1957 – 1961
Door: Auteur: Paul Welling (1948-2024). Hij heeft in zijn jeugd op de Bredeweg gewoond.
Met de jongens uit de straat voetbalden we vaak op de Bredeweg. Dat kon op “de laagte” tot halverwege de jaren ´60. Toen kwamen er teveel auto´s. Op “de hoogte” voetballen was geen optie, gaf je daar de bal een flinke schop, dan had je kans, dat je die op de Hogeweg kon terugvinden.
Vaak voetbalden we bij ons (nr. 32) voor de deur, maar een enkele keer ook aan de overkant vóór de huizen 33 tot 41. De ruimtes tussen de lantarenpalen en de muren van de huizen waren onze doelen.
Enkele mensen in de straat vonden het niet fijn wanneer we bij hen voor de deur voetbalden. Zo´n iemand was mevrouw De Liefde, die op 37 woonde. Menigmaal kreeg ze onze bal te pakken en die stak ze dan lek.
Toen dat weer eens een keer was gebeurd, besloten we, dat het tijd was om mevrouw De Liefde te straffen. Luilak leek ons een geschikt moment.
We gingen die luilak niet naar de film op de Middenweg of op de Linnaeusstraat, maar om een uur of 05.00 begonnen we de ramen van het huis van mevrouw De Liefde vol te plakken met oude kranten. In het geheim hadden we alles voorbereid, onze ouders mochten van niets weten, anders zou het wel eens niet door kunnen gaan.
Nadat we de kranten hadden aangebracht, smeerden we die vol met alle hondenpoep, die we in het perk op de Bredeweg konden vinden, er lag genoeg. En anders lag er op de kade nog wel.
Tevreden trokken we ons terug. Met een grote grijns zagen we mevrouw De Liefde die ochtend haar ramen proberen schoon te krijgen. Ze was daar enkele uren mee bezig, terwijl ze aan iedereen die langs kwam vroeg of die wist wie dat gedaan hadden. Niemand wist het uiteraard.
Paul Welling is van 1948.Ik herinner mij uit die tijd klasgenoot Chris den Droogh. Hij woonde aan de even kant ergens rond nummer 20. Zijn oma woonde daar ook.
Jan Paul Ritchi. Ons gezin woonde van eind 1947 tot augustus 1959 op Breedeweg 41. Mevrouw de Liefde was onze huisbazin en woonde op nummer 39, de rechter deur op twee hoog, dus van het voetballen had zij geen last. Op nr 37 woonde mevrouw Postumus (of Postuma?). Voetballen bij haar voor de deur (inderdaad van lantaarnpaal tot lantaarnpaal) werd door haar niet getolereerd. Wij vonden haar minder aardig en bij haar zijn op luilak de ramen dichtgeplakt met kranten.
Nadat wij vertrokken waren uit Amsterdam is mevrouw de Liefde gaan wonen in ons oude huis op nummer 41 op de begane grond. Ik weet uiteraard niet wat er daarna gebeurd is met het voetballen, luilak en andere feestelijkheden.
Wat ik me wel herinner is voetballen (koppen) waarbij Jules keeper was. Als hij een bal vallend stopte bleef hij altijd even op de stoep liggen met de bal in zijn armen geklemd en riep dan: Actiefoto !!
Dierbare herinnering.
Judith Steussy Ahhh mevrouw de Liefde. Ook haar deuren werden altijd vastgebonden. Ik moet zeggen ze was voor ons gezin ontzettend lief. Vooral voor mijn broer.
Marja Post Mijn moeder stond vaak met haar te praten wist van mijn moeder dat mevr de liefde op de bredeweg 2 hoog van de waranda is gevallen de boom in de tuin heeft toen haar val gebroken heeft wel een tijdje in het ziekenhuis gelegen.Was in de oorlog of vlak na de oorlog dat weet ik echt niet
Ria Stork Opgegroeid op de hoogte van de Breedeweg is dit een herkenbaar verhaal. Zo leuk om te lezen.
Elsbeth van der Spek Als je een sneeuwbal rolde in dat perk rolde je meteen alle hondendrollen mee. (Elsbeth van Bredeweg 34 III)
George Welling Tante Jopie Snieder vertelde me later dat de reden was, dat ze niet wilde dat je daar op de stoep speelde, omdat ze binnen haar man verpleegde.
Frans Zandbergen Mevrouw de Liefde was onze huisbazen, toen mijn ouders besloten te gaan trouwen was er geen woning beschikbaar, via via kom mijn vader mevrouw en meneer de Liefde, door haar bemiddeling konden zij can haar de omgebouwde zolder etage op de bredeweg nr 39 dus 4 hoog huren. Later dit jaar (1953) werd ik daar geboren en precies 1 jaar later op de zelfde datum mijn broertje Jan.
In 1958 verhuisde wij naar het Ceramplein.
In 1968 kwam ik weer terug op de bredeweg om danslessen te nemen bij dansschool Koningsveld, heb hier 4 jaar klasgenoten en.ook genoten van de vele vrijdans avonden en bals.
Paul vergeet alleen te vermelden dat we er later achter kwamen dat mevrouw De Liefde een goede reden had om geen drukte voor haar deur te willen: ze verpleegde haar ernstig zieke man.