27 september 2024
Auteur: Carin te Hoonte (1959) Geboren in Amsterdam. Zij woont nu meer dan 30 jaar in Amsteldorp
Verteller: Nancy van Al Maarif
Op 21 en 22 september werd op de Brink het 100-jarig bestaan van Betondorp gevierd. Naast buurtbewoners deden ook organisaties uit de Watergraafsmeer mee. Ik hoopte, dat Stichting Al Maarif ook mee zou doen, wat helaas niet het geval was.
Van school tot Al Maarif
Eerder wilde ik deelnemen aan de soepinloop op woensdag, helaas bleek de kok vanwege familieomstandigheden naar Marokko vertrokken te zijn. Inmiddels is er gelukkig een vervanger gevonden. Ik werd meteen uitgenodigd om op vrijdagavond te komen, voorafgaand aan de Vrouweninloop, om meer te weten te komen over Al Maarif. Het gebouw op het Zuivelplein was van oorsprong een school, van 1936 tot 1952 herbergde het gebouw een R.K. hulpkerk (waarna het z.g. witte kerkje in gebruik werd genomen, in de oorlogsjaren was het een soort openluchtschool, waar aan kinderen in Betondorp maaltijden werden verstrekt. Later werden in het gebouw Duitse soldaten ingekwartierd.
De Vluchthaven, een huis van bewaring voor de jeugd
In de jaren ’60 werd het een huis van bewaring voor de jeugd, de Vluchthaven, waar veel kinderen en jongeren een slechte herinnering aan hebben overgehouden. Ik herinner me het verhaal uit de jaren ’60 van een jongen uit de Pijp, die zonder zijn vader opgroeide en met zijn moeder, die iedere avond tot laat in de horeca werkte, moest opgroeien. Hij werd in de gesloten inrichting geplaatst, haalde kattenkwaad uit en kwam op de isoleer terecht. Via het dakraam wist hij te ontsnappen. Een lang verhaal kort: hij werd uiteindelijk gelukkig door zijn vader gered uit dit gesticht. De behandelaars bleken nauwelijks de vereiste diploma’s te hebben, het beleid was hardvochtig, het eten slecht en over hygiëne moest je maar niet spreken. Dat dit in de jaren ’60 en ’70 kon gebeuren, onbegrijpelijk.
Ontmoetingscentrum voor Nederlands-Marokkaanse gezinnen
Deze inrichting werd gelukkig gesloten en het gebouw werd daarna verhuurd. Toen Stichting Al Maarif uit de Rudolf Dieselstraat moest vertrekken vanwege de nieuwbouwplannen aldaar, kregen ze de ruimte op het Zuivelplein 9 aangeboden. Al Maarif is in de jaren ’80 begonnen als een ontmoetingscentrum voor Nederlands-Marokkaanse gezinnen. Van belang was toen het behoud van de oorspronkelijke cultuur voor de kinderen van Marokkaanse afkomst. Er waren in de beginfase veel mannen bij betrokken. Helaas, zo vertelt Nancy mij, hebben de mensen van Al Maarif bij de komst op het Zuivelplein in Betondorp geen open, hartelijke houding uit de buurt ervaren, waardoor zij zich nu meer naar binnen richten. Tijdens Corona is een van de meest betrokken medewerkers overleden, daarna lag de stichting stil. Vanaf 2021 zijn er de vrouwen naar voren getreden.
Veel activiteiten en veel vrijwilligers
Er zijn momenteel veel activiteiten, zoals reken- en taallessen, Arabische les, Nederlandse les, kook- en taalles en maatschappelijk werk. Nancy vertelt me, dat Al Maarif een maatschappelijke instelling is, waar ook niet moslims van harte welkom zijn. De mensen, die bij Al Maarif werken, doen dit op basis van vrijwilligerswerk, dus onbetaald. Bijna iedereen werkt en heeft een gezin, ze zijn druk bezig. Veel deelnemers betalen een eigen bijdrage voor hun activiteiten. Hoe de huur van het pand bekostigd wordt, daar kan Nancy helaas geen antwoord op geven. De groep Zusters voor Zusters maakt ook gebruik van het pand, dit is een groep voor moslima’s. Het motto is: Samen sterker in Islam.
Veel jonge vrouwen, al dan niet gesluierd
Nancy laat mij het gebouw zien: een mooie gebeds- en leerruimte, verder studieruimtes en een erg mooie bibliotheek, erg zorgzaam ingericht. Er lopen veel jonge vrouwen rond, al dan niet gesluierd. Ik word hartelijk uitgenodigd om bij de vrouweninloop aanwezig te zijn: de thee en lekkers staan al klaar. Helaas, moet ik nog even boodschappen doen. Dankjewel Nancy, voor dit gesprek en het kijkje in de oude school op het Zuivelplein. Ik hoop oprecht, dat wij mekaar in de buurt tegen zullen komen!
Wij als Participatie Betondorp hebben ons het vuur uit de sloffen gelopen om Al Maarif te betrekken bij Betondorp.
Cursussen om te leren naaien of koken zijn alleen voor vrouwen.
Alle teksten in het gebouw zijn Arabisch.
Integreren hebben ze waarschijnlijk nooit van gehoord.
Als er Bessenfeest is zie je niemand van Al Maarif, tja het is 10 meter van de voordeur van Al Maarif af.
Al Maarif manifesteert zich als een soort sekte waar alleen vrouwen aan het roer staan.
Inclusie is daarom een moeilijk woord voor ze, Jammer wij hadden het graag anders gezien.
Inderdaad zorgt Al Maarif voor veel overlast in de buurt, vooral van het halen en brengen van de kinderen en de cursussen.
Een grote mond als je er iets van zegt is vrij normaal evenals het parkeren op de stoep en het blokkeren van de rijweg.