1922 – 2023
Auteur: Sinds 1975 schreef toenmalig Watergraafsmeerder Frank Roos voor het Amsterdams Stadsblad. (De krant was als Wiering’s Weekblad begonnen aan de Hogeweg.) De redactie vroeg hem artikelen voor de nieuwe pagina Oost. Later organiseerde hij edities voor alle windrichtingen in de stad plus kranten in Buitenveldert en de Bijlmer. Jarenlang beheerde hij het Watergraafsmeer-archief van historicus Jaap Kruizinga. In een serie korte stukken haalt hij herinneringen op.
Een bovenwoning in het rijtje aan de Kruislaan moet tegenwoordig al gauw zes ton opleveren. In 1958 stonden de veertig woningen, twee villa’s en een fabriek op de nominatie voor sloop. Bewoners van de tijdelijke woningen richtten zich ten einde raad tot de koningin. De huizen met een tijdelijk karakter werden door de gemeente in 1922 aan de toenmalige stadsrand gebouwd. Dus het leek niet zo gek dat ze na 35 jaar geamoveerd zouden worden. Maar daar dachten de tevreden bewoners heel anders over. Zelfs regionale kranten in Twente en het Nieuwsblad van het Noorden schreven over de strijd.
Burgemeester en wethouders wilden om “tot een gave structuur van Watergraafsmeer te geraken” een jeugd-sportterrein aanleggen, dat moest aansluiten op de velden van Middenmeer. Maar gesloopt zou pas worden “nadat de woningnood voldoende is gelenigd” formuleerde het college optimistisch. Dat vertrouwden de bewoners niet en zij zochten steun van gemeenteraad en provincie. Want wanneer is de woningnood “voldoende gelenigd” vroegen zij zich af. Dat hun woningen opgeofferd zouden worden voor een paar uur sport in de week, wilde er zelfs in die tijd van veel gezeglijke burgers niet in.
Wat de koningin met het protest heeft gedaan, staat niet in de kranten. In 1961 besluit de Raad van State dat de goedkeuring van de provincie vernietigd moet worden. Die tijdelijke woningen – nota bene destijds eigendom van de gemeente – staan er nu nog.
Geef een reactie