ANIMO Het Trainingspak.
Mijn naam is Ton van Eunen samen met mijn broer Bert ben ik in ± 1968 lid geworden van Voetbal Vereniging Animo.
We speelden in de Zaterdag competitie met Ari Brouwer Hr. Minneboo
Ben Kramer en nog enkele spelers waarvan de namen mij ontschoten zijn.
Een keer in de week gingen we samen trainen, we hadden beiden een splinternieuw niet al te duur, (dus goedkoop) trainingspak gekocht niet te strak zittend, beetje ruim met het oog op krimpen in de was ik zie het nog voor me de kleur was kobaltblauw met op de schouders van links naar rechts een doorlopend groot wit vlak, in combinatie met een paar oude voetbal schoenen die mij toch al gauw een maat te groot waren zag het er toch nog wel redelijk professioneel uit naar wij dachten.
O.k de training was begonnen ook al beschikte ik nog niet over een groot uithoudingsvermogen het ging best aardig maar na een hevige hoestbui wist ik het,
ik stop acuut met roken, kolere ik had het niet meer.
Na dat ik weer op adem was gekomen ging het wel weer, maar dan, drup drup drup een regenbui die steeds heftiger werd maar deze jongens zijn van staal dus gewoon doorgaan.
Na 10 minuten regen kom ik ineens tot de ontdekking dat ik bijna geen stap meer kan nemen wat is dit nu? het kruis van mijn trainingsbroek hangt tot op mijn knieën
ook mijn broer kwam niet meer vooruit onze trainingspakken waren door de regen enkele maten te groot geworden.
Oplossing broek ophalen tot onder je armen het was geen porum het koortje stevig vast zetten en gewoon door gaan hahahaha .
Ook onze mouwen waren inmiddels uitgezakt tot ver over onze handen ( fijn zo’n trainingspak lekker goedkoop) hahahahahahahaha we konden niet meer bijkomen van het lachen het regende nu echt pijpenstelen, en we zijn de kleedkamer ingevlucht, zeik en zeik nat .
De volgende zaterdag speelden we een wedstrijd tegen de Studenten die wonnen we met hele grote cijfers iets van 21-0 niet omdat we zo goed waren maar de Studenten
hadden de avond daarvoor een knal fuif gehad tot diep in de nacht en waren nog bijna allemaal lazarus.
Ik kan me niet herinneren dat we daarna ooit nog 1 wedstrijd hebben gewonnen.
Dus hebben we het bij Animo maar voor gezien gehouden.
Tennis leek ons ook wel wat, dan waren we in ieder geval van een hoop geschreeuw af. (AFGEVEN AFGEVEN!!) Hahahahaha.
Ton van Eunen
Geef een reactie