Met dank aan Jan Lensen die dit 8 mm filmpje heeft gedigitaliseerd.

In ieder geval herken ik Louis Schreuders met Louise en met geel trainingsjack Fred van Vegten.

Ben groen tikt de bal net over. 1983

Bron: Nieuwe Revue

In Het Waren 18 Onvergetelijke Minuten portretteert Tim Niehe internationals die één keer in Oranje speelden. Zoals toenmalig Ajax-spits Henny Meijer die in 1987 mee mocht doen in een oefenpotje tegen België.

Het is ijskoud in het centrum van Hoofddorp als Henny Meijer de warmte van zijn favoriete restaurant opzoekt. Hij is een graag geziene gast in cafetaria Eethuis Family. De Surinaamse ex-spits draagt een blauwe Adidas-trui, een G-Star-petje en een modieus sjaaltje. Hij is een imposante verschijning, maar met een opvallend vriendelijke uitstraling. Een uit de kluiten gewassen Winnie de Poeh. Hij bestelt een ijsthee en wurmt zijn grote lijf achter een van de tafeltjes.

Het voetbal komt pas in beeld als de 12-jarige Henny op de lts in Amsterdam-Oost begint. De vaste route naar school leidt hem langs een pleintje waar altijd wordt gevoetbald. Lang blijft het bij kijken, tot hij op een dag durft te vragen of hij mee mag doen. Vanaf het eerste balcontact raakt hij besmet met het meedogenloze voetbalvirus. Henny is al 16 als hij door zijn vrienden wordt overgehaald ook echt ‘op voetbal’ te gaan, bij ZPC.
‘We hadden een elftal van niks, echt een team vol nerds. We speelden in groen en zwart, maar iedereen kocht zijn eigen kleding. Ons team bestond uit elf afro’s, die allemaal in een andere groentint speelden. Het was echt geen gezicht, maar wat een geweldige tijd.’ De tien jaar trainingsachterstand blijkt geen probleem. ‘Ik vond alles leuk aan voetbal en ik had een enorme drive. Ik pikte dingen heel snel op.’ Zo is hij al snel ‘stijf tweebenig’.

Het duurt dan ook niet lang voordat ZPC wordt ingeruild voor een andere spannende af korting: D.J.K. plukt de oppernerd weg. Dat was een niveau-tje hoger. Hij begint bij de A-junioren, maar al snel wordt dat het eerste. In de vierde klasse beukt Henny de amateurtouwen aan gort en Telstar biedt hem een entree in het betaalde voetbal aan. Dat het om een profclub gaat, boeit hem niet.

‘Daar was ik totaal niet mee bezig. Ik dacht: leuk, een andere club. En ik krijg nog geld ook, helemaal top.’ Hij tekent een contract van 1000 gulden per maand. AZ is overigens ook geïnteresseerd in de beresterke spits. Ze nodigen hem uit voor een open dag, niet wetende dat hij de dag ervoor al bij Telstar heeft getekend. ‘Ik had altijd zin om te voetballen, dus vond ik het ook leuk om een dag- je bij AZ te komen spelen.’
Als de Alkmaarders hem vertellen dat ie mag blijven, antwoordt Henny doodleuk dat hij al naar Telstar gaat. Verbijsterd vragen ze hem wat hij dan in godsnaam kwam doen. ‘Gewoon gezellig voetballen. Lekker balletje getrapt, toch?’ Hij lacht zijn tanden bloot. Ondanks het niveauverschil van vijf klassen, kent Henny nauwelijks aanpassingsproblemen in Velsen-Zuid. Bij Telstar weten ze niet wat ze zien, die amateur heeft de dijen van een volwassen springpaard. ‘Ik heb vanaf moment één alle trainingen meegedaan en nooit kramp gehad. Mijn lichaam was al klaar voor betaald voetbal. Ik was zó sterk.’
Met twintig doelpunten maakt Meijer grote indruk en Volendam betaalt anderhalve ton voor de 22-jarige spits. De Surinamer gedijt goed tussen de sektarische haringhappers. Hij eindigt in zijn eerste jaar eredivisie op negen doelpunten en vertrekt naar Roda JC. ‘Ik hoefde niet per se weg bij Volendam, maar in die tijd bepaalden de clubs dat gewoon. Ze hadden een goede deal en dus was ik weg.’ Hij verhuist naar Zuid-Limburg. ‘Ik vond het fantastisch, maar mijn vriendin vond het niet zo leuk. Ze kon er maar niet wennen.’ In het tweede jaar wil ze graag terug naar Amsterdam.

