1865 – 1922
Auteur: Martin Scheers, (1960) Geboren in Amsterdam. Woont sinds 1996 in Duivendrecht. Geboren en getogen inde Watergraafsmeer en daar gewoond tot 1984. Daarna van 1985 tot 1991 in Deventer en vanaf 1991 tot 1996 wederom in Amsterdam Watergraafsmeer. Beroep: Teamleider productie Journals & Magazines bij Bohn Stafleu Van Loghum, Houten. Mijn relatie tot Herman Sibbel: ik ben de achterkleinzoon van Herman. Mijn oma Jeanette Scheers-Sibbel (1892-1971) was een dochter uit het Huwelijk van Herman Sibbel en Froukje Bosma. Met dank aan Martin Miermans (1928-2014)
Hermanus (Herman) Sibbel, geboren in Rotterdam op 22 juni 1865, overleden in Duivendrecht 21 december 1922. Hij was getrouwd met Froukjen Bosma , geboren in Lemsterland op 24 juli 1864, overleden in Amsterdam op 24 mei 1927. Ze woonden op de Ringdijk nr. 9
Herman bezat een aannemersbedrijf Sibbel. Hij heeft een aantal huizen aan de Middenweg gebouwd en daarnaast ook de Watertoren aan de Kruislaan (afgebroken in 1936, zie ook Ons Amsterdam 1963: Watergraafsmeer raakt zijn koeien kwijt).
Het bouwen en repareren van bakovens
In het begin bouwde en repareerde Herman stenen bakovens (bakkersovens) in de hele regio Noord en Zuid Holland. Daar had hij een goede naam in. Het repareren van bakovens is best zwaar werk. De ovens blijven lang heet.
Zijn zoon Jan Sibbel (1897) heeft dat werk nog lang voortgezet, o.a. vanuit de Middenweg. Een exemplaar van een Sibbel bakkersoven staat nog in het bakkerijmuseum De Oude Bakkerij in Medemblik.
Herman was dus ook metselaar. Samen met een timmerman zochten ze iemand die hen financierde en bouwden ze huizen. Naast metselaar was hij dus ook aannemer geworden.
.
Samen kregen ze 7 kinderen
Op 16 mei 1888 trouwden Herman Sibbel en Froukjen Bosma, respectievelijk 23 en 22 jaar oud. Na zijn huwelijk begon Herman een eigen zaak op de Ringdijk nr. 9 in de Watergraafsmeer. Samen kregen zij 7 kinderen waarvan 4 zonen. Alle zonen gingen werken bij hun vader in de zaak. Het verhaal gaat dat als ze thuiskwamen en hun moeder wilden pesten, ze in de nette (of opper)kamer de kalk uit hun werkkleding klopten.
Verhuizing naar Duivendrecht
Begin 1900 verhuisden Herman en Froukjen naar de Molenkade in Duivendrecht. Daar gingen ze in een, voor die tijd riant huis wonen. Daar is Herman ook gestorven. Zijn vrouw ging daarna weer terug naar de Ringdijk om bij haar dochter te gaan wonen.
Enkele anekdotes
Herman Sibbel kon aardig rebels zijn. Zo las je als katholiek ‘De Maasbode’ of ‘De Tijd’, of de destijds nog Katholieke ‘Volkskrant’ maar zeker niet het dagblad ‘De Telegraaf’. Daar trok hij zich echter niet veel van aan.
Een pianola uit elkaar gehaald
Herman wilde ook graag weten hoe alles in elkaar zat. Zo had hij op een zondag de hele pianola uit elkaar gehaald. In die tijd een zeer duur instrument. Toen die helemaal uit elkaar lag, moest alles natuurlijk weer op zijn plaats terug. Hij wilde immers alleen maar kijken hoe het in elkaar zat. Je begrijpt het al, wat hij ook deed, hij kreeg de pianola niet meer in elkaar. Er zat niets anders op dan de dure pianola aan de vuilnisman mee te geven.
Sinterklaascadeautjes in een van de in aanbouw zijnde huizen
Een ander verhaal over Herman en zijn vrouw gaat over een sinterklaasavond rond 1900. Een van zijn zonen was toen erg stout geweest. Daarom kreeg hij die feestelijke pakjesavond enkel en alleen een briefje. Grote treurnis alom bij de zoon natuurlijk. In het briefje stond dat hij de volgende dag maar goed moest gaan zoeken om de hoek op de Middenweg. Hier was zijn vader enkele huizen aan het bouwen. Die volgende dag vond zoonlief in één van de in aanbouw zijnde huizen zijn cadeautjes die hij de avond ervoor niet had gekregen. Ze waren verstopt achter een berg zand.
Erker gebouwd om over de Ringdijk te kunnen kijken
Omdat zijn vrouw Froukjen graag de Ringdijk over wilde kijken en ook richting de Middenweg om te kunnen zien wat er allemaal gebeurde kreeg Herman op zondag het idee om aan het huis op de Ringdijk een erker te bouwen. ’s Ochtends riep hij zijn zonen bij elkaar en vertelde hen dat hij hun moeder wilde verrassen met een erker. ’s Middags lag de voorgevel er grotendeels uit en waren ze druk bezig met het maken van de erker. Deze erker heeft tot de sloop aan het huis gezeten. Froukjen was er erg gelukkig mee. Nu had ze als enige vanuit de erker alle zicht op wat er op de Middenweg gebeurde.
