31 december 1954
Door: Anneke Koehof werd in 1943 geboren en bracht haar jeugd door in de Indische Buurt. Zij speelde toneel en danste. Nu schrijft ze het liefst korte verhalen.
Wanneer ik terug kon stappen in het verleden en ze zouden me geblinddoekt naar deze plek brengen, dan nog zou ik zonder aarzelen raden waar ik was: de lederwarenwinkel van mijn oom. Eigenlijk was hij zadelmaker, een functie uit zijn legertijd.
Ik ruik de geuren van de diverse leersoorten: varkensleer ruikt penetrant, een beetje pissig zelfs, runderleer heeft een neutrale geur en kalfsleer ruikt uitgesproken fijn. Aan een zadel, dat ter reparatie in een hoek ligt, hangt nog de warme paardenlucht. Dat, samen met de verschillende lijmsoorten, zorgt voor een aroma dat mij terugvoert naar mijn kindertijd. Ik strijk over de uitgestalde voorraad: de stugge juchtleren diplomatentas; het fijne reliëf van de pilotenkoffer, ooms specialiteit; het kalfsleren damestasje, zacht als fluweel; de riemen aan het rek; het vetleren zadel en de metalen ringen met hak en teenbanden waarmee hij ’s winters met voorzichtige pasjes over de ijsbaan schuifelt.
Ik hoor de grote naaimachine in zijn werkplaats ratelen, oom is bezig aan het geschenk dat ieder twaalfjarig nichtje of neefje van hem krijgt, een degelijke schooltas.
Maar ik wil geen schooltas, ik wil zo’n leuke boodschappenmand met een BB- ruiten stofje erover, dat hebben bijna alle meisjes. Toch bedank ik hem hartelijk, hij is mijn liefste oom en de tas, daar heeft mijn vader nog tot zijn tweeënnegentigste zijn boodschapjes in gedaan.
Eerder gepubliceerd op Geheugen van Oost
Op de foto links dhr.Koehof en daarnaast Gerard Karelse
Foto: Jo Karelse Alle rechten voorbehouden
Eigen foto J. Koehof, Swifterbant Alle rechten voorbehouden
Foto; Anneke Koehof .
Alle rechten voorbehouden
Foto: J.H.Kruizinga – WGM Van Dorp tot Stadsdeel Alle rechten voorbehouden
Jo Haen: Woensdag 24 september 2023 bezochten Jan en Hilly Koehof samen met (schoon)zus Rietje Willemse-Koehof, kinderen en kleinkinderen het museum. Jan en Hilly waren die dag 60 jaar getrouwd. Nogmaals van harte. De ouders van Jan hadden jarenlang de ‘Fabriek van Lederwaren’ op Ringdijk 11. Ze schonken het museum een aantal voorwerpen uit die zaak t.w. Een oude kassa met 1 cent erin, 3 papierrollen. Een leren houder voor een vlaggenstok, een apparaat om stukken leer in te klemmen en dan aan elkaar te maken. Een riem, een klein leren tasje, een paar leren hengsels, een snijmachientje om riemen te snijden, een schooltas en een naaimachine. Met dank aan Jan, Hilly, Rietje en dochter Marja Jansen-Koehof. Hierboven een foto van de geschonken voorwerpen.
Ik gebruik hem nog voor mijn fianciële zaken.
Kees Zijp
Leuk om te lezen. Ik woonde op de Transvaalkade en mijn lederen schooltas kwam ook van Koehof. Een oom van mij, Cor Dekker uit Schagerbrug was handelsreiziger en kocht regelmatig spullen van Koehof. Als hij daar kwam bezocht hij ons ook en dan kocht hij altijd haring bij de kraam van Van Haaster naast de brug bij de Linnaeuskade.
Wat leuk dat deze foto’s aan mijn verhaal zijn toegevoegd en mooi dat de familie de materialen en gebruiksvoorwerpen van de lederwarenwinkel en werkplaats aan het Watergraafsmeermuseum zijn geschonken! Jaja, ‘Voor iets goeds naar Koehof’ stond er op de étalage en zo was het ook, want mijn oom was een vakman!
Wat leuk om deze familie reacties te zien. Ik
kan me tante Mien nog heel goed herinneren, zij was een lieve vrouw. Mijn oom, haar echtgenoot dus, werd bij de familie Koehof Tinus genoemd, maar ‘whats in a name’.
De oudste zoon Rinus leeft niet meer en ook is een van de dochters overleden. Neef Jan, de jongste zoon, heb ik niet heel lang geleden nog ontmoet bij de crematie van de jongste zuster van oom Tinus, tante Roos. Zie hiervoor het verhaal DE PROMOTIE VAN MIJN TANTE ROOS. HARTELIJKE GROETEN, Anneke Koehof.
