27 april 2020 – Koningsdag
Auteur: Jan Dijk (1947) – Geboren en getogen in de Watergraafsmeer. Woont er nu nog steeds.
Dit was te gek voor woorden. Niks te doen vandaag! Maar de Oranjezon straalde in een coronablauwe hemel. De mooiste Koningsdag ever qua weer. Herinnerde mij, dat Koninginnedag na de oorlogsjaren in Suriname uitbundiger werd gevierd dan in Nederland. Maar dit was wel erg schraal.
Een misdaad tegen de menselijkheid
Ik begon de dag met een nieuwe lijvige roman te lezen. Daarna moest er gemaild en geappt worden op deze bijzondere dag.Op tv had ik kunnen kijken naar vroegere Koninginne- en Koningsdagen. Ben er liever zelf bij. Ik vond het een geschikte dag om een enigszins eenzame dame op leeftijd, geboortig uit Suriname, thuis een bezoek te brengen. Dat was in plaats van al die bezoeken die niet gebracht werden aan veel eenzamere dementerende mensen in het verpleeghuis omdat die niet bezocht móchten worden. Een misdaad tegen de menselijkheid vond ik dat.De dame gaf mij het geleende boek terug over de religieuze diversiteit van Suriname. Je staat versteld!
Je kreeg zin om weer naar huis te gaan
Daarna weer koffie bij QAHWA achter het Badhuis, de koffie buiten opdrinken (nu staande). Ik kocht bij hem een mooie kop en schotel met veel mensen vlakbij elkaar erop geëmailleerd. Zonder afstand! Op het Javaplein ontmoette ik filmer Kibret Mekonnen; hij maakte opnamen hoe mensen deze dag beleefden in de relatief stille Javastraat. We zaten op de buitenrand van een van de spuiters op het plein. Ze waren allemaal uitgeschakeld wat voor ons een veilige zitplaats opleverde. Het plein werd er minder gezellig door, je kreeg zin om naar huis te gaan. Was dat soms de bedoeling? We gaan zien wat ervan geworden is en wat hij overneemt in zijn film. Ik zei allerlei verschrikkelijke dingen. Normaal is het er op deze dag een drukte van belang.
Naar de Bredeweg, normaliter die dag het middelpunt van Amsterdam
Toch maar even via de Linnaeuskade naar de Bredeweg, die dag normaliter het middelpunt van Amsterdam, veel journaals tonen die straat op deze verjaardag of voorheen op de dag van zijn
moeder. Het huilen stond mij vandaag nader dan het lachen. Hier en daar hing de nationale driekleur en de speciale Bredewegvlag. Via de even stille Hogeweg naar de Middenweg. Restaurant De Kas had die dag wellicht zijn deuren speciaal geopend voor takeaways, ik zag afstandsstrepen voor een lange rij wachtenden. Maar het chique restaurant had zijn balie al gesloten hoe druk het in Park Frankendael ook was. Men hield zich in het grasveld vond ik goed aan de voorgeschreven afstand.
Kanen als een Koning was toch geopend
Met opzet fietste ik dit keer via de Radioweg naar huis. Her en der wapperden vlaggen. Een paar mensen hadden feestkleding aan. Verder was het merkwaardig rustig. Verkeer was er weinig.
Maar jawel hoor, Kanen als een Koning, op de hoek van Radioweg en Galileiplantsoen, was toch weer geopend. Het eethuisje is alleen open op Koningsdag, al zolang we die hebben. Je kunt er dan
Surinaamse pindasoep en broodjes krijgen. Ik ben een stamgast. Het wordt gerund vanuit een vroegere drogisterij die nu woonhuis is. We weten het allemaal hoe buurtwinkels verdwijnen
De soep en het broodje smaakten mij voortreffelijk
Ik werd enthousiast begroet. “Alleen meenemen naar huis”, zeiden ze. Ik bestelde en betaalde, contant, had ik gelukkig bij me; je moest immer overal pinnen. Maar net buiten de voorgevel staat
een zitbank. Daar nam ik op plaats, om de soep en het broodje in alle rust op te kunnen eten. Een beetje achter een struik, dus uit het zicht van bekeurende politieagenten. Soms traden ze verrassend op. Zelf had ik even het gevoel dat er niets veranderd was. Alleen, normaal zit je binnen te praten over kunst en cultuur, want daar zit de huisbewoner middenin. Een nieuw vriendenclubje. Nu kon dat smikkelen natuurlijk niet binnen. Aan het raam hingen affiches van een theatergroep. De soep en het broodje smaakten mij voortreffelijk. De koffie na afloop was van het huis. Van het huis! Je zegt het alleen als je een horecagelegenheid runt. In deze tijd kreeg je zomaar een bon van €2000 aan je broek voor overtreden van coronahorecaregels. Wees gerust goede vriend, wanneer je door dit stukje toch nog zo’n bon krijgt neem ik hem op me. Heb nog wel ergens een potje. Zo was het toch even echt Koningsdag.
Slot.
Die avond behoefde ik thuis geen maaltijd meer te bereiden, het was ruim voldoende geweest. Het dessert met zomerkoninkjes (aardbeien) volstond. Na het in die dagen bijna verplichte achtuurjournaal luisterde ik naar muziek op herontdekte maar nooit afgespeelde grammofoonplaten. Die zijn de mooiste! Wie gaat er mee volgend jaar?
Citaat uit ‘Het wilde leven van Benjamin Botje’, van Barbara Jurgens (gevonden op internet)
‘Die koning’, zei Bink ongeduldig. ‘Dus dat eten, dat leg daar maar te beschimmelen het hele jaar! Als wij, onze misjpoge dus, in die kelder weten te komen onder het Paleis, dan zijn we binnen. Letterlijk en figuurlijk!’ Hij keek triomfantelijk om zich heen. ‘Dan kenne wij de rest van ons leven kanen als koningen!’
Geef een reactie