Anekdote van de hand van Hans Scheers (91 jaar)
Nog een anekdote van de hand van Hans Scheers (91 jaar):
De jongens Sibbel waren rauwdouwers. Dat blijkt uit het volgende voorbeeld. Ze voetbalden vaak op een terrein aan de Kruislaan en speelden b.v. tegen de club uit Weesp. Het ging er nogal rauw aan toe. De Sibbels, metselaars etc vochten méér dan dat ze voetbalden. Mijn vader vertelde met tranen van het lachen, hoe ze in hun shirtjes onder politiebescherming naar de trein werden geleid.
Hieronder herinneringen van Adrianus (Adri) Miermans (1917-2005) aan de Sibbel familie, dit heeft hij opgeschreven in 1988 t.g.v. een Sibbel reünie op 16 mei 1988.
Hermanus Sibbel en Froukje Bosma zijn op 16 mei 1888 getrouwd.
Adri Miermans is een zoon van Bertus Miermans en Anna Sibbel.
Familie Sibbel
150 jaar geleden (25-6-1838) werd te IJsselstein geboren Hermanus Sibbel. Hij trouwde in 1862 te Rotterdam met Anna Berkel. Dit echtpaar Sibbel-Berkel gaat met 5 kinderen in 1879 per trekschuit naar Amsterdam. Daar hoopt vader Sibbel, met zijn 3 meehelpende zonen, werk te vinden als “duizendpoot” bij de Ooster-Gasfabriek.
Een “duizendpoot” was een onderaannemer die een tarief bedongen had per 1000 gemetselde stenen bij de nieuwbouw.
Vader Sibbel komt echter bij Alphen in het water terecht en verdrinkt.
De weduwe trekt toch naar Amsterdam, gaat wonen op Wittenburg en helpt haar 3 jongens met stenen sjouwen. Bij “geen werk” of slecht weer verhuurt ze zich als baker.
Haar oudste zoon, ook Hermanus Sibbel (geb. 22-6-1865), trouwt 23 jaar oud met Froukjen Bosma (geb. 24-7-1864 te Lemmer).
Oorspronkelijk wonen ook zij op Wittenburg. Trouwdag 16-5-1888.
Na enige jaren trekken zij naar de Watergraafsmeer. Op Ringdijk 10 wordt talloze malen verbouwd en veranderd.
Totdat het huis met de onderdoorgang ontstaat zoals het nu (1988) nog bestaat.
Het is het huis met “de Molen” genaamd, naar de molen die hier stond en waar de gevelsteen nog aan herinnert.
Er zijn veel bouwactiviteiten in de Meer. De Meer verandert van een lust-oord met uitspanningen e.d. naar een woon-oord met winkels en sport-terreinen.
De uitgestrekte tuinen van het Rechthuis worden verkocht, en H. Sibbel weet als een vroege projectontwikkelaar het zo te regelen dat hij de mooie panden bouwt tussen Rechthuis en v.m. Oost-Indië.
Stukken grond worden verkocht aan omwonenden en er blijft genoeg grond over voor het bouwen van uitgebreide werkplaatsen t.b.v. het eigen bouwbedrijf.
Ook langs het eerste gedeelte van de Middenweg, aan de linkerkant, wordt veel gebouwd. Oorspronkelijk stonden de huizen op polderpeil ver van het talud van de weg.
Zie het nog (in 1988) bestaande huis op no.13
De nieuwe panden aansluitend op de rijweg ontstaan rond 1900.
En Hermanus Sibbel pikt een flinke graan mee. Op de Hartveldseweg in Diemen werd ook veel gebouwd, (in 1944 gesloopt).
Zijn bouwactiviteiten beperkten zich niet alléén tot huizenbouw.
Toen hij zich in 1920 terug trok als bouw-ondernemer hadden zijn 4 zoons het beheer over verschillende activiteiten:
Meije -Makelaar
Jan -Ovenbouwer
Herman -Nieuw-bouw
Nico -Onderhoud
Allen bleven wonen en werken in de Meer evenals zijn dochters:
Anna gehuwd met B.G. Miermans, installateur en van 1925-1940 voorzitter van de belangrijke buurtvereniging Oud-Watergraafsmeer.
Jeanne -gehuwd met J.F. Scheers, na enige tropen jaren weer terug naar de Linnaeushof. Actief in het organiseren t.b.v. parochie en buurt.
Wilhelmina -gehuwd met Joh. Kaskens, goudsmid te Diemen, later een bekend makelaar ter plaatse.
Met uitzondering van het nabije Diemen bleven zij allen hun Watergraafsmeer trouw. Als het niet anders kon werd er wel eens naar de Pretoriusstraat verhuisd maar dan woonde je al “in de stad”.
