31 december 1995 – 31 december 2006
Door: Annemiek Lenssen, woont ruim tien jaar in de Watergraafsmeer. Zij werkt als communicatiemedewerker bij de Nederlandse Onderzoekschool voor Astronomie. Haar werkplek is bij de UvA op het Science Park.(1951)
Op mijn advertentie voor een woningruil kreeg ik een appartement in de Linnaeusdwarsstraat aangeboden. Ik moest de straat eerst opzoeken op de plattegrond van Amsterdam. Het leek een uithoek, het einde van de stad. Maar toen ik er rondliep was ik meteen enthousiast. Het was een smal doodlopend straatje met een dorpse sfeer. Voorin blokken nieuwbouw, waarin het aangeboden appartement. Achterin kleine, lage huisjes met een wat rommelige aanblik. Ik vond het een zeer onverwacht straatje. Hier gaf ik mijn etage aan de drukke Bilderdijkstraat graag voor op.
“De hibsekrib! Vind je het goed dat ze dáár gaat wonen?”, vroeg mijn oma aan mijn moeder toen ze hoorde dat ik een andere woning had gevonden. Maar ik was dertig. Ik had geen goedkeuring meer nodig en was heel blij met mijn nieuwe huisje. Ook mijn tante had haar twijfels bij mijn nieuwe straatje. Zij woonde in haar jeugd aan de statige Bredeweg. “Ga je in de Hibsekrib wonen? Wij noemden dat de krotjesstraat. Allemaal arme huisjes en arme mensen. Als kind durfden we niet door dat straatje te lopen. We liepen liever om.”
Van de arbeidershuisjes uit haar jeugd staan er nog maar weinig. De meeste hebben plaatsgemaakt voor de nieuwbouw of zijn opgeknapt en voor veel geld verkocht. Slechts een enkel huisje herinnert nog aan die tijd, toen de Hibsekrib nog een begrip was. Het was een verbastering van de oorspronkelijke naam Ibsenstraat, genoemd naar de bouwer van het eerste huis, J. Ibsen.
Inmiddels woon ik tien jaar in de Watergraafsmeer. Ik heb mijn appartement in de Hibsekrib verruild voor een grotere woning met tuin in een van de sjiekere straten om de hoek. Ik woon nu ‘op stand’, maar als ik over de Middenweg fiets, kijk ik nog altijd even dat nauwe straatje in.
Bron: Jacqueline Schaap
Foto: Pierre de Boer Alle rechten voorbehouden
Foto: Pierre de Boer Alle rechten voorbehouden
Meer cult dan de Hibsekrib krijg je het niet in de Watergraafsmeer!
Henny Goedemans Deze foto is gemaakt en ik woonde boven het huis op de foto waar toen de vriendin van The Ex gitarist woonde. Naast mij en het meisje beneden zat timmerwerkplaats van Kees Hogervorst. Alles is terug te lezen in mijn trilogie Van Zen tot Nirvana. Met in vol 2 zelfs een apart hoofdstuk met de naam Linnaeusdwarsstraat
Rob Koordes Met op de hoek de “de hips” als deze er niet geweest was, was ik nu miljonair.
Trudy Wijninga De hibsekrib kon je alleen in vanaf de Middenweg. Aan het eind bij het poortje liep het dood. Daar was een grote schutting en in dat laatste huis woonde de voddenboer (0me Piet) die kwam langs de deuren vodden ophalen.
Ineke van Gorp Ik durfde er eind jaren zestig niet het Wieringer Weekblad rond te brengen. Eng straatje. Nu woont mijn broer er al veertig jaar in een heel gezellig huis.
Ans Sproet Vaak gespeeld als kind: Tini Lof , Netty Verbruggen, Henny v.d Loo waren mijn vriendinnetjes.
Lies Oostwal Namen komen mij allemaal bekend voor. Heb op nr 11 gewoond en de fam Fagel op nr 14, waren me Opa en Oma.
Ans Sproet Lies Oostwal Wat leuk bij in de klas zat een Jantje Fagel en Karel Verbruggen die woonde daar ook.
Ria Evertse Tijdens een wandeling met Jo jaren geleden liepen we door het straatje . Het zag er mooi en zeer vriendelijk uit , een wereldje appart. Ik kende het nog uit mijn jeugd en toen had het iets armoedigst.
Karin ten Cate-Kievoet Dood eng, daar woonden een heks. Als je goed luisterde kon je de kinderen die ze op had gesloten huilen.
Tja, aan verbeelding ontbrak het ons als kinderen niet, wat maakte wij elkaar en onszelf bang zeg met dit onzinverhaal