard en wagen.
In ons gezin uit de Ternatestraat waren meer voetballers. Mijn broer Wim speelde – hoewel hij zelf nooit optrad – in een artiestenteam van bekende Nederlanders uit Oost. Onder anderen Ad van der Gein, de leider van het Cocktail Trio, speelde daarin.
Mijn oudste broer Cor speelde bij Wilhelmina Vooruit-HEDW en was leider van een voetbalteam bij het GVB, want bijna elk groot bedrijf had een eigen sportclub. Zo was ik als 16-jarige begonnen bij het voetbalteam van mijn eerste baas, de scheepvaartmaatschappij KNSM.
Bij Madjoe was voetballen altijd geweldig, al ging er ook wel eens iets mis. Zo kreeg ik eens loeihard een bal, die ik tevergeefs probeerde te koppen, in mijn gezicht. De klap kostte mij een flink aantal tanden.
Jan Roos.
Geef een reactie