Net als ze zich geschikt hebben in het lot van een langeafstandsrelatie, vertrekt wonderkind Marco van Basten bij Ajax. Trainer Johan Cruijff zoekt een vervanger en komt uit bij de Surinaamse scherpschutter van liefst negentien treffers. ‘Ik heb mezelf nooit gezien als opvolger van Van Basten. Ik wilde gewoon lekker voetballen en dat lukte, want ik begon gelijk met scoren en assists geven.’ Met zijn draaikont als geheim wapen, bezorgt hij verdedigers een heuse billenfobie. De bijnaam Kontje is geboren.

Henny Meijer is inmiddels 25 en eerste spits van Ajax. In slechts acht jaar tijd transformeert hij van voetbalnerd tot spitsenmonster. En dat op louter legale doping: doelpunten. Het valt ook Rinus Michels op, de bondscoach. Hij nodigt hem uit voor het Nederlands elftal, dat op dat moment Europa’s beste is. Het gaat om een oefenwedstrijd tegen België. ‘Geweldig, man. Het was eigenlijk het eerste moment waarop ik me realiseerde dat ik best een goede voetballer was.’ Zijn ogen twinkelen van trots.
Hij deelt een kamer met Ruud Gullit en de wereldster merkt al gauw dat Meijer niet zo snel onder de indruk is. Voor hij het weet, ligt het matras van de AC Milan-vedette ergens in de hoek van de kamer. ‘Het eerste wat ik deed, was die bedden uit elkaar halen. Het waren wel grote bedden, maar dan nog. Ik heb het altijd een raar idee gevonden: volwassen kerels die met elkaar slapen. En dus sliep Ruud op de grond en bleef ik in bed, haha. Nu is dat absoluut niet meer denkbaar, iedereen heeft gewoon zijn eigen kamer.’

Ook zijn eerste training met de grote jongens herinnert hij zich nog goed. ‘Ik was een van de beteren en kon moeiteloos mee. Ik had schijt aan alles.’ Met zijn bilpartij houdt hij de verdedigers ver buiten bereik van de bal. Uit frustratie trappen ze dan maar tegen zijn schenen. ‘Michels riep: “Ja, zo kan je hem ook tegenhouden.” Dat vond ik echt een mooi compliment.’
Ondanks de puike indruk op de training, begint Meijer op de bank. Van Basten krijgt de voorkeur, maar na ruim een uur mag hij invallen. ‘Echt een kippenvelmoment.’ Waar de meeste debutanten vechten tegen plaatselijke Parkinson rond de knieën, is Meijer volkomen relaxed. ‘Ik voelde totaal geen druk. Dat was wel apart. Ik was alleen maar bezig met wat er op het veld moest gebeuren. Het publiek kon ik als het ware wegdenken. Of ik nou speelde op het pleintje in Amsterdam-Oost of in De Kuip, dat maakte voor mij geen verschil.’ Scoren doet hij niet, het blijft 0-0.

Met dank aan Nico van Vegten

Afgelopen nacht 15 september is Lid van Verdienste van a.s.v. D.J.K., heden a.s.v. Fortius Jan de Ridder overleden.

Familie gecondoleerd.

Ron de Wit

ARNOLD MEIJER is overleden, 57 jaar.
In de groepsApp van de veteranen van sv Diemen schreef zijn broer Tony een woord.
Hieronder een klein stukje daaruit…
In de tijd dat Arnold nog bij ons team speelde, kon de sfeer nog wel eens tot het kookpunt oplopen.
Dit had vaak ook te maken met de eigenzinnigheid van Arnold.
Hij was altijd fanatiek, voelde zich soms onbegrepen in zijn acties of wanneer hij weer eens gewisseld werd gingen beide handen in de lucht waarvan wij inmiddels de betekenis wel kennen binnen het team.
Maar in de derde helft zagen we vaak weer een heel ander persoon, vol humor, betrokkenheid en het liefst in het middelpunt want daar voelde hij zich het best bij.
Sinds het constateren van zijn ziekte is zijn wereld compleet in elkaar gestort, maar hij was vastberaden om alles wat er nog te behalen was in het leven, er ook uit te halen.
Tot het moment dat hij zich in een situatie bevond, waarop hij voelde, dat wanneer hij dan geen beslissing zou nemen, hij de regie over zijn leven zou verliezen.
Dat moment was afgelopen week. Hij zei tegen mij “Tony, ik ben letterlijk op. Ik zie alles dubbel, vergeet alles, kan niet zelf douchen, plassen, lopen, eten, opstaan uit bed …… het is genoeg zo.”
Bij het aanbreken van het moment heeft hij het drankje genomen, waarbij hij binnen 15 minuten in een diepe slaap zou geraken.
We hebben naast hem gezeten vanaf het moment dat hij rustig wegzakte. Vlak voor dat moment wist Arnold zijn laatste grap er uit te gooien.
“ hé dokter, ik voel helemaal niets, wat is dit voor grap, geef me nu maar het echte drankje!”
Arnold ten voeten uit!