De fietsenstalling

31 december 1943 – 31 december 2003

Door: A.Th. Sneufelder (1939) woonde tussen 1939 en 1947 in de Watergraafsmeer, op de Linnaeusparkweg. Veel van zijn familie woonde in Oost, de Dapperbuurt, de Indische buurt. Na 1947 kwam hij er nog jaren op bezoek.

Wanneer je goed kijkt, kun je het nog zien. De man van de fietsenstalling zat op z’n knieën op de stoep. Zijn linkeroog was dichtgeknepen. Met ’t andere staarde hij naar de punt van de kwast in z’n rechterhand. Voorzichtig smeerde hij kleine streken zwart op de muur.

“Wat doet u daar?”. Wij kinderen hingen om hem heen als druiven aan hun tros. “Is dat ergens voor?”. De fietsenstalling was altijd al een bron van geheimen geweest. Achter twee hoge klapdeuren rook het naar kettingvet. Smalle treden liepen stijl naar beneden, het duister in. Schuin over de treden lag een lange loopplank. “Voor de fietsen”, wist de buurjongen. In de verre schemer stonden houten stellages. Met fietsen erop.

“Honderden fietsen”, zei de buurjongen. En hij kon het weten want hij was tenslotte al zes jaar. “Ga je moeder pesten, joh”, riep de man achter de kwast. Pas tegen etenstijd was hij klaar en stond hij op om ons weg te jagen.

Het heeft er nog jaren aan de gevel gepronkt, aan beide kanten van de deuren, daar net om de hoek van de Linnaeuskade, aan de even zijde van de Linnaeusparkweg. Twee strak geschilderde, trotse, zwarte silhouetten. Een man op een fiets. Een vrouw op een fiets.

Ze staan daar sinds die dag in 1944 in weer en wind te verweren. Als je goed kijkt, kun je tussen de schilfers van de tijd nog steeds hun contouren zien.

De Linnaeusparkweg in 1955 De fietsenstalling was niet, zoals Wiebe van der Schaaf eerder schreef, op een van de hoeken van de Linnaeuskade, maar op de Liinaeusparkweg nr. 12 gevestigd. Je ziet het bord STALLING prachtig aan de gevel naar buiten steken. De geschilderde rijwielen waren inderdaad met zwarte verf op de muur geschilderd terzijde van de stoep. Ik heb daar mijn jonge jaren boven gewoond en liep dagelijks meerdere keren tussen de geschilderde fietsen heen en weer. Op de foto ben ik de auto van Ome Piet aan het poetsen; een wekelijks ritueel. Verderop is meneer Botman bezig zijn auto te wassen en aan de overkant staat de kever van de heer Duivens. Zo, dat was dan bijna het hele wagenpark van ons stukje Linnaeusparkweg rond 1955. Helaas staan er tegenwoordig wel wat meer auto’s en is ook het middenpad niet meer wat het geweest is. Een pad tussen de rijwegen door dat doorliep van de Linnaeuskade tot aan de peperbus aan de Hogeweg. Prachtige bomen sierden dit stuk straat.
De stalling is tegenwoordig een “stalling” voor kindertjes geworden en Ome Piet zit inmiddels in het Dreeshuis. Zelf ben ik thans ook bijna 65 jaar en alweer een 55 jaar ouder dan op de foto. Het was een mooie straat in een fijne buurt. Foto: Wiebe van der Schaaf: “Je ziet het bord STALLING prachtig aan de gevel naar buiten steken. De geschilderde rijwielen waren inderdaad met zwarte verf op de muur geschilderd terzijde van de stoep. De stalling is tegenwoordig een “stalling” voor kindertjes geworden.” Met op nummer 12 de fietsenstalling en Wiebe van der Schaaf voor de deur.