Bron: hetamsterdamschevoetbal.nl
De Amsterdamse voetbalclub Zeeburgia presenteerde zaterdagavond het jubileumboek De Eeuwige Jeugd naar aanleiding van het honderdjarig bestaan. Diverse grote namen schreven een column in het boek, waaronder David Endt. De voormalig teammanager van Ajax heeft altijd een groot respect gehad voor de club. “Zeeburgia heeft de faam en naam van een goed opleidingsinstituut. Het is toch heel apart dat vele spelers binnen het Nederlands voetbal vanaf Zeeburgia naam hebben gemaakt”, stelt Endt.
Amsterdamse sfeer
De 66-jarige Endt komt nog altijd graag bij Zeeburgia. “Ik houd van het Amsterdamse voetbal en van de sfeer van de Amsterdamse voetbalvelden”, legt Endt uit. “Die liefde heb ik al meer dan vijftig jaar. Wanneer je bij Zeeburgia speelt, dan kom je iets specifieks tegen. Het is niet zo eenvoudig te definiëren wat het is, maar je voelt bij de club een aantal rafelrandjes. ”
De geboren Hagenees probeert vervolgens alsnog zijn vinger op het gevoel te leggen. “Vijftig jaar geleden was elke club een zuil, zoals je de verzuiling had in Nederland. Elke vereniging stond voor een buurt, geloof of iets anders, waardoor er binnen elke club een eigen sfeer heerste. Zeeburgia heeft altijd iets gehad van: hier wordt het hard en gaan we knokken.”
“Als je tegen Zeeburgia speelt, kan je je borst natmaken. Wapen je maar, want het wordt strijd. Er was overigens daarna altijd een moment dat het afgelopen was, het feest werd en verbroedering plaatsvond. Daar houd ik van, ook omdat het me terugbrengt naar de oer van het Amsterdamse voetbal.”
Afscheid
Zeven jaar geleden nam Ajax plotseling afscheid van Endt. Sindsdien heeft hij meer tijd om weer naar de Amsterdamse amateurvelden af te reizen. “De laatste jaren kom ik wat meer, aangezien ik natuurlijk een behoorlijke tijd bij Ajax heb gewerkt. Dan heb je simpelweg niet zoveel tijd om naar de amateurs te gaan. Nadat ik afscheid nam bij Ajax, ging ik de velden weer langs. Toen ik bij Zeeburgia terugkwam, stond het oude clubhuis er nog: half scheef gezakt in de blubber. Het kon eigenlijk niet, maar bij Zeeburgia kan dat wél. Kleedkamers waar een akelig, dun straaltje water uit de douches kwam, dat is ook Zeeburgia.”
Identiteit
Het is een essentieel element dat Endt in zijn column in het jubileumboek probeert aan te halen. “Vergeet niet wie je bent. Blijf een club met hier en daar een schuurplekje, want dat vertegenwoordigd je geest. Spelers die van Zeeburgia komen, hebben namelijk altijd een grote, mentale weerbaarheid. Dat komt door hetgeen dat ze meemaken, de opleiding en trainers. Je gaat hier simpelweg de strijd aan. Je hoeft niet over de schreef te gaan, maar je moet wél strijden”, aldus Endt.
Jordi Smit
TE KOOP: het jubileumboek De Eeuwige Jeugd
Rein Mulder mijn jeugd in Amsterdam begon al vroeg met voetballen auto’s waren nog niet in de Laplacestraat 59 Amsterdam Watergraafsmeer.
Ik was van 1955.Op mijn 7 levensjaar kwam ik al te trainen bij Zeeburgia club aan de Kruislaan. Echter alleen pas mee trainen, want bij 8 jaar kon ik competitie spelen. Kreeg van aardige terrein man Losekoot paar voetbalschoenen uit het hok met bolle neuzen.Was een klein ventje met wit haar.
