Bron: annexaties1921.com
Ik ben Fons Baede (1940), geboren en getogen in de Watergraafsmeer. Ik sta hier voor mijn geboortehuis op het Linnaeushof 77 waar ik eerst met mijn ouders en mijn zusje woonde en later beneden tot mijn 27e een studentenkamer heb gehad. Wij woonden op de eerste verdieping en mijn moeder klaagde er altijd over dat er maar weinig licht naar binnen scheen terwijl er naast het raam een grote gevelsteen te zien is met een afbeelding van de zon erop!
Het Linnaeushof is gebouwd als een katholieke gemeenschap door de bekende architect Kropholler: een kerk, katholieke scholen, een klooster en, toen ik jong was, grotendeels katholieke bewoners. Ik ben zelf ook in deze kerk ‘De Martelaren van Gorkum’ gedoopt, nu beter bekend als de Hofkerk. Later ben ik in dezelfde kerk ook nog misdienaar geweest.
Het was een heerlijke buurt om op te groeien, knikkeren konden we in de goot, aangezien er nog geen auto’s waren. Mijn tante was non in het Clara Klooster aan de overkant. Ik heb hier op de Hof ook op de “bewaarschool” en de lagere school, de Lidwinaschool, gezeten. Ik herinner me dat de Watergraafsmeer nog veel weilanden en boerderijen had, die zijn natuurlijk bijna allemaal weg nu.
Aan de oorlogsperiode heb ik nog wel enkele herinneringen. Zo stond ik met mijn vader op Dolle Dinsdag 5 september 1944 op het Emmalandje, naast de Emmakerk aan de Middenweg, te kijken naar de Duitsers die in haast en paniek de stad verlieten, terug naar het oosten. Op 5 mei 1945 was ik nog net geen vijf jaar maar ik weet nog goed wat er toen gebeurde. Ik hoorde voor het eerst de klokken van de kerk luiden.
Bijna alle klokken waren tijdens de oorlog geroofd door de Duitsers om wapens van te maken, maar de pastoor van de Martelaren, pastoor Zoetmulder, had al vóór de oorlog geweigerd zijn klokken te laten registreren zodat de Duitsers niet wisten dat de Martelaren ook klokken had. Hij deed er alles aan ze te verstoppen, zo liet hij de toegang van de kerktoren dicht timmeren en hadden wij het geluk dat de klokken van buitenaf niet zichtbaar waren. Zo kon de bevrijding op 5 mei 1945 ingeluid worden. Ook herinner ik me nog de zegetocht van Churchill over de Middenweg, in mei 1946. In de Meer en op het Hof (zoals Watergraafsmeerders kortweg zeggen) voel ik me nog altijd thuis, ook al woon ik tegenwoordig elders in Amsterdam.
Leuk dit te lezen . Mijn vader is een neef van Fons dus wij kwamen wel eens bij tante Nel en oom Fons wij woonde in de pl Kerklaan 20 III dus we gingen er lopend heen. Fons kan ik me van toen niet herinneren en ook tante Fien die in het klooster zat kan ik me niet herinneren. Vorige week reden we nog op de Midden weg dus toen zei ik nog hier is het lineaushof waar Fons heeft gewoond. Bij de EHBO vereniging hadden we een lid en die zei ik ken ook een Baede ik zei dat kan . Bleek hij Fons te kennen later kwam hij in het verzorgingshuis waar ik werkte en is Fons bij hem op visite geweest als ik het goed heb was hij ook misdienaar geweest en kende Fons van vroeger als ik het goed heb.
Ik ben Mike (vroeger Miek) van Bossum geboren in 1943 in de Zacharias Janse straat 52 in de Watergraafsmeer. Mijn ouders waren goed bevriend met Fons en Nel Baede, de ouders van “jonge” Fons en kaartten regelmatig bij elkaar thuis. Ben nog misdienaar geweest in het klooster op de Linnaeushof en daarna acoliet in de HH Martelaren van Gorcum kerk (nu de Hofkerk). Ook op de St.Liduina lagere school gezeten. Een leuke tijd waaraan ik nog steeds goede herinneringen heb.
Het had mijn verhaal kunnen zijn. Ben van 1943 en groeide daar op. Op nr 55. Zelfde kerk. Wel de meisjesschool met Emmy, de zus van Fons. Ook ik voel me daar nog thuis. Sfeer is onveranderd.