Mijn lust en mijn leven

31 december 1949 – 1 januari 1970

Auteur: Frits Slicht – Verteller: Jaap Meents is geboren op 19 april 1939 in de Danie Theronstraat. Jaap heeft in zijn leven veel gewerkt, in verschillende sectoren. Maar uiteindelijk heeft hij samen met zijn (tweede) vrouw Jolly gekozen voor de markt, de Dappermarkt. Inmiddels staan ze al 27 jaar op deze markt. Sinds kort hebben zij met hun stal met kaarten (ook Hebreeuwse kaarten) een vaste standplaats. Bron: Geheugen van Oost

Voetbal was en is mijn lust en mijn leven. Mijn eerste club was Wilhelmina Vooruit (WV). Later, in 1956, ging die club samen met HEDW (Hortus Eendracht Doet Winnen). BIJ WV en later WV-HEDW zaten veel joodse jongens, je zocht het toch op. WV speelde op Sportpark Voorland, ‘op de polder’. Zowel bij WV als bij WV-HEDW heb ik een leuke tijd gehad. Maar net als ‘in het gewone leven’ was ik ook hier hard, keihard. Ik kan en kon er niet tegen als er werd ‘gejood’. Ik liep dan het veld uit en dan dook ik er bovenop. En of het er nou maar één was of wel vijf, dat maakte me niet veel uit. Daar heb ik nooit rekening mee gehouden.

Herdenken
Later ben ik trouwens overgestapt naar Maccabi. Die club werd op een gegeven moment opgericht en dat was een ‘echte joodse vereniging’. Ook veel andere joodse leden van WV-HEDW zijn overgestapt. WV-HEDW heeft trouwens veel gedaan om de ‘verdwenen joodse leden’ (vermoord in de concentratiekampen) te herdenken.
Ze hebben een mooi monument opgericht ter nagedachtenis aan deze joodse jongens. Vroeger stond dat op Voorland, nu zitten ze bij de IJsbaan (de Jaap Edenbaan) en is dat monument daar naar toe overgebracht. Mijn neef, Jacques Meents, staat ook op dat monument. Hij is maar vijftien jaar oud geworden. Elk jaar met 4 mei is er nog een herdenking bij dat monument.

Ome Piet
In de kantine van WV-HEDW stond Ome Piet Rijkenberg. Die man had altijd iets aparts. Zo hield hij konijnen achter de kantine. Hij had ook een grote bok. Ik mocht die een keer van het veld halen. Ik was namelijk altijd vroeg op het veld. Dan liep die grote bok nog los rond. Ome Piet zei toen: “Jaap, haal jij die bok eens van het veld.” Maar die bok wilde niet gehaald worden, die kwam achter mij aan.