Voetballen ging al snel beter elke dag op straat en 1x in de week op de club. Nou ging ik toch tussen door de woningen even langs op de gezellige club. Op mijn 8 jaar ging ik competitie spelen was me geweldig beviel. Kan me veel herinneren de jaren die volgden verzamelen badhuis Indische buurt. En meneer Abbehuis was de man met een groene bus die vele elftallen naar clubs bracht. Wat een club liefde rot aan de A junioren gevoetbald mocht bij Ajax komen spelen maar mocht niet van mijn vader ging naar dure school. Wel was ik kind aan huis bij Ajax spijbelde en haalden de ballen voor Johan en Pietje op veld waar geen grasspriet meer stond. Deed dit zo vaak dat mijn ouders hopeloos werden.Heb in die tijd al veel leuke dingen gekregen van Ajax spelers later heb ik klein boekje en meer van Johan Cruijff terug gebracht naar Arena heer Tijsterman,want Ajax wou ook aan museum gaan bouwen in Arena.
Al gauw kwam ik in C1 en was wel een sociale club, al gauw hielp je mee met flesjes opruimen bij de mensen die lege flesjes hadden op houten tribune dat was aan 1 kant van het veld. Het hoofdveld liep in kuip betonnen omranding die geheel volstond als eerste thuis
speelden. Weet nog tegen Uithoorn waarin oud bokser Ruud Lubbers speelden. We werden door Peter Schutte getraind, die later naar Aalsmeer vertrok tot mijn spijt een geweldige trainer van het eerste elftal.
De grote toernooien van onze club waren geweldig Watford, Cristel palace,en meer deden de club goed.
Die jongens trainden 10 x zo hard en wij kregen inzicht hoe hard je moest werken voor resultaat, we kregen alles lunchpakketten fruit melk.
Kantine draaide al vroeg op volle toeren. Mijn vader Rein Mulder senior 1927-2007 was fotograaf en maakte echt de mooiste foto’s bij
de club. Hoorde op boekpresentatie dat die bij een oud voorzitter alle foto’s zijn vergaan door waterschade. Jammer had mooie toevoeging voor nieuwe boek geweest. Elk toernooi nam hij van alle elftallen foto’s al op zaterdag, ik hielp mee in de middag met drogen van foto’s zodat ze zondag klaar waren, ook ons paradepaardje het eerste zat erbij. Mijn vader was freelance fotograaf Parool.In de kantine hingen de foto’s van alle elftallen. En alle mooie vaantjes van grote clubs en veel uit het buitenland maar ook Ajax. Mis geschiedenis van Zeeburgia die was erg groot.
100 jaar Zeeburgia 22-2-2020 boekpresentatie David Endt.
We hadden goede naam als Zeeburgia en er kwamen vaak scouts van Ajax kijken. Barry Hulshof ging al naar Ajax, dat had ik nooit begrepen hij liep niet als voetballer. Maar Barry groeide bij Ajax uit tot fenomeen tussen grote namen.
Weet nog dat Marin Wiggemansen nog naar Ajax mocht komen, ik mocht niet van thuis ivm school dat was immers belangrijk,dat vond ik natuurlijk niet.
Met grote toernooien waren wij altijd gastouder gezin en soms wel 3 Engelse jongens in huis.Watford en Cristel palace was mijn favoriet.
Na die toernooien kregen we nog post als de jongens kinderen kregen of nieuwjaar wensen. Later in mijn jeugd gingen mijn ouders in Slotervaart wonen.
Kwam naast David Endt te wonen als jongen al fijne persoonlijkheid zeg dit niet om te slijmen maar was gewoon zo en de familie Endt was gastvrij. We konden met de bal ongestoord tegen te garage aan knallen zonder gezeur van weg wezen. Nu hadden we ook nog ons voetbalpleintje waar ik als jongen mee voetbalden BobMetzger,Familie Groot, en meer van ASV Slotervaart waar we voetbalden.
Op straat bleef trekken zeker onder de gouden jaren Ajax. Maar kwam nog vaak op Zeeburgia. En Zeeburgia is altijd mijn club gebleven.
Door wat mindere jeugd was ik daar altijd welkom.
100 jaar Zeeburgia 22-2-2020 boekpresentatie kwam er een boel bij me los. Een stuk jeugd die ik niet zal vergeten.
Mensen van nu hebben geen idee hoe groot onze club Zeeburgia wel is qua naam en faam wel was, ook mede door dat er vele foto ´s en geschiedenis bij oud voorzitter is vergaan door waterschade.
Rein Mulder