4 mei 2023
Door: René van Eunen
Hij werd geboren op 19 mei 1979 in het Anna Paviljoen van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Op 30 april 1980 is hij met zijn ouders in de Watergraafsmeer komen wonen en daar woont hij nog steeds. Al sinds zijn 12e jaar heeft hij interesse voor de geschiedenis van de Watergraafsmeer.
Stille tocht
De Nieuwe Ooster, 4 mei 2023. Zoals bijna elk jaar ben ik weer aanwezig bij de Gemeentelijke Herdenking en loop ik mee in de Stille Tocht, die langs zes oorlogsmonumenten voert. Het laatste monument waarbij stil wordt gestaan is dat van de ‘Graven van de Geallieerden’. De witte grafzerken herinneren aan de geallieerde militairen die tijdens de Tweede Wereldoorlog op Nederlands grondgebied zijn gesneuveld.
Jeugdervaringen
Het monument en de zerken heb ik al sinds mijn jeugd in de jaren 1980 als indrukwekkend ervaren. Vanuit mijn basisschool, de Hogewegschool, bracht ik er zeker twee of drie keer een bezoek aan. De keer dat wij handtekeningen vroegen en kregen van de toenmalige burgemeester Ed van Thijn staat mij nog goed bij. En die keer in 1990, toen in groep 7 door meester Kruger werd gevraagd wie samen met een kind uit groep 8 op 4 mei een krans wilde leggen. Ik stak, wellicht als eerste, mijn hand op. Wie dat nog meer deden weet ik niet meer, wel weet ik dat ik gekozen werd om die plechtige taak te vervullen. Uit groep 8 was een aardig meisje gekozenwaar ik het goed mee kon vinden. Op de dag zelf was ik toch wel wat nerveus en ter plekke hebben we nog even geoefend. En toen was het eindelijk zover. Het zweet brak mij uit…. Ik zag dat mijn schoenveter los was!
En op zo’n moment wilde ik echt niet vallen! Uiterst behoedzaam doch plechtig liep ik met het meisje van groep 8 naar het monument. We legden de krans neer, bogen ons hoofd en draaiden ons weer om. Ik geloof dat ik de verkeerde kant op draaide, maar ik was zo gefixeerd geweest op mijn losse veter dat ik dat niet ook nog eens in de gaten had kunnen houden. Hoe dan ook deed het niets af aan het plechtige moment.
De jeugd van nu
Het monument van de ‘Graven van de Geallieerden’ wordt al vele jaren geadopteerd door de Frankendaelschool, in mijn tijd dus Hogewegschool genaamd. Het bezoek van de leerlingen was wat in het slop geraakt, maar peuterjuf Petra Seel heeft het bloemen leggen uit naam van de school altijd volgehouden ook samen met haar jongste dochter, zelfs toen die al van school was. Ze deed dat nu voor de 27e keer, iets wat veel waardering verdient! Sinds vorig jaar gaan er weer meer leerlingen mee, toen we de herdenking op De Nieuwe Ooster in de ouderraad hebben besproken. Ook heb ik er dit jaar een stukje over geschreven voor de nieuwsbrief van de school. Hopelijk zal het aantal leerlingen dat aanwezig wil zijn op 4 mei nog gaan groeien.
Ontroering en trots
Terug naar 4 mei 2023. Ik keek toe hoe de kinderen van de Frankendaelschool op aanwijzing van Petra hun bloemstuk legden bij het monument en losse bloemen bij de grafzerken. Ook mijn zoon Robin van 8, die nu in groep 5 zit, legde een boeketje neer bij het monument en bloemen bij de graven. Ik was ontroerd en trots om de kinderen en mijn eigen zoon dit te zien doen. Of ik even terug ging in de tijd, terug naar 4 mei 1990.
Herdenken is doorgeven.
Links
Een bijzonder verhaal over vijf geallieerden en hun laatste vlucht met de RAAF Wellington Vijf geallieerden
Informatie over de Stille Tocht en andere herdenkingen op De Nieuwe Ooster
Adopteer een monument
Geef een reactie