Maarten van Tricht is bezig een boekje over Hervormd Watergraafsmeer in de tijd van zijn vader te schrijven (1964-1975).
De Watergraafsmeer had in 1965 35.342 inwoners en in 1973 28.498 inwoners. Dus heel wat minder.
Interessante getallen, volgens Maarten. De kerken van de Watergraafsmeer hadden natuurlijk ‘last’ van deze afname. Vooral bleek burgerlijk Watergraafsmeer ook erg te vergrijzen in die periode. Jonge gezinnen vertrokken immers, naar Purmerend, Lelystad, later Almere. De Meer ontvolkte, rond 1970. Logisch, gezien de nieuwbouw van omliggende gemeentes.
De bron voor onderstaande getallen is de KIM (Kerk In het Midden), het kerkblad van de Emmakerkgemeente. De informatie over ‘De gemeente voor de toekomst’ werd gehaald uit Hofnieuws, het blad van de R.K. Martelaren van Gorcumparochie. (zie bijlagen – In de 2e bijlage de leeftijdsopbouw van Hervormd Watergraafsmeer, ongeveer in dezelfde periode. Meer dan de helft van de leden is ouder dan 65 jaar!
In de Watergraafsmeer is de laatste jaren ook nieuwbouw – Ajaxterrein, Jeruzalem, Amsteldorp. Dat gecombineerd met een geringere bewoning per huishouden, lijken de getallen me redelijk betrouwbaar. Voor zijn te schrijven boekje houdt Maarten zich aan de genoemde cijfers.
Willem Wever Ben ik gedoopt en heb daar ook nog cathegesatie gevolgd. Mijn jongere broer is er 35 jaar geleden getrouwd
Nel Niekus-Heuwekemeijer In 1967 of 1968 werd in de H.H. Martelaren van Gorkum Parochie de Liturgische Werkgroep met een bijbehorend koor opgericht door Elly van Grootel, een uitgetreden kloosterzuster. Dit in het kader van de Volkstaal Liturgie die na het 2e Vaticaans Concilie in Nederland (Amsterdam) ontstond met als liturgische drijfveren Huub Oosterhuis (tekst) en Bernard Huybers (muziek). Ik zat op het conservatorium en werd zodoende gevraagd als organiste. Deze werkgroep zette, zeer tegen de zin van het Aartsbisdom Utrecht, de eerste stap naar de Oecumenische Diensten. De Emmakerk had haar medewerking toegezegd. Dat was voor mij een openbaring. Het was heel fijn om op een totaal ander orgel te spelen, maar ook hoe de teksten zoveel met elkaar gemeen hadden. De protestanten zijn veel bijbelvaster dan de katholieken en dat sprak mij erg aan. Waar ik alleen wel aan moest wennen was, dat de orgelspeeltafel bovenin stond achter in de kerk, terwijl de pijpen helemaal voorin de kerk stonden, links van de kansel, dus die afstand was erg groot. Daardoor bereikte de klank van het orgel mij iets later en moest ik constant alert zijn wanneer ik de toetsen indrukte. Jammer genoeg is het tijdens mijn orgeljaren maar één keer voorgekomen dat we in de Emmakerk zongen. Jaren later is er veel meer samenwerking geweest tussen de Martelaren en de Emmakerk (nu De Bron), vooral toen de Mariakapel in de Martelaren uitgebrand was. Nel Niekus-Heuwekemeijer.