21 februari 2024
Door: Jo Haen
Niet meer te redden
Vandaag, 21 februari 2024, hebben we afscheid genomen van de Rode Beuk, officieel Fagus sylvatica ‘Atropunicea’ geheten . De imposante boom die al meer dan 130 jaar in De Nieuwe Ooster staat is aangetast door een agressieve, parasitaire schimmel, de reuzenzwam, en is helaas niet meer te redden. Om het leed wat te verzachten had Johan Mullenders (boomverzorger en hovenier van de begraafplaats) de boom zelfs een e-mailadres gegeven waarmee men zijn/haar gevoelens onder woorden kon brengen. Er werd druk gebruik van gemaakt. rodebeuk@denieuweoosterbomenpark.nl.
Een geëmotioneerde John Mullenders
Maar vandaag was het dus zover en moesten we afscheid nemen van de boom. Meer dan 200 mensen hadden zich aangemeld om hiervan getuige te zijn. Om 15.00 uur verzamelde men zich in de aula en de aangrenzende koffiekamer. Johan Mullenders vertelde geëmotioneerd nog eens het verhaal over de beuk. Tegen beter weten in had hij nog geprobeerd de boom tegen kappen te behoeden, maar helaas. Een van meest aansprekende mailtjes werd voorgelezen, er kwamen nog wat sprekers aan het woord, o.a. een afgevaardigde van het Stadsdeelkantoor Oost, de Ode aan de Rode Beuk gecomponeerd door Nelly Oudshoorn werd ten gehore gebracht en er was zelfs een dankwoord voor de boom van de Amsterdamse iepen.
Nog een keer de boom aanraken
Daarna wandelden we naar vak 20 om de boom de laatste eer te bewijzen. We liepen een rondje rond de beuk en velen maakten van de gelegenheid gebruik om de boom nog even aan te raken. Voor de laatste keer.
Het was een mooie en indrukwekkende bijeenkomst de oude rode beuk waardig.
Treur niet
In de koffiekamer lieten we ons de drankjes en bitterballen goed smaken en praatten we nog even na. Morgen gaat de bijl erin maar zoals de boom het verwoordde in antwoord op een mailtje:
‘De schimmel is onderdeel van de natuur, net als ik dat ben. Straks ben ik er niet meer, maar echt weg ben ik niet. Als je naar de wind luistert, hoor je mij. Treur niet.”
Jo Haen:
Ik ben vanmiddag even gaan kijken hoe de boom er nu bijstaat. (zie foto onderaan het bovenstaande verslag). Dit is het restant van de boom. Wel mooi eigenlijk. Ik weet niet of hij nog kleiner gemaakt wordt. Dat heb ik nagevraagd maar nog geen antwoord. En ook gevraagd of er nog andere bomen zijn aangetast.
Reactie van Johan Mullenders:
De stam blijft waarschijnlijk tot aan de herfst zo staan en wordt dan in blokken verwijderd om het hout te gebruiken voor bv. tafels of planken.
De schimmel zelf blijft nog wel een tijdje aanwezig en of dat op andere plakken ook aanwezig is, is moeilijk te bepalen. Schimmels zijn altijd overal.
————————-
Johan heeft nog wel een ‘stekkie’ van de boom kunnen bemachtigen. Het jonge boompje is een zaailing van de beuk zelf. Deze laat hij thuis opgroeien en als deze groot genoeg is komt hij op De Nieuwe Ooster. Wellicht op een andere plek. Mooi dat de boom toch nog blijft voortbestaan.
Een mooi stukje geschiedenis in de Watergraafsmeer. De rode beuk bij vak 20 waar mijn ouders, broer, zuster opa en oma tante Gre en andere Zijpen begraven liggen.
Ha Jo,
mooi stuk heb je geschreven. Het leek vanmiddag alsof de rode beuk van ons allemaal geweest is, zo indrukwekkend werd er gesproken en voorgedragen. Gelukkig kregen we een stukje rode beuk mee naar huis, om bij ons in herinnering te houden. En een groter stuk rode beuk (zonder zwam) voor in het museum!
Hartelijke groeten,
Carin