In het souterrain van hotel ‘Zeeburg’, dat op de hoek stond, waar nu de Molukkenstraat en Zeeburgerdijk elkaar snijden, speelde enige keren per week lustig de militaire kapel, de boerderijen van Van Schalkwijk en Koopmans waren tot ondergang gedoemd en het befaamde wielerbaantje stond gelaten op zijn afbraak te wachten.
Het geviel in die tijd, dat enige jongens, die regelmatig in de Balistraat een balletje aan het trappen waren, voor de zoveelste maal door een agent werden gewaarschuwd, dat, als ze nogeens op “dat gelel tegen dat vod betrapte” hij er werk van zou maken en dat er aan het einde van de Javastraat in het bureau nog wel enige plaatsen gereserveerd konden worden voor jongens, die maar niet wilden aannemen, dat de straat er niet was om er je voetbalhartstochten te botvieren. En zo werd, ongewild, deze agent de oorzaak van de geboorte van onze club en kunnen we gevoeglijk aannemen, dat de Balistraat als kraamkamer heeft gefungeerd.
´t Lijkt ons leuk, de namen van de 4 jongens, die de geboorte van Zeeburgia bevorderden, aan de vergetelheid te ontrukken.
Hier komen ze dan: Rijk van Wageningen, Teun Pronk, Jan v.d. Anker en Jan Looyen.
Waar het in onze bedoeling ligt in dit overzicht niet teveel met namen te strooien, komt het ons toch voor, dat deze assistenten van Ome politie / agent / dokter er wel eventjes “uitgelicht” mogen worden. Onze eerste voetbal heette “talisman”.
Officieel werd het café hoek Plantage Badlaan (hoe is ´t mogelijk) de geboorte en zo deed “ZEEBURG”, want dat was de eerste naam van onze vereniging haar intrede in de 2e klasse A.V.B.
Ons veld was gelegen aan de Schellingwouderdijk.
De kleedgelegenheid huisvestte bij tijden ongeregeld goed, zoals koeien, varkens en kippen.
Ons eerste optreden in de 2e klasse A.V.B. werd meteen al beloond met het kampioenschap, welk resultaat werd bereikt met aanvallend spel zonder stopper.
Na zo een drie jaar in de eerste klasse gelogeerd te hebben vond “ZEEBURGIA” (deze naam had de vereniging in 1920 gekregen) het de hoogste tijd. Er moest van omgeving veranderd worden. Resultaat: het kampioenschap van de eerst klasse A.V.B. In de strijd om de hoogste plaats waren toen T.D.O. en Z.R.C. onze grote concurrenten. Inmiddels waren we verhuisd naar de Muiderstraatweg. Idyllisch door het “houtbos”omgeven, terwijl “Betlem” zich daarbij aansloot, lag daar ons veld. Je waande je geheel buiten en terwijl in de verte de contouren van de stenen pakhuizen van Amsterdam zich aftekenden, waarboven de torens van onze stad probeerden de hemel te bereiken en de grote gashouders als ballonnen boven de daken schenen te drijven, voetbalde “ZEEBURGIA” daar zondags, dat het een lieve lust was.
Jonge wat zijn daar een veldslagen geleverd en welke prachtige herinneringen zijn er aan dat mooie plekje verbonden. We hoeven de familie Hoefman maar te noemen, pa Hoefman, de eigenaar van het stuk land, waarop we onze goalpalen hadden mogen neerzetten, imponeerde niet alleen door zijn vervaarlijke Bakkebaarden, maar ook door zijn liefde voor onze club, waarbij zijn vrouw zich aansloot. Wanneer we dan ook de kant van Bussum uitgaan en de klucht van de grote Merwedebrug oprijdend, altijd even naar rechts met heimwee in ons hart naar dat (nog steeds) verlaten liggend stuk land kijken, dan is deze herinnering steevast verbonden met ons rondhuppelen als jongen in ons voetbalbroekie, de bakkebaarden van de heer Hoefman en de daverende toejuichingen van onze supporters.
Nu bewogen tussen deze supporters er zich van de vrouwelijke kunne, hetgeen weer tot resultaat had, dat verschillende spelers van ons toenmalige eerste, naast hun zorgen om in voetbalconditie te blijven, na zekere tijd het moment gekomen achtten om meubeltjes te gaan kijken, wat uiteindelijk weer resulteerde in het feit, dat er nieuwe “ZEEBURGIA” leden werden geboren.
Bron: website van a.v.v. Zeeburgia
Geef een reactie