31 december 1954 – 31 december 1959
Door: Auteur: Paul Welling (1948). Hij heeft in zijn jeugd op de Bredeweg gewoond.
Voetballen was vroeger mijn lust en mijn leven. Er zijn dan ook weinig plekken in de Watergraafsmeer waar ik dat niet gedaan heb. Bij ons in de straat, het landje bij de Koningskerk, Biothhof, Voorland. Vaak waren dat wedstrijden van jongens uit verschillende buurten tegen elkaar. Het landje bij de Koningskerk was het favoriete veld, daar kon ik trots mijn nieuwe voetbalschoenen laten zien. Van die hoge, met houten noppen eronder gespijkerd.
Op de Bredeweg speelden we vaak ook met een tennisbal, dat was goed voor je techniek. Bij ons in de straat mocht altijd een meisje meedoen, Els van Straaten. Die ging er net zo in als een jongen.
We voetbalde bij ons voor de deur of ergens anders op de laagte.
Een keer deed Henkie Prinsen mee. Hij mocht eigenlijk van zijn vader, die dominee was, nooit meedoen. Bovendien vond dominee Prinsen het niet leuk als we bij hem voor de deur speelden. Het spel golfde op en neer, toen Henkie Prinsen de bal opeens een enorme knal gaf in een poging op doel te schieten. Henkie was niet zo goed, eigenlijk. De bal vloog een eind weg, evenals de rechter schoen van Henkie. Die vloog met een sierlijke bocht door het raam van de ouderlijke woning. Henkie maakte dat hij weg kwam, maar voordat hij kon verdwijnen riep zijn vader hem streng bij zich.
Henkie hebben we vele dagen niet meer op straat gezien, dat was zijn straf. En bij dominee Prinsen voor de deur voetballen durfden we niet meer.
Zoals de Italianen zeggen: se non e vero, e bene trovato. Elsbeth mag mijn Italiaans corrigeren. Ik kwam Henk vele jaren later toen ik via Oom Dick Snieder decalco-plakker bij de DE werd als vakantie baantje. Hij had een tabakswarenwinkel vlak achter het Paleis op de Dam. Toen ik vertelde waarvoor ik kwam en wie ik was, zei hij : plak het hele raam maar vol, ik weet niet hoe lang ik hier nog zit. Hij wist wel dat ik per geplakte decalco – afgetekend door de eigenaar van de winkel – betaald werd. Nig bedankt Henk.
Een leuk verhaal, grappig geschreven door de journalistenzoon. Alleen, er klopt niets van. De dikke duim heeft zijn werk gedaan.
Aart Prinsen