1956 – 2019
Auteur: Jo Haen – Verteller: Peter van Cornewal (1956) Geboren in Amsterdam, woonde 21 jaar in het Jagershuis en woont sinds 1978 in Australië



Tijdens de Pure Markt, zondag 28 juli j.l. kwam Steef M. langs bij de kraam van Vrienden van Watergraafsmeer en vroeg of ik iets wist over het z.g. Jagershuis achter café de Omval. Ik moest hem teleurstellen en besloot een oproep op onze FB-pagina te zetten. Prompt reageerde Peter van Cornewal vanuit Australië met de mededeling dat hij 21 jaar in dat huisje had gewoond. Hoe bijzonder. En het werd nog mooier toen hij vertelde dat hij 5 augustus voor een maand naar Amsterdam kwam.
We spraken af om, samen met Steef M. een biertje te gaan drinken, uiteraard in café de Omval. Ondertussen had Peter me nog een fotootje gestuurd, waarop hij met zijn vader in de tuin aan het wieden was.

De naam ‘Jagershuisje’ heeft te maken met het feit dat er langs de Weespertrekvaart een jaagpad liep waarlangs paarden schepen voorttrokken.
Onder het genot van een drankje vertelde Peter dat hij een leuke jeugd had gehad wat betreft de locatie: zwemmen en vissen in de Weespertrekvaart, buiten spelen en voetballen bij TABA. Helaas had zijn vader vanwege verzetswerk in de 2e Wereldoorlog in een concentratiekamp gezeten en was daar gehandicapt uitgekomen. Bovendien was zijn moeder ziekelijk. Dat maakte het leven er niet makkelijker op. In die tijd had je nog niet de voorzieningen die je nu hebt, zoals een bijstandsuitkering. Het was armoe troef. En door zijn handicap was zijn vader ook niet in staat het huis goed te onderhouden. Het was best een flinke woning: beneden een huiskamer, grote keuken, slaapkamer en toilet. Er was ook nog een keldertje, een opkamer en boven een aantal slaapkamers voor de kinderen. En dan nog een grote tuin. En door de nabijheid van de Weespertrekvaart een geweldige plek voor kinderen. Er was wel altijd wel veel herrie van de treinen die vanaf het Amstelstation langsreden, maar dat hoorde je op den duur niet meer.
Contact met café de Omval was er niet, omdat de toenmalige eigenaar in de oorlog bij de NSB had gezeten en vooral zijn vader daarom een ontzettende hekel had aan die man.

Peter, geboren in 1956, ging naar de kleuter- en lagere school in de Wetbuurt en daarna naar de Breitner MAVO, maar erg veel zin in leren had hij niet. Op 15-jarige leeftijd ging hij daarom al van school om te gaan werken. Hij kreeg later verkering met een Australische die hij in de stad had leren kennen en emigreerde in 1978 naar Australië, na eerst nog een aantal jaren met zijn vrouw in Amsterdam te hebben gewoond. Zijn ouders bleven in het huis in de Omval wonen.
Maar na de dood van zijn vrouw in 1982 verhuisde zijn vader naar de Kalfjeslaan. Het huis was totaal vervallen, het ging echt niet meer. Wanneer het gesloopt is weet hij niet precies. Waarschijnlijk in de jaren 90 van de vorige eeuw.

Daarna is het een soort bedrijventerreintje geworden. We spraken toevallig de aannemer die daar een opslagruimte had. Die is echter al bezig was om daar te vertrekken omdat de gemeente andere plannen heeft met het gebiedje. Er schijnt een klein plantsoentje te worden aangelegd. We zullen het zien. Er verandert al zoveel in het gebied rondom het Amstelstation, maar gelukkig ligt de Weespertrekvaart er nog altijd prachtig bij en is café de Omval nog steeds een geweldige plek om iets te drinken en/of te eten. Van harte aanbevolen!


Foto ± 1900 – Alle rechten voorbehouden




Onderstaande reacties betreffende de onderste foto
Klaas Bruin
Op de achtergrond zijn nog de huizen van de Starrenboschstraat (Amsteldorp) te zien. Ik heb daar de eerste 21 jaar van mijn leven (1959) gewoond. Op de eerste verdieping van het ‘jagershuis’ werden wel eens feesten gegeven. Ik heb daar zelf ook nog wel muziek gedraaid. Toen daar een paar maanden geleden in de buurt was, zag ik dat Café de Omval was veranderd in een soort van naaistudio/winkel. Het terras was er nog wel. Ik heb veel mooie herinneringen aan die omgeving.
Klaas Bruin
Deze foto is trouwens gemaakt bij de aanleg van de metro richting Amsterdam Zuidoost. Hiervoor was een nieuwe brug over de Weespertrekvaart nodig. Aan de rechterkant zie je aan beide zijden van de Weespertrekvaart de betonnen aansluitpunten van de nooddijk, die in geval van een dijkdoorbraak opgeblazen kon worden om de Amstel niet ‘leeg te kunnen laten lopen’ in Amsteldorp/Wetbuurt. Dit opblazen werd regelmatig getest.
Geweldig om te lezen. Ook ik heb er een goede jeugd gehad. Wat ik mij vooral herinner .is het zwemmen in de VAART MET DE baggerboten tot Duivendrecht en dan weer terug. Onder de modder en de bagger er weer uit Vond je toen heel normaal, maar nu zal niemand dat meer dien