1970 – 1990
Sinds 1975 schreef toenmalig Watergraafsmeerder Frank Roos voor het Amsterdams Stadsblad. (De krant was als Wiering’s Weekblad begonnen aan de Hogeweg.) De redactie vroeg hem artikelen voor de nieuwe pagina Oost. Later organiseerde hij edities voor alle windrichtingen in de stad plus kranten in Buitenveldert en de Bijlmer. Jarenlang beheerde hij het Watergraafsmeer-archief van historicus Jaap Kruizinga. In een serie korte stukken haalt hij herinneringen op.

Jopie, Henne, Marie en Willem heetten de koeien en een stier van boer Suijkerbuijk. Halverwege de jaren zeventig liet hij ze grazen op een weilandje langs de met keien bestrate Schagerlaan. De boer woonde vlakbij in Amsteldorp.
Zijn hele familie kwam uit de omgeving. Zijn vader was er geboren. Hij had herinneringen dat hij als peuter kwam spelen bij een oom aan de Schagerlaan. “Alles was hier toen groen”, wist hij nog.
Mensen uit de buurt en wandelend kantoorpersoneel kwamen graag langs bij de bescheiden veestapel en waren getuige als een kalfje geboren werd. Verspreid over het weiland lagen brokstukken van de laatste huizen. Een fles cola lag in de koele wel die soms een halve meter hoge fontein liet zien. “Toen hier nog boerderijen stonden, had men stromend water uit de grond. De wel bevriest nooit.”

Plannen voor het Julianapark waren, toen ik voor een reportage op bezoek kwam, al twintig jaar oud. Suijkerbuijk snapte niet waarom hij en het naburige volkstuincomplex moesten wijken voor een park. De huidige woonwijk zou Julianapark blijven heten.
Suijkerbuijk was de laatste boer in Watergraafsmeer.
Lees ook: De laatste boer van de Watergraafsmeer
Geef een reactie