In het Nieuws van den Dag werd op 29 januari 1885 een Hardrijderij op Schaatsen aangekondigd, zoals te lezen is in onderstaande advertentie. Ten behoeve van minvermogenden.
De schaatsers reden dan voor een arm gezin. Soms moesten de armen de prijzen verdienen door zelf te rijden en ook vonden zonder wedstrijden uitdelingen plaats van voedsel en brandstoffen. De ijsclubs zamelden daartoe geld in.
Zo lees ik in een krantenbericht uit 1886: een collecte door de ijsclub heeft f. 295 opgebracht en is onder 125 huisgezinnen aan levensmiddelen en geld verdeeld.
Ook op de Amstel werd rond de eeuwwisseling in 1901 geschaatst op de Amstel. Een geweldige foto geeft hier een goed beeld van, al zullen dit geen minvermogenden zijn geweest!
In eind jaren 50 en begin jaren 60 schaatsen we bijna elke winter op de ringvaart zoals op de foto hierboven. Als de zon scheen op de basalt blokken links smolt het ijs aan de kant. Vissen kwamen dan lucht happen. Een keer viste ik met bloten handen een snoek van 80 cm eruit. Het was wel moeilijk op om te schaatsen vanwege het puin dat jongens op het ijs gooide. Zodra de Jaap Eden baan gebouwd was verdween dat idyllische schaatspret van kinderen en volwassenen uit de buurt. Geen ouders met kinderen en een stoel aan het oefenen, geen wedstrijdjes of meisjes a la Sjoukje Dijkstra aan het kunstrijden.