De BIO was een leuke buurtbioscoop. Er werkte daar jaren 70 een strenge, autoritaire portier/filmoperateur/kaartjesverkoper/manus van alles/ die, wanneer het veelal jeugdig publiek naar zijn idee tijdens de film te veel lawaai produceerde, nooit te beroerd was om geagiteerd de zaal in te lopen, de film te stoppen en het licht in de zaal weer aan te doen. Dit alles onder het mom van “wie niet horen wil moet maar voelen.” Na het uitspreken van de nodige vermanende woorden en zijn eis tot absolute stilte, ging het licht vervolgens weer uit en kon de film weer verder gaan. Bij hardnekkige gevallen herhaalde hij dit “ritueel” soms wel drie keer alvorens hij de lawaaimakertjes niet geheel zachtzinnig uit de zaal verwijderde…
Eric Akkerman
Jo Haen zegt
De BIO was een leuke buurtbioscoop. Er werkte daar jaren 70 een strenge, autoritaire portier/filmoperateur/kaartjesverkoper/manus van alles/ die, wanneer het veelal jeugdig publiek naar zijn idee tijdens de film te veel lawaai produceerde, nooit te beroerd was om geagiteerd de zaal in te lopen, de film te stoppen en het licht in de zaal weer aan te doen. Dit alles onder het mom van “wie niet horen wil moet maar voelen.” Na het uitspreken van de nodige vermanende woorden en zijn eis tot absolute stilte, ging het licht vervolgens weer uit en kon de film weer verder gaan. Bij hardnekkige gevallen herhaalde hij dit “ritueel” soms wel drie keer alvorens hij de lawaaimakertjes niet geheel zachtzinnig uit de zaal verwijderde…
Eric Akkerman