2003
Door: Agnes Rojek vocht voor het behoud van Jeruzalem en woont nu in Diemen.
“Jeruzalem moet blijven!” Iedereen die mijn huis bezocht en die gele poster op de voordeur zag, keek mij met verbazing aan. ‘Sinds wanneer bemoei je je met de wereldpolitiek?’, hoorde ik dan. Ik moest hier erg om lachen. Ons Jeruzalem op de agenda van de wereldpolitiek! Nou, zo ver was het natuurlijk niet. Ik legde mijn vrienden uit dat ‘Jeruzalem’ de naam van onze wijk was en dat er plannen zijn om deze wijk te slopen. Dit wilde ik niet. Niemand van de buurtbewoners wilde dat. Daarom hebben wij die gele posters op alle voordeuren en ramen opgehangen.
Onze ‘duplexwoningen’ (twee aparte woningen boven en beneden) waren niet groot en niet echt comfortabel, maar het wonen in Jeruzalem was aangenaam. Met haar architectuur (lage witte gebouwen) leek de wijk op de echte stad Jeruzalem, maar meer gelijkenis was er niet. Jeruzalem was rustig, groen en veilig. Heel anders dan de rest van de grote stad Amsterdam.
We hebben hard gevochten tegen de sloopplannen, maar het is ons gelukt slechts een deel van Jeruzalem te ‘redden’. Dat deel wordt in 2009 gerenoveerd. De rest moet echter verdwijnen om plaats te maken voor comfortabele nieuwbouwwoningen. We weten dat na de verbouwing Jeruzalem niet meer hetzelfde zal zijn. Er komen hoge gebouwen, veel nieuwe mensen, het wordt drukker en Jeruzalem zal haar dorpsachtig karakter verliezen. Maar zo is het nou eenmaal: alles verandert, niets blijft hetzelfde. Het enige wat hetzelfde blijft, zijn onze herinneringen. Nu woon ik in Diemen, maar het groene, rustige Jeruzalem blijft voor altijd in mijn hart.
Foto 2005 Jo Haen Alle rechten voorbehouden
Mijn herinnering aan het Oudemanshof is die van de vakantie vervanger voor ome Cor Bosch bezorger van diverse weekbladen, waaronder Margriet, Donald Duck, Pep elf. Het beginpunt was bij de bovenwoning van de Fam. Bosch aan het Oudemanshof (huisnummer) is mij helaas ontschoten. De bladen werden in de gesloten bakfiets vervoerd en bij de cliënten in de brievenbus bezorgd. Zijn wijk besloeg een groot deel van de Watergraafsmeer.
Ik was 11 jaar (1971) toen ik op de hoekwoning Korteweghof 36 1-hoog kwam te wonen. Tot mijn 24e heb ik daar bij mijn moeder gewoond. Toen kreeg ik mijn 1e eigen woninkje op… Oudemanshof 32 huis. Ik wilde voor geen goud weg uit het dorp. Lekker knus. Maar ja, dan krijg je kinderen en zijn wij naar het kille Almere verhuisd. Mooie woning hoor maar… nee. Minimaal 6x per jaar kom ik nog effe buurten, meteen langs slagerij Mulder met een ijzersterk geheugen. Nergens anders is de servelaat worst zo lekker als bij slagerij Mulder. Het is raar, maar ik word zo rustig als ik weer in het dorp kom. Net of ik weer thuis kom. Het doet nu ook zeer dat het dorp straks het dorp niet meer zal zijn.
Ron de Wit