1932
Door: Henk de Koning (1922 – december 2006), was zoon van dhr. De Koning, destijds hoofd van de Hogewegschool. Hij is geboren op de Linnaeusparkweg 13 en heeft daar gewoond tot 1951. Hij was werkzaam als leraar lichamelijke opvoeding.

Ik was 5 jaar toen we op Linnaeusparkweg 114 kwamen wonen, een heerlijk benedenhuis met tuin, waarachter een stinkend slootje liep, grenzend aan het hof. Al snel kwam er een moderne riolering en kregen de tuinen een nieuwe schutting. We klommen er gemakkelijk overheen en hadden dan een groot speelveld voor ons. Links lag het net afgebouwde klooster, achter het blok katholieke scholen. Er liep een klinkerpaadje van het klooster over het zanderige terrein naar de achterkant van de R.K. Hulpkerk aan de Linnaeusparkweg. Door een smalle doorgang tussen de rij huizen en de kerk kon men van het Linnaeushof op de Linnaeusparkweg komen.
We zagen elke morgen een lange rij nonnen, gehuld in zwart habijt, als een stel pinguïns achter elkaar lopend, vanuit het klooster over het smalle pad naar het kerkje gaan. Na de mis kwam de groep weer langs, nu in omgekeerde richting. We hebben de bouw van de katholieke kerk de Martelaren van Gorcum (geopend in 1934) goed kunnen volgen. We speelden verstoppertje tussen de hoog opgestapelde materialen rond de bouwplaats. Om diefstal en vernieling tegen te gaan, liep er elke avond een wacht rond. Wat hebben we die man gepest. Hij was niet gesteld op opgeschoten jongens en erg lastig. Vele malen moesten we hollend wegvluchten als hij ons betrapte op het beklimmen van stapels hout. Hij balde zijn vuisten als de boze koster uit de boekjes van W.G. van der Hulst, de grote kinderboekenschrijver uit die dagen.
De jongens van de St. Lidwinaschool dwongen ontzag af door eens op het dak van hun school te klimmen! Onze buurjongens Elzas, net zo oud als wij, waren onuitputtelijk in het bedenken van nieuwe activiteiten: forten van zand graven, fikkie stoken! Helaas voor de kinderen van nu is het Linnaeushof nu een keurige woonbuurt met op ons toenmalige speelterrein een tennisbaan!


(foto 2006 Jo Haen) Alle rechten voorbehouden

(foto 2006 Jo Haen) Alle rechten voorbehouden



Ik woonde in de Linaeusdwarsstraat en ging naar school op de Galileiplantsoen. Om snel op school te komen moest het paadje in naar de linaesparkweg en vond dat doodeng als kind zijnde. Een klein traumaatje als ik die weer zie!
Oh, het museum bevind zich in Simpelveld.
Ik ben 2 jaar geleden naar Stichting Museum Clara Fey geweest. Heel herkenbaar.
Kwam veel dingen tegen van school vroeger en van het kleine beetje wat ik ooit gezien heb in Klooster Clara Fey.
In de strenge winter van 1963 kon je ook op de ondergespoten tennisbaan schaatsen!
Nog iets. Op een foto staat de naam van het klooster: CLARAKLOOSTER. Het is genoemd naar Clara Feij, die recent heilg is verklaard. Hoewel ik er, als gereformeerd domineeszoon, vlak bij woonde hoorde ik die naam pas dit jaar voor het eerst. Ik woonde naast boekhandel Lintvelt, zie daar een foto van het huis.
Het klinkerpaadje, zoals het hier genoemd wordt, tussen Linnaeushof en Linnaeusparkweg, is recent mooi bestraat. Er staat een bord bij: Verboden te Fietsen. Maar het is een doorgaande fietsroute geworden. Voorheen zag ik er nimmer een fietser. Dat fietsen
was gewoon geen pretje. Was toch beter achteraf.