31 december 1992 – 1 januari 2005
Door: Jo Haen (1939) Geboren in Purmerend. Ze woont sinds 1963 in de Watergraafsmeer. Samen met Ron de Wit beheert zij deze website. Ze schrijft verhalen, interviewt mensen in de WGM en organiseert verhalenwandelingen.
Ik denk wel eens: ik doe de bocht niet meer, wat kan het me schelen.
Foto: Jo Haen Alle rechten voorbehouden
De Jaap Edenbaan, Ik heb er wat mee; een haat-liefdeverhouding. En dat komt door de bochten. Ik ben gek op schaatsen. Maar op snelheid door de bocht durf ik niet. Al jaren heb ik schaatsles bij Duosport: van Mark, Michiel, Christiaan, Jasper, Marjan, Marten, Rutger, Martine en ga maar door. Allemaal geweldige instructeurs, die denken je te kunnen helpen met je aan te raden: “Je moet vóór de bocht flink versnellen, dan gaat het makkelijker.” Maar dan begint bij mij juist het probleem. Ik word bang en durf niet. Zelfs de Russische olympisch kampioen Oleg Bozjev, die een seizoen bij Duosport les gaf, heeft voorgedaan hoe het moest. Maar het hielp niets.
Ook andere schaatsers bemoeien zich ermee: “Dieper zitten, je linkerbeen meer strekken.”Maar dat is het hem niet. Ik zie mensen zonder enige techniek met gemak door de bocht gaan. Het zit gewoon tussen de oren. Voor iemand, die het goed kan, is het niet te begrijpen. Ik denk wel eens: Ik doe de bocht niet meer, wat kan het me schelen. Maar je komt hem steeds tegen! En dan denk ik toch weer: Het moet toch kunnen.
Ik kan het niet uitstaan en schaam me er soms zelfs voor. Er moet een bochtentraumateam aan te pas komen, maar daar willen ze bij Duosport niets van weten. Ik ben inmiddels 65 jaar. Hoe lang heb ik nog? Maar ik blijf het proberen, al is het wachten natuurlijk op natuurijs. Dan kan me die hele bocht gestolen worden!
Foto: Jo Haen Alle rechten voorbehouden
Foto: Jo Haen Alle rechten voorbehouden
Foto: Jo Haen Alle rechten voorbehouden
Micha Blank
Pootje over in de bochten kon ik beter dan menige jongen. Ik schaatste de jongens van school (in Buitenveldert) er dan ook uit, op Noren, hockeyschaatsen of kunstschaatsen. Niet zo gek, mijn vader Han was schaatskampioen in het leger geweest op zijn hockeyschaatsen. Veel geoefend bij de Ringdijk.
Jammer dat ik een sukkel van een gymleraar had die het afdeed als niks, omdat ik ‘dik’ was. (Ik was breed gebouwd, wie mijn opa Roel Blank in zijn jonge jaren bij voetbalclub De Meer gekend heeft, snapt het)
Toen ik jaren later een seizoen skeelerles op de Jaap Edenbaan volgde, zei de leraar: “Er is aan jou een kampioen hardrijden verloren gegaan. Wat een stijl!” Toen stond ik wel even te janken.
Hillie de Jong-Kuijt
Mooi verhaal Jo bedankt voor al jou verhalen het hele jaar mijn man vind de bochten ook een drama maar heeft wel 3 maal de elfstedentocht uit gereden en zelfs in 1963 een halve tot Bolsward
Manouk Prins
Hallo oma, misschien kunnen we nog eens gaan schaatsen bij de jaap Eden baan is leuk 🙂 Doeii kus Manouk
———————–
Karin ten Cate-Kievoet Ik heb ook een bochtentrauma, maar dan van de andere kant bekeken.
De “noren” van vroeger waren een beetje zoals de “wielrenners” van nu.
Ze dachten dat het ijs alleen van hun was, schaatste keihard hun rondjes (tijdens vrijschaatsen) en hielden geen rekening met andere.
Menig stuntelend kind aan de kant getroost omdat ze een vreselijke uitbrander hadden gekregen als ze iets te dicht aan de binnenbaan waren geweest, een x een vechtpartij omdat zo een kind mijn neefje was en mijn vrienden dat niet pikte (we waren pubers)
Ik kwam dagelijks op de schaatsbaan, schaatste mijn rondjes, maar belangrijker nog, ik ontmoette mijn vrienden.
Meerde keren ben ik ernstig gewond geraakt (een keer zelfs een gekneusde schedel en een bloed uitstorting onder het botvlies) door “een Noor” die of zelf viel in een bocht en mij in z’n val mee nam of uit de rij wilde maar wel hard kon schaatsen maar niet wist hoe hij moest stoppen
Dan hoorde je achter je “Hé” gevolgd door een knal in je rug en daar lag je weer
Dat is mijn bochten trauma
Heel herkenbaar allemaal!
Jo wees toch blij dat je uberhaupt kan schaatsen. Jou kennende zwier je die bochten altijd vrolijk weer voorbij. Gewoon doorgaan! Ik ben maar wat trots op mijn grote zus!
schaatsles
Nou Jo,ik doe het je sowieso niet na hoor,wat sportief,dat je
“gewoon” doorgaat met schaatsen,alle bochten ten spijt !
Blijf er vooral van genieten,en het zal je conditie ten goede
komen !!!!!!!!!!!! Je zus Ans
Ron Water
Jo, Stop met die onzin schaatslessen van duosport. Overwin je angst. De redding is dichtbij. Er wordt momenteel een kunstijsbaan aangelegd van 4,7 km lang met flauwe bochten. Met jouw vaardigheid kun je deze bochten moeiteloos aan. De baan opent in november 2007 haar poorten in Biddingshuizen. Al eens de Weissensee bezocht?
Veel succes, Ron
Jo geweldig, je bent een echte kei! Die bocht, wat maakt dat uit, je schaatst iedereen er uit! Agnes
Jo, hartstikke leuk verhaal en dat ik ook nog op de foto sta is helemaal toppie natuurlijk! Geef me je e-mailadres eens, dan kan ik je af en toe een mailtje sturen, al heb ik het schaatsen even stop moeten zetten om gezondheidsredenen. Maar Gerard houdt me op de hoogte van het wel en wee op de Jaap Edenbaan!En denk erom dat je niet uit de bocht vliegt! Hartelijke groeten van Els Lelijveld (els.lelijveld@hetnet.nl)