31 december 1924 – 31 december 1964
Verteld door: Jan P.A. Lintvelt (± 1935) – Auteur: Simon van Blokland (1935). Geboren in Haarlem, 30 jaar in het Centrum van Amsterdam gewoond, 30 jaar in West en hij woont nu in Zaandam. Oprichter Ver. Documentatie Prentbriefkaarten en gezamenlijk met Robbert Proost † het Historisch Archief Baarsjes. HAB
Boekhandel Lintvelt is het rechterpand Middenweg – 1960 .
Deze 3 panden zijn in de jaren zestig afgebroken voor de aanleg van de Kamerlingh Onneslaan. Het telefoongebouw links staat er nog wel.
Foto: Beeldbank Amsterdam Alle rechten voorbehouden
Op bezoek bij een Amsterdammer, dat beloofde wat, daar bij ons eerste telefonisch gesprek de eerste verhalen al over mij heen rolden.
Jan Lintvelt, samen met zijn vrouw, tracteerde ons op een heerlijk avondje informatie over het wel en wee van Boekhandel K.L.Lintvelt.
Karel Lodewijk Lintvelt werd geboren in Amsterdam op 12 januari 1897 aan de Herengracht 292. In 1925 nam hij de boekhandel over van S. van der Hoef, welke gevestigd was aan de Middenweg 52.
Na een grondige verbouwing werd de zaak op 1 september 1925 heropend. Het was een boekhandel waar als bij-artikelen kantoorbehoeften en prentbriefkaarten werden verkocht.Op 20 augustus 1931 verhuisde de winkel naar no. 54. En op 27 augustus trouwde Karel Lintvelt met Cornelia Boode. In 1966 werd de zaak geliquideerd.
Dit zijn pure zakelijke gegevens waar je echt geen wereldnieuws mee haalt. Dit was echter ook de bedoeling niet, wel om informatie te krijgen over een buurtwinkel welke in de loop der jaren zijn bestaansrecht bewees, en voor de prentbriefkaartverzamelaar om de noodzakelijke gegevens binnen te krijgen.
Voettocht Amsterdam-Arnhem
De jaren dertig waren niet alles. 1940-45. Daarna weer de opbouw. De juiste keus maken. Dat deed Karel Lintvelt al toen hij zich in 1921 als jongeman liet inschrijven bij het ANWB-evenement de voettocht Amsterdam-Arnhem. De berichten die Karel naar huis zond gebeurden met het communicatiemiddel bij uitstek ‘de prentbriefkaart’. Hierbij hield hij minutieus de familie op de hoogte van het wel en wee van wat hij met zijn vriend en metgezel meemaakte.Het geheel werd gecompleteerd met nota’s van de overnachtingen en verteringen.
Boekenleggers met verboden teksten in de oorlog
Hij wist wat hij wou. Een consequent man die stond voor zijn principes. Dat bleek in de oorlog. Karel werd opgepakt omdat er in zijn etalage boekenleggers lagen welke voorzien waren van de tekst ‘Boontje komt om zijn loontje’.
Onder de toonbank lag het bekende vouwspel ‘Zoek het vijfde zwijn’. Werd het foliopapiertje waar vier varkens op stonden goed gevouwen dan verscheen de kop van Hitler.
Meer van zulk materiaal was aanwezig. Karel had het geluk dat hij de bekende kruiwagen op het postkantoor had. Deze wist menigmaal een aanhouding te voorkomen door het ‘bevel’ te laten verdwijnen.
Kolen via een gat in de keldermuur
Aan brandstof geen gebrek, het aangrenzende postkantoor werd uiteraard van kolen voorzien. Door een gat in de keldermuur was het aanvullen van de eigen voorraad niet zo moeilijk. Alleen gingen de kolen wel wat al te snel. Wat bleek: als de fietsjongen ’s morgens zijn boodschappen rond ging brengen werd eerst de mand met kolen gevuld. Het duurde wel even voordat Karel er erg in kreeg. Maar ja, het was oorlog. Meerdere onplezierige momenten vonden plaats.
Na de bevrijding
Maar de bevrijding kwam en Karel had zijn etalage klaar. Trots met vrouw en omwonenden poseert hij voor zijn etalage. De oorlog was voorbij en de opbouw begon.
De prentbriefkaarten
O ja, we kwamen om te praten over prentbriefkaarten. De eerste kaarten die verkocht werden waren kaarten van Uitg. S. van der Hoef, Watergraafsmeer. In 1921 werd de Watergraafsmeer bij Amsterdam gevoegd, de kaarten waren dus niet ‘up-to-date’. Jan Lintvelt kon niet meer met zekerheid vertellen wie de fotograaf van de door zijn vader uitgegeven prentbriefkaarten was. Hij vermoedt dat het George Verheul was. Dat was n.l. een goede kennis van zijn vader. De kaarten werden gemaakt door Rembrandt. De eigenaar van dat bedrijf was de heer de Wille en een vriend van Karel Lintvelt. Hij woonde op de Hoogeweg 17, om de hoek, tegenover de winkel.
Veel kaarten heeft Karel Lintvelt niet uitgegeven. Wat er uitgegeven werd geeft echter een goed beeld van de buurt waar Karel met zijn winkel dienstbaar was.
In 1965 werd de winkel opgeheven om plaats te maken voor nieuwbouw (De winkel werd afgebroken om ruimte te maken voor aanleg van de Kamerlingh Onneslaan. J.H.) Hij bleef zijn buurt echter trouw, hij verhuisde naar de overkant op nr. 113. In april 1983 overleed Karel Lintvelt op 86-jarige leeftijd.
Cadeau voor Oost
Hij heeft, misschien onbewust, de prentbriefkaartenverzamelaar een mooi stukje Oost cadeau gedaan. De kaarten geven een tijdsbeeld weer van een periode toen het door anderen verzuimd werd te registreren. Wij zijn Karel Lodewijk Lintvelt daarvoor dankbaar.
Lydia de Ruijter zegt
Lydia de Ruijter Hadden ook een bibliotheek. Fantastisch vond ik dat. Toen ik als zesjarige net kon lezen liep ik de deur plat. De eigenaresse was wel streng. Ik was altijd een beetje bang voor haar.
Jan Dijk zegt
Buurman
Wij, het gezin van dominee Dijk, waar we als broers met zijn vieren en zonder zus waren, hadden altijd hele goede buren aan mijnheer Lintvelt en zijn vrouw. Hij was nog tegelijk met mij jarig ook, net als mijn oudste broer. Wat een feestdag! In de kwekerij achter ons huis, waar hier een prachtige foto van staat, stond een vrijstaande perenboom.Mevrouw Lintvelt zorgde er voor dat wij lekkere peren kregen. Op de foto bevindt zich in het midden een postkantoor. Wij woonden in het huis met de 7 serreramen daarboven. Ik ben geboren achter de ramen daar links van op de foto. Links was kapsalon Kamoschinsky.Lintvelt zat rechts. Helemaal links staat een telefooncentrale. Door de achterramen konden we ze bezig zien. De foto moet in het weekend gemaakt zijn. Ooit kocht ik bij mijnheer Lintvelt het boek Angiolino en de lente, van Arthur van Schendel. Dat ik dat nog weet! Ook mijn mooiste kinderboekje De kip die de wereld redde is bij hem gekocht; dat boekje koester ik.
Jan Dijk
2014