Bron: Het Parool – 25 juli 2019
Kees Keijer, Sophia Zürcher, Maarten Moll en Peter van Brummelen
De stad staat vol met kunst, van wereldvermaarde kunstenaars tot anonieme beeldhouwers. Wat zijn de verhalen achter deze beelden?
Beursmannetje
Sinds 2012
Kunstenaar Pieter d’Hont
Waar Prins Bernhardplein 173
Hij staat voor de deur van het gebouw van Het Financieele Dagblad, met zijn rug naar het voorbijkomende verkeer. Eigenlijk zou hij zijn eigen naam moeten terugkrijgen, maar hij staat bij het grote publiek nu eenmaal anders bekend.
Beursmannetje is vervaardigd door de bekende beeldhouwer Pieter d’Hont (1917-1997). In opdracht van Het Financieele Dagblad. Het beeld was een geschenk van de krant aan de stad Amsterdam. Op 3 maart 1966 werd het aan het Damrak onthuld, vlak bij de eigen drukkerij van de krant bij de Beursstraat.
De eigenlijke naam van het beeld is De Krantenlezende Man, maar zoals dat vaak gaat, verzonnen de eigengereide Amsterdammers zelf wel iets. Omdat het beeld bij de Beurs stond, werd het in de volksmond al snel bekend onder de naam Beursmannetje.
Het koddige mannetje – dat een opvallende gelijkenis vertoond met het ook in 1966 door Pieter d’Hont gemaakte beeld van Maigret (Delfzijl) – stond er op zijn sokkel net twee maanden toen het door vandalen in een nacht omver werd gegooid. Het ANP maakte er op 25 mei 1966 melding van. ‘De afgelopen nacht is het ‘Beursmannetje’ omver gegooid. Het fraaie beeldje (…) werd gelukkig niet beschadigd. Een paar potige agenten en een passerende bouwvakarbeider hebben het ‘Beursmannetje’ weer op zijn plaats gezet.’
Ook is er een foto bekend waarop het Beursmannetje – nauwelijks drie weken had hij tijd gehad om eens goed om zich heen te kijken – al werd geblinddoekt omdat een goochemerd hem als kapstok gebruikte.
Het beeld was ook geliefd, al was het in 2006 ‘opeens’ verdwenen. Tot ontsteltenis van een fan. ‘Twee bouwvakkers trokken het beeldje uit de grond en niemand stond stil,’ schreef Dick van den Heuvel op zijn weblog www.buitenbeeldinbeeld.nl. ‘Daarna kwakten ze het in de laadbak van hun wagentje en reden ermee weg. Van het ‘Beursmannetje’ werd geen afscheid genomen, geen mooie woorden, geen bloemen. (…) Daarna was ik op een crematie, en daar waren wel mooie woorden, en wel bloemen, want er was een mens weggegaan. (…) Maar is het gek als ik ook een beetje rouw om het verlies van mijn ‘Beursmannetje’?’
Ontroerend, toch?
Het Beursmannetje bleek weggehaald wegens de werkzaamheden aan de Noord/Zuidlijn en verbleef lange tijd in een depot. In 2012 is aan zijn zwervend bestaan een einde gekomen en nu staat hij goed verankerd voor de burelen van Het Financieele Dagblad. Of lonkt hij stiekem, als een journalist van de oude stempel, naar het naastgelegen drank- en eetlokaal Dauphine?
Geef een reactie