31 december 1959 – 31 december 2000
Auteur: Louise van Lil – Verteller: Maarten Spanjer (1952), acteur en schrijver, woonde vanaf zijn geboorte tot zijn zestiende in de Retiefstraat nummer 25. Daarna verhuisde het gezin naar Diemen.
(2006 foto Jo Haen) Alle rechten voorbehouden
De uren op straat waren de leukste uren van de dag. We voetbalden heel erg veel: in de pauze, na school en ’s avonds na het eten tot het donker werd. Ik was een echte straatjongen. Ik voetbalde vaak met Louis van Gaal bij het Linnaeushof, waar ik op school zat. Mijn ouders waren streng katholiek en daarom moest ik naar de Lidwinaschool.
Er komen nog meer bekende Nederlanders uit Oost: Ria Valk, Rob Out en bij ons in de buurt woonde Rob de Nijs. Zijn vader had een autorijschool. Mijn oudere broer was een ‘rocker’ met een vetkuif en een kippenkontje. Als mijn broer en ik Rob de Nijs zagen lopen daagde mijn broer mij altijd uit: “Jij durft geen foto met handtekening van hem te vragen en dan voor zijn neus te verscheuren”. En dat deed ik dan juist wel. Met de opbrengst van zijn eerste hit had Rob de Nijs een auto gekocht. Hij reed dan met de binnenverlichting aan heen en weer over de Middenweg om herkend te worden. Toen had hij die ijdelheid al.
Op mijn zestiende verhuisden wij naar een benedenwoning in Diemen. Ik vond dat vreselijk. In mijn ogen was Diemen een super katholiek dorp. Het was niet volks en op straat voetballen was er niet meer bij. Ik kom nog wel in Oost, omdat mijn zussen er wonen, en ik loop ook nog weleens door mijn oude straat, maar ik zou er nu niet meer willen wonen. Voor mij staat Oost synoniem voor het benauwde, bekrompene van mijn jeugd. Een paar jaar geleden had ik afgesproken om naar de nachtmis te gaan in de Martelaren van Gorcum. Ik stond voor de kerk, toen de herinnering aan die tijd ineens boven kwam. In de kerk zag ik na al die jaren diezelfde uitgestreken gezichten weer, bol van devotie. Ik heb me omgedraaid en ben naar huis gegaan.
(foto 2006 Jo Haen) Alle rechten voorbehouden
Ik ben protestant opgevoed, maar kwam veel bij katholieke families Cocx, Luijks door mijn vriendschap met hun zonen en ging dan ook wel mee naar de nachtmis. Één mis kan ik niet vergeten, er trad een band op een die speelde Albatros van Fleetwood Mac, prachtig met die akoestiek!
Trouwens voetballen deden we inderdaad op straat met deze groep met Louis voor de groene deuren op het Gallie(Galileïplantsoen)
Ik kom uit een zeer rooms nest (mijn vader was de laatste hoofdredacteur van de Katholieke Illustratie) en moest dus iedere zondag na de kerk. Ik had al snel door dat ik me dan stierlijk verveelde en dus ging ik op het koor, dan had je tenminste wat te doen. Maar de koordirigent meneer W. had iets te losse handjes en na een aantal draaien om mijn oren zei ik het koor vaarwel en werd misdienaar. Ik heb geen idee meer hoeveel uren in in de Martelaren heb doorgebracht. Het mooiste was als je door de koster van school gehaald werd om een trouwmis te dienen. Of soms een begrafenis.
Na de begrafenis van mijn eigen moeder kon ik het niet meer opbrengen. Pas jaren later – bij de begrafenis van tante Jopie Snieder – ben ik nog een keer in de kerk geweest. Toen viel me pas op hoe lelijk deze kerk is.
Ik ben opgegroeid op de Linnaeushof. 1943 tot 1961. Zat op de Clara Feyschool . Samen met Rietje van Gaal,, zusje van Louistje.. Heb alleen maar goede herinneringen. Ook aan die kerk! Prachtig toch? Overigens: ook Nescio woonde daar..