Auteur: Jo Haen – Verteller: Andreas van Es (1969) in Athene. Woont in Amsterdam en is sinds 2014 teambegeleider van de E2 bij a.s.v. Fortius op Sportpark Middenmeer.

Fortius voelde voor hem meteen als een warm nest

Via Enschede naar Amsterdam
Met appelcake voor bij de koffie en de complimenten voor het mooie uitzicht over de sportvelden, zo stapt Andreas van Es, teambegeleider van de E2, mijn appartement op de 6e verdieping in Esplanade de Meer binnen.

De in Athene, Griekenland geboren, maar in Soest bij zijn adoptieouders opgegroeide Andreas, ging studeren in Enschede, maar kwam via vrienden al snel in Amsterdam terecht. Naast zijn studie belastingrecht pakte hij van alles aan om in zijn levensonderhoud te voorzien. Na 12 ambachten en 13 ongelukken was hij lange tijd in de financiële wereld werkzaam. Om een lang verhaal kort te maken: momenteel heeft hij een vastgoedbeheerbedrijf en is huisman. Woont samen met Lotte Zevenboom en ze hebben samen 2 zoons, Tim en Joep.

Speler en voorzitter bij tennisver. P.S.T.
Andreas is sportief, nee, hij voetbalt niet (meer), maar tennist bij tennisvereniging P.S.T. (Plantage Speelt Tennis, 580 leden) op een terrein bij Artis, waar ook Korfbalvereniging Swift haar veld heeft. Daarnaast zit hij inmiddels 7 jaar in het bestuur van die club (voorzitter).

Hoe kwam hij bij Fortius terecht?
Zijn zoontjes Tim (12) en Joep (9) voetbalden bij Taba op sportpark Drieburg, waar Andreas ook 3 jaar training heeft gegeven. Anderhalf jaar geleden, tijdens een toernooi liep hij de vader van een oud-teamgenoot tegen het lijf wiens zoon tot volle tevredenheid was overgestapt naar Fortius. Hij was zo enthousiast dat Andreas besloot daar eens te gaan kijken. Voor hij het wist deed Joep mee aan een training en verklaarde Joep – na afloop tijdens een gesprek met Steve in de bestuurskamer – dat hij wilde blijven. Zoontje Joep speelt nu in de E2, maar broer Tim besloot te gaan hockeyen bij Athena.

Andreas is een betrokken persoon dus toen er gezocht werd naar een teambegeleider voor het team van Joep besloot hij aan de oproep gehoor te geven en zo bekleedt hij deze functie nu alweer 1 jaar tot volle tevredenheid.

Het grote verschil met Taba is, vindt hij, dat voetbal bij Fortius een ‘way of life’ is, voetbal is alles, de trainingen zijn professioneler, terwijl het bij Taba meer een ‘bezigheid’ is, zoals hij het zelf zegt. Hij houdt meer van het eerste.

4 Keer per week bij de club
Andreas is 4 x per week bij de club te vinden, 2 x bij de training van de E2 gegeven door Jordinho Roosblad (Jorrie), 1 x bij de training van de voetbalschool op vrijdagavond, speciaal voor jeugdspelers, gegeven door Rinus Den Oudsten, en 1 x bij een wedstrijd. Ook al speelt zijn team ‘uit’, hij gaat daarna toch nog even naar Fortius want hij is niet bestand tegen de aantrekkingskracht van de inmiddels beroemde broodjes hete kip of kipsaté. Daarnaast vindt hij het altijd leuk om nog even de wedstrijdervaringen van die ochtend met het ‘thuisfront’ te bespreken en even te kijken naar andere teams die op dat moment nog spelen.

Contacten met de ouders heel belangrijk
Zijn werk als teambegeleider bestaat niet alleen uit het begeleiden van het team van en naar de wedstrijden, maar ook het onderhouden van de contacten met de ouders. Dat vindt hij heel belangrijk. Zijn er problemen dan probeert hij die op te lossen. Zijn doel is de ouders meer bij het team te betrekken, wat hem al aardig gelukt is, zegt hij zelf. Er zijn op de club helaas ouders die zich nooit laten zien, maar bij zijn team komt dat praktisch niet voor. Hij vindt dat de E2 nu een gezellige groep is met teamspirit. Het organiseren van een uitje b.v. bowlen heeft hier veel toe bijgedragen. Het heeft wel even geduurd voor het team echt een team was, maar het draait nu lekker.

Een nadeel is wel dat er nogal eens een wisseling van spelers plaatsvindt, waardoor je steeds andere jongens in je team krijgt. Ook ouders vinden dat niet leuk, hijzelf trouwens ook niet. En hij heeft dan de taak dat de ouders te gaan uitleggen, dat het beter is voor het team en de ontwikkeling van het kind, enz. wat niet altijd meevalt.

Soms zijn er problemen met het vervoer, te weinig plek in de auto’s, dan wordt er gevraagd of de ouders thuis willen blijven, maar dat komt gelukkig sporadisch voor. Dit soort dingen komt echter bij elke club voor en wordt bij de E2 altijd opgelost.

Warm nest
Al met al is Andreas heel enthousiast over de club. Fortius voelde voor hem meteen als een warm nest, iedereen is geïnteresseerd in elkaars team, leeft met elkaar mee. En het feit dat de club hoge eisen stelt aan zijn spelers, ook bij de jeugd, vindt hij heel prettig.

Wel zou hij het op prijs stellen als het bestuur wat meer zichtbaar en toegankelijk voor de jeugd zou zijn. De jeugd heeft tenslotte de toekomst. Daar wil hij wel aan meewerken, al vergt dat veel tijd, dat begrijpt hij ook wel.

Maar al met al bevalt het hem uitstekend. Een dag zonder Fortius voelt vreemd en hij hoopt uiteraard dat zijn zoontje Joep een grote voetbaltoekomst tegemoet gaat. Dankzij de opleiding bij Fortius!

Andreas: een kanjer van een vrijwilliger. En goud waard voor Fortius!

Jo Haen