1952 – 2019
Auteur: Maarten Spanjer (1952), acteur en schrijver, woonde vanaf zijn geboorte tot zijn zestiende in de Retiefstraat nummer 25. Daarna verhuisde het gezin naar Diemen. Onderstaand verhaal is afkomstig uit zijn laatste boek ‘Geluk is een herinnering’. Maarten gaf mij persoonlijk toestemming om dit verhaal op deze site te plaatsen. Waarvoor dank.
Ik herinner mij automatiek Gebr. Haen op het Galileïplantsoen, hoek Radioweg, kortweg ‘Haentje’ genoemd. De letters Gebr. Stonden niet, zoals ik altijd dacht, voor ‘gebraden’ maar voor de twee broers Jos en Dolf, die de zaak van hun vader hadden overgenomen. Op de gevel prijkte de beeltenis van een gegrilde haan met een vork in zijn vlerk en een kroon op zijn hoofd.
Na het voetballen gingen we er vaak met een paar jongens naar toe voor een kroket van een kwartje. Ik vroeg aan Louis van Gaal, mijn voetbalmaatje, of ik zijn kroket mocht trekken. Louis was een jaar ouder en kreeg al zakgeld. Ik wist een manier om er drie voor dat bedrag te krijgen. De deurtjes aan de achterkant van de snackmuur stonden bij grote klandizie open zodat de leeggehaalde ruimtes zonder onderbreking met kroketten of andere snacks konden worden bijgevuld. Na inworp van het kwartje van Van Gaal kon ik niet alleen mijn eigen vakje leeghalen, maar ook het vak erboven en eronder.
Het ging altijd goed, tot een van de gebr.Haen op een middag mijn tastende hand door de openstaande deur in de smiezen kreeg. Zonder aarzelen drukte hij deze tegen de gloeiendhete bodem aan. Schreeuwend en springend van pijn probeerde ik mij los te rukken. “Klootzak, laat mijn hand los”, riep ik.
Op dat moment kwam Piet Keizer binnen. Hij haalde een geldstuk uit zijn portemonnee en trok op zijn gemak een kroket. Voor Piet zijn tanden erin zette, blies hij even door zijn spleetje over de krokante bovenlaag. Bedaard at hij de kroket op, veegde zijn mond en handen aan een servet af, maakte er een prop van en schoot hem achteloos met buitenkant links in de afvalbak. Al die tijd had hij mij geen blik waardig gekeurd. Pas toen hij de zaak verliet keek hij even achterom naar mijn wanhopige gespartel. Er verscheen een brede glimlach op zijn gezicht.
‘Waar blijft mijn kroket?’ vroeg Van Gaal.
In de jaren 50 zat ik op blokfluitles op de Archimedes weg. Appie Bult zat er ook en samen kraakten wij de automatiek op woensdagmiddag!
HIER HEB IK GEWERKT VAN 1958 SAMEN MET DOLF HAEN EN MIJN BEURMAN DE HEER STOLK,
DIE OOK OP HET VOLTAPLEIN NO 7 WOONDE EN IK MET DE FAM; op no 5.
DOLF WAS MIJN LEERMEESTER.
Een leuke tijd maar erg kort!
Wat is de tijd snel gegaan!
Tot zover mijn bericht.
Groetjes aan de fam: J.Haen en anderen.
R.Scholten.
Een heerlijk verhaal, het boek heb ik ook.
Als kind ging ik mijn vader bij Ajax ophalen. Hij liep dan in die eindeloze rij mannen en soms miste ik hem.
Wanneer Ajax gewonnen had hoopte ik op een kroketje bij ‘Haentje’. Dat lukte een enkele keer, bij verlies hoefde ik het niet eens te vragen…
Als we buitensport hadden gingen we vanaf de polderweg richting jaap eden aan.
Op terugweg altijd even stoppen voor een kroketje.
Heerlijk, maar zo worden ze allang niet meer gemaakt
Ik ben van 1947 en geboren op het Linnaeushof.Maar een patatje was toen nog uitzondering en daarom een traktatie.Maar ik kwam zelf wonen op het Archimedesplantsoen met mijn gezin 70 er jaren, en toen was Haentje om de hoek , en veel bezocht.Zeker mijn zoon!!!
Marga Van de Glind-Zijp Mijn oudste dochter heeft leuke herinneringen aan Haentje. Samen met mijn vader gingen ze dan patat en kroketten halen en dan nam mijn vader een nasi en bamischijf uit de muur en at die ter plekke op en dan zei hij tegen zijn kleindochter niet tegen oma zeggen hè dat ik dat al opgegeten heb. Zelf kreeg ze dan ook wat of een ijsje. Mondje dicht tegen oma hè. Ze is nu 41 maar kan zich dat nog goed herinneren. Geweldig.
Yvonne Huijing Ja geweldig zeg Haentje !, dat was altijd een feest als we daar patat gingen halen en eten !
Saskia Sassie Heb daar gewerkt van 1999 tot 2006 en de kaasbroodjes waren zeker lekker
Joss Trofap Dat was nog eens kwaliteit, daar hoef je bij de feb die er nu zit niet om te komen. Ik woon om de hoek maar haal er alleen nog een softijsje en die heb ik ook wel eens lekkerder gegeten.
Loes Slotboom Ik herinner met de nierbroodjes nog, heerlijk
Irma Uit Den Bogaard-Zingel Loes Slotboom ik ook nooit meer ergens gezien! Een engeltje op je tong!
Hans Petrie Waren perfecte kroketten mis ze erg. Beter dan die ragoutstaven die onder de merken dobben en kwekkeboom verkocht worden. Die laatste 2 moeten zich schamen.
Janine Gieben Sateetje met lekkere vette satesaus
Claudia van der Haas-Oudeboon Yeeeaaahh Haantje
Dijkstra LoesLouise Ook de slaatjes waren overheerlijk
Marianne Coninck Liefsting Haha veel gehaald
Marjolein van der Werf Voor mij zijn ze ook een herinnering als kind kwam ik er vaak . Ze hadden toen nog ijs . We mochten dan een ijs kopen wij woonden er vlak bij in de voltastraat mooie herinneringen
Ruim 23 jaar gewoond op de Radioweg aan de kant van Haentje. Vaste prik als we visite hadden even naar de hoek voor een lekker warm hapje of een hoorn ijs.
Tijdens de pauze van de school op de Radioweg trof je een spoor van de zakjes van Haentje. Afvalbakken waren er niet.
Corrie Hansen Haantje! Na het schaatsen Jaap Edenbaan lekker kroketje eten met vrienden!!
Martine Pfeiffer Heerlijke kroketten en ijs.
Willem Gunzel Altijd even afstappen op weg naar school( timorplein) om een snack te kopen
Willem Boerakker Mijn eerste baantje! En met mijn vrienden Van de klas ( Middenmeerschool) tussen de middag wat lekkers halen. Kwamen dus regelmatig te laat in de klas en zijn op een gegeven moment er met de hele klas uitgestuurd en lekker met z’n allen doorgegaan naar Zandvoort want het was prachtig weer. Sit was nog eens een top straf!!
Astrid Den Boer Leuk! Onze achterburen destijds.
Debbie Siderius De kaasbroodjes!!!!❤❤❤❤Heb ik nog visioenen van
Nicola Wink Die bamieschijven. Zalig