Wat leuk om dit te lezen, ome Rinus was getrouwd met Mien Zwebe, een zus van mijn oma. Mijn eerste kunstschaatsen kwamen uit de winkel van ome Rinus in 1967, ik werd toen 7
volgens mij is dat de winkel van oom Rinus en tante Mien?
tante Mien was de zus van mijn oma Corrie van Hoorn. In de jaren zestig woonde alle familie nog in de buurt van elkaar, daarna verhuisden ze naar noord, Hoorn, Purmerend om er een paar te noemen. Boodschappen deed je op de Middenweg of Christiaan Huygensplein. In het centrum kwamen we toen zelden.
Volgens mij wel Onno
Beste Onno,
Zie mijn antwoord aan Stans van Hoek.
Vriendelijke groet,
Anneke Koehof
Hallo Anneke. Leuk dat je zo enthousiast reageert. Mijn vader werkte daar in en na de oorlog met andere collega,s. Volgens de verhalen van mijn vader(rechts op de foto voor dewinkel, hij kijkterg nors) hebben ze in de oorlog holsters gemaakt voor de revolvers die in het verzet werden gebruikt. Mijn moeder bracht ze naar de verzetsmensen verstopt in de kinderwagenwaar in ik lag. Erg spannend maarhet is goed gegaan. Groetjes . Jo Karelse
Beste Jo Carelse,
Ik wist dat mijn oom voor het verzet werkte, dat heeft mijn tante van 94 jaar (ze leeft nog!) mij kortgeleden verteld. Volgens haar lagen er onder de grond ook wapens voor het verzet. Mijn oom heeft nooit iets gezegd, zelfs zijn eigen vrouw wist het niet! Zo zie je maar! Zoals ik hem later kende was hij een hele lieve, zachtmoedige man, maar voor mij is hij een held en jouw ouders helemaal en jij ook, alleen wist je dat toen gelukkig nog niet! Hartelijke groeten!
Anneke Koehof
De schooltas
Volgens Jo en Ria Karelse (hun vader Gerard Karelse werkte enige tijd in de zadelmakerij en staat ook op de foto’s) werden er bij Koehof ook tasjes gemaakt speciaal voor de psalmenboekjes. Op de Hogewegschool moest er iedere maandag een psalm uit het hoofd geleerd zijn. Daar kreeg men dan punten voor. De tekst stond in zo’n psalmenboekje. De tasjes daarvoor werden dus gemaakt bij Koehof. Het boekje paste daar precies in.
En het lijkt erop dat de heer Koehof op de foto van de werkplaats juist met zo’n tasje bezig is.
Jo Haen
De Schooltas
Beste Frans,
Mijn oom is de man in de werkplaats, helemaal links op de foto en voor de winkel tweede van rechts. Ik dacht juist dat hij bezig was met iets dat op een paardentuig lijkt, zo’n soort beugel. En die mijnheer naast hem werkt aan een schooltas, precies zo een maakte mijn oom voor mij. Ik heb hem ook altijd alleen gezien, maar dat was veel later. Toen deze foto werd genomen was ik pas 7 jaar. Het is wel een unieke foto, ik ben er dan ook heel blij mee, met dank aan de familie Karelse en Jo Haen! Ik ga zeker op uw blog kijken en nodig u uit ook mijn blog te bezoeken http://www.annekekoehof.blogspot.com
Hartelijke groeten,
Anneke
Koehof
Dag Anneke (of …),
Die heren in en voor de zaak: prachtige foto’s van ooit! Aan de mijnheer rechts voor de etalage zie je dat een kiekje van levensbelang kon zijn ;-).
Volgens mij ben ik er nooit binnen geweest. Maar ik liep hele vele keren langs die winkel/werkplaats, naar mijn opa (de meubelmaker op het binnenterrein achter Ringdijk 10) en als ik ergens naar de Middenweg of de Linnaeusstraat moest.
Mijn moeder zei: “Koehof heeft geen werktekening nodig. Hij kan maken wat hij ziet.” Ook ik weet niet beter dan dat hij alleen werkte. Maar net zo: mijn opa werkte ‘in mijn tijd’ (zo 1960) alleen terwijl hij ergens met vijf of zes man personeel op een foto staat. Het was het begin van het einde der ambachtslieden.
En wat je schrijft over die geuren van leer, dat herinner ik me met hout en beenderlijm. Dat soort dingen zullen mijn kinderen niet hebben. Ik doe in ICT en een laptop ruikt naar niks.
Mvg, Frans