De aanvoer van bouwmaterialen, zand, grint, kalk en cement vond plaats per schip. Op de dijk tegenover Quatfass waren op de fundamenten van het oude Tolhuis opslagplaatsen ingericht. Door de Ringvaart werden de schepen altijd getrokken. Hulp genoeg van de schooljeugd.
In 1927 werd scheepvaart onmogelijk door het gele bruggetje.
Grootvader H. Sibbel (1865-1922) profiteerde slechts 2 jaar van zijn buitenhuis op de Molenkade in Duivendrecht, ’t was de vervulling van een jongensdroom.
Een grote tuin, veel kleinvee en vogels en voor de deur een steigertje in het water. Niet voor de boot, maar om heerlijk te vissen!
21-12-1922 stierf hij 57 jaar oud.
Zijn vrouw verhuisde naar hun huis op de Middenweg no.143 (?) tussen Wethouder Frankeweg en Fraunhoferstraat. Vrijwel zeker is dit ook een bouwwerk van H. Sibbel sr. Men ging trots op het 7 (5) voudig aanwezig zijn van het wapen van de Watergraafsmeer. ’t waren in ieder geval Zwanen. Hier werd Sinterklaas gevierd met een 20 tal kleinkinderen.
Op 28-5-1927 overleed Oma Sibbel, 63 jaar oud.
Door hun “honkvast” zijn hebben de “Sibbeltjes” een grote stempel op de Watergraafsmeer gezet.
De kleinkinderen van Oma en Opa H. Sibbel-Bosma willen in 1988, 100 jaar na de trouwdag van hun grootouders, samen komen.
Zij zijn de Meer niet meer zo trouw gebleven. Verspreid over de gehele wereld en alle delen van Nederland.
Dank je wel Joop, deze extra familie informatie kende ik niet. Erg blij mee. Hartelijke groet, Martin Scheers
Kopie schilderij Herman Sibbel, is te zien in het Watergraafsmeermuseum.
Mijn moeder was Antonia, Tonny Sibbel dochter van Meyer Subbel en Catherina Hollanders , getrouwd met Johannes Pieter van Deudekom van het Hofflaan.
Ik heb in de jaren 70 gewerkt bij makelaardij Sibbel in Amsterdam. Deze had een kantoor op het, toen J.W. Brouwers plein, nu Concertgebouwplein. Lastige man die getrouwd was met José Sibbel-van Veen. Ze hadden een groot huis laten bouwen in Loenen en woonden daar ook. Ik geloof dat ze 2 kinderen hadden. Ik vraag mij altijd af of dit familie was van de Sibbel uit bovenstaand stukje. Ik geloof dat hij ook Herman heeette.
Het was ook mijn overgrootvader. Mijn opa was getrouwd met een dochter van Herman Sibbel.
Vera Vegter-Poeckling
Het huis Herman Sibbel op de Molenkade in Duivendrecht – 1920-1922 uit het familie-archief van Martin Scheers.
Het huis is eind jaren 70 gesloopt vanwege de uitbreiding (nu parkeerplaats) van autoverhuur Ouke Baas. Huidige nummering Molenkade 42.
In het huis woonden Herman Sibbel en Froukjen Sibbel-Bosma en een aantal leden van hun gezin.
Dit is de achterkant van het huis. Op de balustrade staat de hele familie Sibbel die in het linkerhuis woonde.
Herman Sibbel (1865-1922) was aannemer van beroep, vandaar die stenen voor de deur.
Hij heeft als aannemer veel gebouwd in de Watergraafsmeer: o.a. de Bio, de bioscoop aan de Middenweg, En de huizen waar het kantoor van ABN-AMRO gevestigd was. Voor Herman Sibbel naar Duivendrecht verhuisde woonde hij aan de Ringdijk in de Watergraafsmeer.
Wij denken dat deze foto gemaakt is voor mijn oma en opa, Jeanne Sibbel en Johan-Fredrik Scheers, die op dat moment in Indonesië woonachtig waren.
Het huis aan de Molenkade (het middelste huis links van het hoge huis). Het jaartal is onbekend, maar waarschijnlijk uit de jaren 40 of 50. Het staat nu niet meer alleen maar midden tussen andere huizen. Foto is afkomstig van Beeldbank Amsterdam.
In de topgevel van het pand Ringdijk 09 bevond zich een fraaie gevelsteen D Moolen, waarschijnlijk verwijzend naar een molen die hier in het verleden gestaan heeft. Helaas is de steen bij de afbraak van het pand verloren gegaan. Op een paar foto’s hierboven is de steen nog duidelijk te zien. Hieronder een afbeelding.
Martin Scheers is bang dat de gevelsteen met de sloop meegenomen is. Het huis was zo snel gesloopt en de stenen waren meteen weg dat niemand hier op gelet heeft. Jammer want het was een mooie steen in de gevel van het huis waar meer dan 100 jaar de familie Sibbel in gewoond heeft. De gevelsteen is ook te zien op deze foto. Hopelijk kan iemand er toch iets over vertellen. Is er al bij de sloper van het huis geïnformeerd?
Martin Scheers