De Meerhoek was een prachtige oude boerderij van honderden jaren oud, gebouwd op het perceel van hofstede Sorgwijk die in 1820 gesloopt werd in verband met verbreding van de Middenweg.

De boerderij was generaties lang in het bezit van de familie
Corrie (officieel Cornelia) van Ekris is geboren op 14 juli 1959 in deze boerderij op de Ooster Ringdijk 140 vlakbij Diemen. De grootvader van Corrie, Klaas Vedder, was hier in 1899 geboren; de boerderij is dus generaties lang in het bezit van de familie geweest. Zijn schoonzoon Arie van Ekris en dochter Sijtje van Ekris-Vedder waren de ouders van Corrie en haar broer Kors.

De koeien graasden in de dijk langs de ringvaart
Omdat er steeds meer land aan de boerderij onttrokken werd voor de aanleg van sportvelden en volkstuintjes kon haar vader er slechts 4 koeien op na houden. Ze graasden in de dijk langs de ringvaart. Hij werkte daarnaast als chauffeur op een vrachtwagen bij de fa. Saan in Diemen. Daar heeft hij gewerkt van 1952 tot 1988. In 2004 is hij overleden.

Groen van Prinstererschool
Corrie ging naar de Christelijke Groen van Prinstererschool aan de Zaaiersweg in Betondorp. Ze had 2 Surinaamse vriendinnetjes, Carmen en Geraldina van Tholl. Dat was in die tijd heel bijzonder, er waren nog niet veel kinderen van buitenlandse komaf. Van de school herinnert ze zich meester Bos en juffrouw Pauw. Na de lagere school ging ze naar de Middenmeermavo in de Lavoisierstraat.
De koeien huppelden dronken door het land
Het leven op de boerderij was heel relaxt. Tijdens de zomervakantie moest ze wel haar moeder helpen in de huishouding, maar ’s middags zat ze lekker een boek te lezen. Al bracht ze ook regelmatig de melkemmer naar een weiland bij Saan (naast het kerkhof) in Diemen omdat de 4 koeien daar soms graasden. De beesten kregen als bijvoer koeienkoeken terwijl haar vader ook daarvoor schillen ophaalde bij de mensen thuis.Tussen die schillen zaten ook wel eens oude sinaasappelschillen. Die waren een keer gaan gisten en bevatten daardoor een behoorlijk hoog alcoholpercentage! Corrie herinnert zich nog heel goed dat de koeien na consumptie dronken door het land huppelden!

Eva was dol op narcissen
Een van de koeien, Eva, (een dikbil) had iets bijzonders. Ze was n.l. dol op narcissen. Op een nacht had ze zich door de afrastering van gaas heen gewerkt door het omhoog te duwen, was tussen de narcissen gesprongen en had ze allemaal opgevreten! Dit gebeurde op een grasland op de kruising Middenweg-Gooiseweg. (De Gooiseweg liep in de tijd nog vanaf de Weesperzijde langs de Weespertrekvaart richting Diemen toen de snelweg er nog niet was). Koe Eva was toen ongeveer 3 jaar oud. Ze is 14 jaar geworden. Omdat ze last van rheuma kreeg moest ze helaas worden afgemaakt.
Sleetje rijden bij café van de Vuurst
In de strenge winters die er in de jaren 60 nog waren werd er vanaf de kluft bij café van der Vuurst naar beneden gesleed. In volle vaart ging het over de sloot rond het tuincomplex Rust en Vreugd. Als je het goed deed kwam je een fl ink eind tot aan de hoektuin, waar ’s winters toch niks stond. Of je kwam via het dammetje in de sloot bij de volgende sloot uit en soms nog verder.

Boomgaard met fruitbomen en bessenstruiken
Tot 1964 was er naast het huis een boomgaard met appel-, pruimen- en perenbomen. En ook een paar bessenstruiken. Daarna werd de grond bij Rust en Vreugd (volkstuinencomplex) getrokken.
Boodschappen deed haar moeder in de Arent Krijtsstraat in Diemen of bij de Vana in Betondorp, waar toen nog veel winkels waren. Vlees haalde ze bij slagerij Miltenburg. In de Veeteeltstraat woonde een mevrouw met een E.H.B.O-diploma. Op een dag werd ze bij een ongeluk op de Middenweg geroepen. Het slachtoffer bleek haar eigen zoon te zijn die het ongeluk niet overleefde. Wat een drama was dat!

