Carin Bindels – 15 Jaar was s.c. Overamstel haar leven – (1998 – 2016)

Interview met Carin Bindels, die 15 jaar zich voor de club heeft ingezet.

Hoe ben je bij s.c. Overamstel terechtgekomen ?
Mijn broer …. voetbalde al bij s.c. Overamstel, dus toen mijn zoontje Peter op 9-jarige leeftijd wilde gaan voetballen lag het voor de hand dat bij die club te gaan doen. Hij kwam bij de E-tjes terecht. De leider daarvan vond ik eens stoned in de zandbak. Ik besloot toen zelf leidster te worden (in 1998), ging mee naar wedstrijden, maar kreeg al heel gauw ook andere taken. Zoals het ontvangen van bezoekende clubs, het organiseren van het Sinterklaasfeest, het Kerstdiner maar ook een kampioensfeest.

Er waren veel voetballertjes van allochtone afkomst, vooral Marokkaanse. Ik merkte dat de ouders daarvan moeite hadden iets van een vrouwelijke leider te accepteren. Toen heb ik tijdens een door mij georganiseerde bijeenkomst de ouders voor het blok gezet: Of jullie zoeken een andere club of jullie accepteren het dat ik de scepter zwaai. Daarna zijn er nooit meer problemen geweest.

Bestuurslid en in commissies.
Haar zoon Peter stopte op een gegeven moment met voetballen maar Carin bleef de club trouw. Er waren toen ongeveer 300 leden. Helaas is er bij s.c. Overamstel nu geen jeugd meer bij gebrek aan leiding.

Carin heeft in allerlei commissies gezeten en belandde daarna in het bestuur. In 2004 overleed voorzitter Emiel de Wandeler. Zijn taak werd overgenomen door de secretaris Joop Zegerius, waarna Karin zijn taak overnam. Penningmeester was Jan Paus, die helaas in de rust van een wedstrijd een hartstilstand kreeg en overleed op 50-jarige leeftijd.

Joop Zegerius stopte rond 2007. Hij had er genoeg van dat er geen andere bestuursleden te vinden waren. Gelukkig stonden er toen wel 2 mensen op: De zoon van Emiel de Wandeler, hij werd voorzitter, en de zoon van Herman Bruijntjes, die 2e voorzitter werd. Diana Brandenburg werd penningmeester.
Het was wel heel jammer dat de ouders van kinderen van allochtone afkomst geen belangstelling hadden voor een bestuursfunctie.

De Lieverdjes
De club werd in 2009 benaderd door een zaalvoetbalteam, de Lieverdjes genaamd afkomstig uit een cafe/koffiehuis Hassebas op het Galileïplantsoen. Zij zochten een club en wilden wel met s.c. Overamstel fuseren. De naam werd toen s.c. Overamstel-Lieverdjes. Van de fusie hebben ze heel erg spijt gehad want er ontstonden grote problemen. De proeftijd bij een fusie is één jaar en gelukkig kon de fusie nog net op tijd, één dag voordat het jaar ten einde liep, ontbonden worden.
“Het was de grootste fout uit mijn leven”, zoals Carin het zelf onder woorden brengt.
Ondanks dat men opgelucht was raakte men helaas ook het kader kwijt.

Het einde van de club ?
Wat nu te doen ? Stoppen of doorgaan ? Men stak de koppen bij elkaar en besloot tot het laatste. Er meldde zich toen nog een andere club Kismet, dat v.n.l. bestond uit Surinamers en Antillianen. Ze moesten weg bij de Arena en hadden toen geen locatie meer. Ze sloten zich aan bij s.c. Overamstel. De huidige voorzitter van s.c. Overamstel K. Bindesrisingh komt uit die club voort.

15 Jaar, tot 2011, is Carin bij de club gebleven. Gezondheidsproblemen dwongen haar te stoppen als secretaresse, al bleef ze nog wel verschillende hand- en spandiensten verrichten. En zit ze nog in de organisatie van het schoolvoetbal.

Voor haar grote bijdrage aan de club werd ze door Stadsdeel Oost uitgeroepen tot vrijwilliger van het jaar, waarvoor ze een reischeque kreeg aangeboden. Ze werd daarvoor naar het Stadsdeelkantoor ‘gelokt’ dat toen nog in het voormalige Burgerziekenhuis gevestigd was. De reischeque bestond uit een leuk bedrag waarvoor ze een reisje naar Bodrum in Turkije boekte. Voor het eerst van haar leven ging ze vliegen en sliep ze in een hotel. Het beviel haar zo goed dat Carin en haar man daarna nog 12 keer in hetzelfde hotel verbleven.

Laatste voetbaltoernooi voor Carin.
In maart 2016 wil Karin haar laatste schoolvoetbaltoernooi organiseren. Dan is het mooi geweest. En kan ze tevreden terugkijken op 15 geweldige jaren.

Jo Haen