26 februari 2017
Door: Jo Haen (1939) Geboren in Purmerend. Woont sinds 1963 in de Watergraafsmeer. Samen met Ron de Wit beheert zij deze website. Ze schrijft verhalen, interviewt mensen in de WGM en organiseert verhalenwandelingen.
De wijk van Johan Cruyff, van ’t Reve, Jan Mens, Bobby Haarms en nog veel meer bekende Nederlanders was deze zondag het doel van de wandeling. We verzamelden ons bij café de Avonden, in de tijd dat Ajax hier nog tegenover speelde Meerzicht geheten.
Helaas miezerde het een beetje, het zit de laatste tijd niet mee wat het weer betreft bij de wandelingen, maar gelukkig werd het gaandeweg beter, al paste de sombere tekst van Gerard Reve hier wel goed bij:
Over de hele buurt, de huizen, tuinen, daken, straten, pleintjes, heeft altijd voor mij een sfeer gehangen van onpeilbaar diepe, onontkoombare weemoed. ‘Laat elke hoop varen, gij die hier opgroeit’, aldus volgens Gerard. Maar de meeste bewoners ervaren dat totaal niet en vinden het een geweldige buurt.
En wij ook niet, vooral toen we hartelijk en gastvrij werden ontvangen bij de Stichting Al Maarif in een voormalige schoolgebouw op het Zuivelplein. Ze organiseren daar van alles zoals taallessen, huiswerkbegeleiding, naailessen en andere sociale activiteiten. Gezeten op zachte kussens in een gezellige kamer werd ons het een en ander over de stichting verteld. De mijnheer bood ons zelfs koffie aan en een groep kinderen zong voor ons een prachtig lied over ‘het prachtige land’. Er moest zelfs voor het gebouw ook nog een groepsfoto gemaakt worden.
Bij het geboortehuis van Johan Cruyff, Akkerstraat 32, moest natuurlijk even stilgestaan worden bij deze voetballer, de beste die Nederland ooit heeft voortgebracht.
Op de Brink bevindt zich in een voormalig buurthuis een Shri Guru Ravidass Temple waar men bezig was een dienst voor te bereiden. Ook daar weer iemand die ons graag iets wilde vertellen over de tempel. Voor de oorlog was in er dit gebouw een kleine synagoge geweest. Ter herinnering aan de vermoorde Joden in de 2e W.O. is er in 2015 naast het gebouw een gedenksteen geplaatst, een geweldig initiatief van buurtbewoonster Annie du Crocq.
Slagerij Korrel heeft tegenwoordig een andere eigenaar, maar mevrouw Tiny Korrel woont nog steeds boven de winkel. Ik belde op goed geluk aan en jawel, ze kwam naar beneden en was verbaasd over zoveel belangstelling. Inmiddels 92 jaar, ziet ze er nog heel goed uit. Ze mist de winkel nog steeds, vooral de contacten. Gelukkig is er in het buurthuis altijd van alles te doen.
Op het Huismanshof bewonderden we de mooie stenen ornamentjes, waarschijnlijk van Hildo Krop, op de muur van (weer) een voormalig schoolgebouw, nu appartementen. Ooit treurden daar kleuters om het vertrek van hun lieve juf Ottersberg, omdat ze ging trouwen. Haar verloofde werd door de kleuters afgekeurd, ze vonden hem maar niks, lang, mager, stekeltjeshaar en ook nog invalide! Ze hoopten dat de juf dat zou inzien, maar helaas…..
Toen gauw naar de koffie in eetcafé de Avonden, een gezellig Amsterdams etablissement, waar nog gezellig werd nagepraat, maar waar helaas Feyenoord scoorde tegen PSV en uiteindelijk won met 2-1! Maar later op de dag won ook Ajax, met 4-1 tegen Heracles, en bleef het verschil met de koploper daardoor 5 punten. Hoe zal dat aflopen? Onze wandeling was in ieder geval tot een einde gekomen.
Jo Haen
Met dank aan John Haen en Toine Roestenburg voor de foto’s.
Mooi verhaal en een mooie website!
Mooi verhaal en zoals altijd een fijne wandeling ondanks het miezerige weer .
Deze wandeling had ik al eens eerder gemaakt , maar zoals te verwachten bedacht Jo wel weer iets nieuws zoals de hartelijk ontvangst bij stichting Al Maarif .
Elke keer weer zie je nieuwe dingen zoals de mooi muurornamentjes en het gesprek met Mevr Korrel .
Wat een enige mooie dame van 92 die je zeker haar leeftijd niet geeft .
Ze vertelde dat ze tot haar 89st werkte in de slagerij die over gegaan was op haar zoon maar die was gestopt om met pensioen te gaan . Maar ze vond het vreselijk en miste het nog steeds . Ik vroeg haar het recept van haar jeugdigheid , maar dat had ze niet en moest lachen . Daarna gezellig samenzijn met koffie en een broodje kroket . Café de Avonden is een echt Amsterdams bruin café . Nog een leuk moment . Op een gegeven moment werd er een lekkere meezinger gespeelt , ché la vie ( excuus René als ik de tekst fout heb ) dus de handjes gingen in de lucht . Hilarisch want de zanger zat aan tafel met een lekker pilsje en de barman wist van niets , later wel bekent gemaakt . Al met al was het weer een geslaagde dag . Jo en wandelaars tot de volgende wandeling . Groetje Ria