1933 – 2019
Door: Jo Haen
Ze waren weer even kind en krasten, net als 75 jaar geleden, met een spijker hun initialen in de muur vlakbij hun ouderlijke woning in de Willem Beukelszstraat: de nichtjes Toos Oomes en Doki van Beers, beide nog zeer vitale tachtigers. De hele muur is er vol van: initialen van de kleinkinderen van opa en oma van Deudekom, die op de Ringdijk woonden. Allemaal hebben ze met een spijker hun initialen in de muur gekrast: T.O. , D.v.B., J.v.D. enz.
22 Kleinkinderen woonden bij elkaar
Families, nazaten van opa Jan van Deudekom (1866) en oma Adriana van Deudekom-van Straaten (1862) , woonden naast en boven elkaar in de Willem Beukelsstraat: de familie van Deudekom (7 kleinkinderen), familie van Beers (10 kleinkinderen) en familie Oomes (5 kleinkinderen). Er waren er nog meer maar die woonden elders. Op zondag na de kerk allemaal op bezoek op de Ringdijk 76. Ze hadden daarvoor een winkel gehad op nummer 68.
De Willem Beukelszstraat één groot speelterrein
Toos en Doki zoeken op de muur naar hun eigen initialen en vinden ze weer terug. Wie is er op het idee gekomen om daar in de jaren 40 van de vorige eeuw je naam in te krassen? Ze weten het niet meer. Het ging vanzelf. Ze speelden altijd met elkaar op straat.
De Willem Beukelszstraat was een grote speelplaats, er stonden nog weinig huizen, de James Wattstraat hield al na een paar huizen op. Daarachter had je Klein Dantzig, dat toen veel groter was dan nu en schooltuinen. Voorbij de Rehobothkerk had je Vliet en Wielinga en daar weer achter het afweergeschut van de Duitsers. Je schaatste ’s winters op de ringvaart. In het huis op de dijk (nr. 15) woonde ‘Dikke van Duin’. Als het begon te vriezen mochten de kinderen pas het ijs op als ‘Dikke Verduin’ er niet doorzakte!
Wim van Beers, broer van Doki, en woonachtig in Australië, was onlangs over en wilde natuurlijk ook de straat en de muur bekijken. Samen met zijn zus zochten ze naar zijn initialen en vond ze! : W v B en nog een keer WIM. Geweldig om dat na zoveel jaar terug te vinden en geweldig dat ze er nog zijn!
Ikzelf had de muur met initialen pas sinds kort ontdekt terwijl ik toch 32 jaar om de hoek had gewoond. Vriendin Toos maakte me erop attent toen we een keer de voormalige bakkerij en woning van Jan van Deudekom , zoon van, nu een particulier woonhuis, mochten bezoeken.
Jeugdherinneringen ophalen
Zittend op het bankje van de voormalige bakkerij van neef Jan van Deudekom op de hoek halen Toos en Doki jeugdherinneringen op. Er komt nog een bewoner van nummer 39 naar buiten waar natuurlijk even mee gepraat moet worden. De man vindt het leuk en is geïnteresseerd.
Aan het pand op de hoek is wel het e.e.a. veranderd, op het platte dak is een verdieping bij gebouwd en de toegang naar de bakkerij, waar vroeger de bakkerskarren stonden in te laden, is nu een huiskamerraam geworden, maar toch is er nog veel bewaard gebleven.
Doki woont in Diemen maar Toos woont nog steeds in de Watergraafsmeer, ze is nooit weggeweest en vindt het nog steeds een geweldige buurt om te wonen. Ze wil nergens anders wonen. De Watergraafsmeer heeft, ondanks de hoge nieuwbouw van tegenwoordig, toch nog iets dorps. En laten we hopen dat het zo blijft!
Nog een verhaal, verteld door Doku Krug, over haar vermoorde broer Jan, in de 2e W.O.: Een portefeuille, na 65 jaar teruggebracht
Remmo Tolsma
Staat mijn naam ook in wij woonden er recht tegenover. Zie deze foto door mijn vader gemaakt.