In WOII heeft Jan Mens de Beemster ‘ontdekt’. Hij was te gast bij de heer G.Köhne, de man die prachtig kon vertellen over de Beemster en zijn geschiedenis. Hij logeerde er o.a. in het huis dat later Museum Betje Wolff is geworden, de voormalige pastorie van Middenbeemster. Mens raakte onder de indruk van de verhalen van Köhne en droomde weg bij het prachtige tegeltableau in de opkamer. Het kon niet anders of de schrijver greep de pen en schreef een boek over de Beemster: ‘Goud onder de golven’, een geromantiseerd verhaal, dat de werkelijkheid over het ontstaan van de polder zo goed mogelijk probeert weer te geven.
Jan Mens woonde bij mij om de hoek. Hij wandelde regelmatig door onze straat, de Karnstraat. Ik wist natuurlijk wie hij was en groette hem altijd beleefd, hij groette altijd vriendelijk terug.
Johan Cruijff kende ik goed, zijn broer Henny zat bij mij in de klas. We voetbalden dagelijks op het “zandje” naast onze school (de Groen van Prinstererschool). Ik weet nog goed dat Johan regelmatig met ons (wij waren 2 jaar ouder…) mee mocht doen. Hij was toen al erg goed.
Johan en ik kwamen elkaar nog een keer tegen toen we allebei in 1987 in een sportprogramma zaten. Dat was een verwarrende ontmoeting.
Erny van de Kleut-Sieswerda zegt
In WOII heeft Jan Mens de Beemster ‘ontdekt’. Hij was te gast bij de heer G.Köhne, de man die prachtig kon vertellen over de Beemster en zijn geschiedenis. Hij logeerde er o.a. in het huis dat later Museum Betje Wolff is geworden, de voormalige pastorie van Middenbeemster. Mens raakte onder de indruk van de verhalen van Köhne en droomde weg bij het prachtige tegeltableau in de opkamer. Het kon niet anders of de schrijver greep de pen en schreef een boek over de Beemster: ‘Goud onder de golven’, een geromantiseerd verhaal, dat de werkelijkheid over het ontstaan van de polder zo goed mogelijk probeert weer te geven.
Huib Maass zegt
Jan Mens woonde bij mij om de hoek. Hij wandelde regelmatig door onze straat, de Karnstraat. Ik wist natuurlijk wie hij was en groette hem altijd beleefd, hij groette altijd vriendelijk terug.
Johan Cruijff kende ik goed, zijn broer Henny zat bij mij in de klas. We voetbalden dagelijks op het “zandje” naast onze school (de Groen van Prinstererschool). Ik weet nog goed dat Johan regelmatig met ons (wij waren 2 jaar ouder…) mee mocht doen. Hij was toen al erg goed.
Johan en ik kwamen elkaar nog een keer tegen toen we allebei in 1987 in een sportprogramma zaten. Dat was een verwarrende ontmoeting.