Joop Vlug – van pupil tot voorzitter

1968 – 2019

Joop Vlug (1959) Geboren in Amsterdam Rijnstraat en voorzitter van JOS/WATERGRAAFSMEER

De voetbalcarrière van Joop is begonnen op 9-jarige leeftijd. (Je moest toen eigenlijk 10 jaar zijn om te mogen voetballen bij een club). Hij zat daarvóór bij de padvinderij maar hij wilde liever voetballen. Een vriend van zijn vader, Frans van Tienhoven, die een sigarenwinkel had in de Fahrenheitstraat, had connecties met J.O.S. En zo ben ik daar terechtgekomen.

Ze bleven liever bij J.O.S.
‘Kleine’ Bos was zijn trainer. Hij zat in de A4 en speelde spits. Toen hij bij de pupillen van de A1 zat voetbalden ze eens tegen de pupillen van Ajax. Het bleef 0-0. De jongens van J.O.S. waren supertrots, het voelde als een overwinning! Maar de spelers van Ajax waren zwaar teleurgesteld, er waren er zelfs bij die liepen te huilen. Toen 4 jongens van J.O.S. gevraagd werden voor Ajax bedankten ze voor de eer. Van huilende voetballers moesten ze niks hebben! Ze bleven liever bij J.O.S.

Joop werd kampioen bij de C1 en bij de A1. Hij was een aardige voetballer, speelde zelfs tot zijn 31e selectievoetbal in het 1e. Helaas moest hij vanwege blessures toen stoppen met voetballen. Maar hij stopte niet bij J.O.S., want hij werd leider van de zondag 2 en later ook van de zondag 1.

In 1994/1995 fuseerde J.O.S. met Watergraafsmeer. Joop besloot toen weer te gaan voetballen, maar wel op een laag pitje, bij de veteranen. Dat heeft hij tot zijn 42e gedaan.

Bestuurlijk staat hij zijn mannetje
Bestuurlijk stond hij ook zijn mannetje. In 2001 trad hij toe tot het bestuur als algemeen lid en later als man van de technische zaken. In 2005 werd hij secretaris wat hij is gebleven tot 2008, waarna hij voorzitter werd van de club. En dat is hij nu nog steeds. Als dat geen clubliefde is….
Zelfs zijn vrouw komt bij J.O.S. vandaan. Ze leerden elkaar kennen toen ze daar handbalde. Ze gaat uiteraard heel vaak mee naar de club.

Dieptepunt:
De vernieling van het oorlogsmonument toen TABA op het veld van JOS ging spelen en JOS op de Toekomst ging voetballen.J.O.S. had een mooi oorlogsmonument voor oorlogsslachtoffers uit de buurt en omgekomen voetballers in de 2e Wereldoorlog. Maar helaas is dat om onverklaarbare reden gesloopt toen TABA het veld van J.O.S. overnam. Hieronder het verhaal over het monument zoals het op de site van J.O.S. Watergraafsmeer staat beschreven.

Onze twaalfde man
De opa van Hennie ter Lingen (1935) was aannemer en bouwde het monument: “Oorspronkelijk was het een paal die bij het zogenaamde Steentoernooi hoorde. De naam van de winnaar werd er elk jaar in gebeiteld.” Cor Roor (1933), voorzitter tussen 1985 en 2002, weet dat politieagent Jaap Knol er in de oorlog voor zorgde dat de Wetbuurt niet verpauperde. “Hij heeft waarschijnlijk initiatief genomen tot het uitbreiden van de paal tot het monument met gedenkplaten. Na de oorlog werden trapjes gebouwd en twee stenen plaquettes aangebracht.” Ter Lingen: “Ik kan me de herdenkingen op 4 mei nog herinneren. Daar waren veel mensen uit de Wetbuurt bij aanwezig. ”Op de ene plaquette stonden de namen van oorlogsslachtoffers uit de buurt en op de andere jongens van JOS die ons ontvallen waren. Het stond op een hele mooie open plek tussen twee velden en was een sieraad voor de club. Wij zeiden altijd dat het onze twaalfde man was.”

Joop Vlug, nu voorzitter van JOS, herinnert zich de prijsuitreikingen bij toernooien, die altijd op het monument plaatsvonden. Bij de tijdelijke verhuizing van JOS uit de buurt in 1976 nam TABA, een andere Watergraafmeerse vereniging, de velden en het monument over. Tot ontzetting van velen werd het monument toen gesloopt. Vlug: “Wie daarvoor opdracht heeft gegeven, is tot op de dag van vandaag onduidelijk. Navraag bij het stadsdeel leverde niets op.” Roor: “Het bestuur van TABA heeft ons in 1999 zijn excuus aangeboden voor de sloop. Ineens was het weg en alles was opgeruimd.” Joop Vlug is recent nog op zoek geweest naar de restanten. Vlug: ”Je vraagt je af wie plaquettes met namen kapot slaat. Onbegrijpelijk. Jammer, want er is een stuk clubgeschiedenis verloren gegaan. Ik had de gedenkplaten graag een nieuwe plaats gegeven in de muren van ons clubgebouw.”

Gelukkig waren en zijn er ook hoogtepunten:
► Als speler van de zondag 1 kampioen in de 2e klasse in 1982 en de vele Amsterdamse derby’s (tegen DWS, KBV, Blauw Wit, Animo, de Spartaan, Zeeburgia, SDW, NFC, Aalsmeer) in de 1e klasse
► De vriendschappelijke wedstrijd tegen Ajax in 2006
► 2 Kampioenschappen in de 2e klasse en promotie naar de hoofdklasse via de nacompetitie tussen 2002 en 2012
► Het kampioenschap van J.O.S. in 2014 in de 1e klasse
► Het spelen van de bekerfinale, ook in 2014, tegen IJsselmeervogels
► Ook de zaterdag 1 kampioen in de 5e en 4e klasse in de afgelopen 10 jaar
► Diverse kampioenschappen van jeugdteams en lagere teams
► De bekerwedstrijd tegen Ajax in het Olympisch Stadion in 2014.
► En als klap op de vuurpijl natuurlijk het laatste hoogtepunt: Het eerste zondagelftal promoveerde op zondag 16 juni jl. naar de hoofdklasse, nadat de laatste, bloedstollende, wedstrijd in de nacompetitie tegen Leonidas na verlenging met 1-3 werd gewonnen. En terecht gewonnen, volgens Joop.

Van harte gefeliciteerd namens Vrienden van Watergraafsmeer en veel succes in de hoofdklasse.