december 1961
Sinds 1975 schreef toenmalig Watergraafsmeerder Frank Roos voor het Amsterdams Stadsblad. (De krant was als Wiering’s Weekblad begonnen aan de Hogeweg.) De redactie vroeg hem artikelen voor de nieuwe pagina Oost. Later organiseerde hij edities voor alle windrichtingen in de stad plus kranten in Buitenveldert en de Bijlmer. Jarenlang beheerde hij het Watergraafsmeer-archief van historicus Jaap Kruizinga. In een serie korte stukken haalt hij herinneringen op.
De opening werd steeds uitgesteld
In september 1961 werkten de technici die de ammoniakleidingen op de sintelbaan aanlegden, nog lekker in het zonnetje. De opening van de Jaap Edenbaan moest een goede maand later plaatsvinden. Dat zou niet lukken. Op de kunstijsbaan, een typisch voorbeeld van de vooruitgang in Watergraafsmeer, werd pas op 9 december geschaatst. Dat was nog een wonder, want in de aanloop ging nogal wat mis. Zo werd de opening op 1 oktober uitgesteld omdat de aanleg nog niet klaar was. En 1 november werd ook al niet gehaald. Nu eens waren slechte weersomstandigheden de reden, dan weer een lekkende ammoniakslang.
Vrijdag 22 december was de officiële opening
De officiële opening was vlak voor kerst, vrijdag 22 december. Er waren die avond schaatsers met fakkels, een kerstman, een ijsbeer en burgemeester Van Hall werd in een arrenslee over de met lampions verlichte baan gereden. Een echt feest werd het niet, door een plotseling opgestoken snijdende oostenwind. Met een applaus van wanten voor een demonstratie van kunstschaatser Sjoukje Dijkstra hielden de volhouders zich nog een beetje warm. Honderden nieuwsgierigen zochten snel elders een onderkomen.
Er werd gedacht aan kaartjesautomaten en verkooppunten in de stad
In de weken voorafgaande aan de officiële opening waren al 80.000 rijders naar de baan gekomen. De directie wist nog niet goed hoe de grote belangstelling in goede banen moest worden geleid. Er werd gedacht aan kaartjesautomaten en verkooppunten in de stad. Veel voorzieningen waren nog niet klaar. Er stond een noodschool die als restaurant en kantoor fungeerde. De PTT was al wel klaar voor grote momenten. De baan kreeg 56 telefoonlijnen voor de pers en Eurovisie had al dertig lijnen aangevraagd om beelden van belangrijke wedstrijden over Europa te verspreiden.
Dat de opening flink vertraagd was, vonden sporters die reikhalzend naar de attractie uitkeken uiteindelijk geen bezwaar. De nieuwe baan bleef ook een maand langer open. Maar in maart werd het toch weer gewoon een atletiekbaan.
Geef een reactie