31 december 1955 – 1 januari 2013

Verteld door: Kees Degeling (1956) woonde vanaf 1957 tot 1965 in de Transvaalstraat 114 3-hoog.

Op 25 mei 2013 krijgt Roel de Kemper ( links) zijn stripboeken terug Alle rechten voorbehouden

Het geduld van Kees Degeling werd beloond…. na 7 jaar!

Mijn lagere school, de Leonardusschool, stond in de Bessemerstraat. Mijn klasgenoten en ik maakten er destijds een gewoonte van om in de middagpauze de buurt af te struinen. Meestal gingen de tochtjes dan richting hotel Casa, en met name naar de braakliggende stukjes land daar omheen. Achter een van die landjes lag het Schagerlaantje.
Op een dag, het moet rond 1964 geweest zijn, liepen we vanaf het landje door het stukje Schagerlaan, dat naar de Ringdijk leidde. Ik weet nog dat de groenteman zijn waren voor zijn winkel had uitgestald, en op diverse plekken stond vuilnis, ten teken dat het ophaaldag was. Voor of naast de groentezaak stond ook vuilnis, waartussen ook een stapel kranten. Met mijn ‘kennersoog’ zag ik direct dat er tussen de kranten ook andere dingen zaten, en ik plukte ze er tussen uit: ik had zomaar twee stripboeken, met harde kaft, in mijn hand! Een boek was “Kuifje in Afrika”, het andere heette “De fantastische avonturen van Corentin”.

Thuis gekomen werden de boeken uiteraard gelezen. Ik had al veel stripverhalen, en de twee nieuwe aanwinsten pasten er goed tussen. In het boek van Corentin stond het een en ander geschreven, zoals kinderen wel vaker deden en waarschijnlijk nog steeds doen: “Dit boek behoort aan Roel de Kamper, geboren in 1947, Schagerlaan 54. Hij was 9 jaar toen hij dit boek kreeg”. De boeken waren in vrij slechte conditie, maar die verslechterde niet door mijn toedoen, want ik was er zuinig op. Ze waren wel nog steeds prettig leesbaar, en bij het openslaan van Corentin, kwam ik iedere keer eerst weer die naam Roel de Kamper tegen. De boeken waren toen niets waard, en in deze staat waarschijnlijk tegenwoordig ook maar een schijntje.

Het laantje werd met de grond gelijk gemaakt, en ik verhuisde, weg uit Oost.
De jaren verstreken, ik kreeg andere interesses, maar de boeken bleven wel in mijn verzameling. In de jaren ’80 en ’90 kwamen de opsporingsprogramma’s op TV, en ik bedacht dat het mooi zou zijn om de boeken aan de ‘rechtmatige eigenaar’ terug te geven. Het kwam er nooit van, maar het idee bleef in mijn hoofd zitten. Sterker, de drang om de boeken te bewaren werd minder, de drang om ze ooit naar Roel te brengen werd sterker.

Vorige week bezocht ik weer eens de site en zag ik dat een onbekende het telefoonnummer geplaatst van Roel! Ik heb hem direct gebeld, en een afspraak gemaakt voor 23 mei in de middag. Ik had hem nog steeds niet gezegd wat ik van hem had. ’s Morgens had ik de radio aan, en op Radio Noord Holland passeerden willekeurige verhalen de revue. Ik bedacht dat het misschien wel aardig zou mijn plan aan R-NH te melden. Men was direct enthousiast, en er werd besloten het verhaal op RTV te brengen. Een verslaggever met camera werd op pad gestuurd, die mij ontmoette voor het huis van Roel.

We werden door Roel en zijn vrouw hartelijk ontvangen, en hij vertelde als eerste zijn levensverhaal. Heel frappant was dat hij zei dat zijn ouders een groentezaak hadden in de Schagerlaan! Bij die groentezaak had ik immers mijn schatten gevonden! Hij legde uit dat hij geen computer had, en daardoor nooit op de hoogte was van het feit dat iemand hem zocht. En pas onlangs ging bij een buurman, wel in het bezit van een computer, een lichtje op. Hij plaatste Roel’s telefoonnummer op de site.
Hoogste tijd om Roel daarna te confronteren met zijn boeken, die ik bijna 50 jaar in mijn bezit gehad heb. Het moment van de overdracht is eigenlijk onbeschrijflijk. Het was emotioneel, het feest der herkenning duurde toch nog een paar seconden.

De verslaggever had genoeg stof voor een verhaal, en vertrok met de boodschap dat het verslag binnen een of twee dagen te zien zou zijn op RTV –NH. Ook krijgen wij beiden het verslag op DVD.
Een uurtje later keerde ik huiswaarts, missie volbracht, hoofdstuk afgesloten!