Eind 1974 moest de boerderij worden afgebroken
Helaas kwam er aan het mooie, rustige leven op de boerderij een eind toen in 1974 alles moest worden afgebroken ten behoeve van de ringweg rond Amsterdam. Haar vader had bedongen dat ze meteen na hun vertrek naar Noord de boerderij zouden afbreken. Hij zou het niet hebben overleefd als er na hun nog krakers in gekomen zouden zijn. Dus het gebeurde dat de verhuiswagen van Saan ‘s morgens wegreed met hun spullen en dat meteen daarna de sloper zijn verwoestende werk begon. ’s Avonds was de boel al gesloopt. In een andere boerderij (Voorland) hebben nog wel krakers gezeten. De eeuwenoude beuk werd helaas ook omgehakt.

De familie verhuisde naar Noord, waar Corrie nu nog steeds woont. We zijn even terug geweest naar de plek waar de boerderij heeft gestaan (naast de snelweg). Het was een emotioneel moment voor haar, ze was er na het vertrek in 1974 nooit meer terug geweest.

Onder de onderstaande informatie over het boek Boerderijen in de Watergraafsmeer staat een lijst met alle verhalen uit het boek, die op deze site staan.
Bovenstaand verhaal is afkomstig uit mijn boek
Boerderijen in de Watergraafsmeer – Van Anna Hoeve tot Vergulden Eenhoorn.
Verkrijgbaar voor € 19,20 bij Linnaeus Boekhandel – Middenweg
of bij Jo Haen vriendenvanwatergraafsmeer@gmail.com
Onderstaand de lijst met linken van de verhalen uit het boek
01 – Boerderij Voorheen, Kruislaan 350/hoek Ooster Ringdijk
02 – De Annahoeve, herinnering aan een tijd die voorbij is
03 – De Vergulden Eenhoorn
04 – Melkboer Prins van de Vergulden Eenhoorn
05 – Bij opa Gerrit Kars in de Vergulden Eenhoorn
06 – Boerderij Pavonia, Ooster Ringdijk 15
07 – De laatste boer in de Watergraafsmeer, Schagerlaan
08 – Hofstede Winterbouw Ooster Ringdijk 74
09 – Boerderij Egassan Ooster Ringdijk 75
10 – Boerderij de Waterhond Ooster Ringdijk 100
11 – Boerderij Voorland Ooster Ringdijk 110
12 – Boerderij de Meerhoek Ooster Ringdijk 140
13 – Boerderij Middenmeer Middenweg 333
14 – Boerderij Goed Genoeg Middenweg 261
15 – Boerderij Meerlust, Middenweg 86-88
16 – Boerderijtje van David Slagt
17 – Boerderij Meergenoegen Kruislaan 4
18 – Boerderij Meergenoegen Kruislaan 120
19 – Boerderij De Jonge Zaaijer Weesperzijde 225 (was 42)
20 – Boerderij Rust na Onrust Duivendrechtsekade 20
Ingrid Lammertse
Waarom hebben ze die houten driehoek om hun nek? Lijkt me zielig.
Corrie van Ekris
Er was niets zieligs aan. Maar het zorgde ervoor dat ze niet door de afrastering heen liepen. De rechtse op de foto is EVA. Eva heeft 14 jaar bij ons gewoond. Hier is ze een kalf. Toen ze groter was kreeg ze het voor elkaar om snachts te ontsnappen en op de kruising tussen de gooische weg en de middenweg in het narsissen veld te gaan staan vreten. Ze was gek op narsissen bloemen. Werden we weer door de politie uit bed gebeld. en konden haar weer ophalen.
Ingrid Lammertse
Lijkt me niet lekker om je nek maar kon zo te horen denk ik niet anders, en 14 jaar bij jullie gewoond zijn jullie wel goed voor haar geweest!