N.V. Internationale Cacaofabrieken Blooker

31 december 1927 – 31 december 1961
Door: Peter Louw jr. geboren in 1954 te Amsterdam, gewoond in de Paardekraalstraat 2. In 1976 vertrokken naar Gouda en nu 25 jaar woonachtig in Waarder. Werkzaam als docent op een vmbo te Zoetermeer.

Blooker had twee kantoren in gebruik, het hoofdkantoor op het Achter Oosteinde 9 bij de Sarphatistraat waar de directie zetelde en waar de in- en verkoop plaatsvond en het fabriekskantoor nabij de Omval.

Mijn vader Piet Louw was jaren werkzaam bij de “Naamloze Vennootschap Internationale Cacaofabrieken” Blooker. Deze fabriek stond aan de Weesperzijde met aan de overzijde van de trekvaart op de Omval de magazijnen.

Al voor de Tweede Wereldoorlog was hij bij Blooker werkzaam, eerst op het hoofdkantoor en later als administrateur op het fabriekskantoor. Blooker had namelijk twee kantoren in gebruik, het hoofdkantoor op het Achter Oosteinde 9 bij de Sarphatistraat waar de directie zetelde en waar de in- en verkoop plaatsvond en het fabriekskantoor nabij de Omval. Op het fabriekskantoor waren drie kantoorruimten in gebruik. Deze drie waren gevestigd links van de toegangspoort en liepen door tot onder het torentje op de hoek. De fabriek maakte naast eigen cacaopoeder en chocolade van Blooker, halffabricaten voor de chocolade verwerkende industrie.

Het werk op het fabriekskantoor bestond o.a. in het inkopen van verpakkingsmateriaal, de salarisadministratie, enz.

De Weesperzijde was toen met keitjes aangelegd, de spoorwegovergang was nog op straatniveau. Vanaf het dak van de fabriek waren bij mooi en helder weer de duinen bij Zandvoort zichtbaar. Amsterdam-Zuid moest nog worden aangelegd. Zoals gebruikelijk werden jubilarissen in die tijd door middel van een uitgebreid diner in het zonnetje gezet. Ook de toenmalige directeur, de heer J.C.G. Boom (gehuwd met Anna Blooker), gaf ter gelegenheid van zijn 25-jarig jubileum op 30 april 1938 een diner in het Krasnapolskyhotel waarbij het voltallige personeel aanwezig was. Ook werden er jubilea van andere personen groots gevierd, zoals in 1948 het 50-jarig jubileum van de bedrijfsleider, de heer J.G. Meijer.

Mijn moeder was als 15-jarige op de inpakafdeling begonnen en mocht in 1932 als minderjarige (verboden in die tijd) tijdens een tentoonstelling op de Rai producten van Blooker aanprijzen. Na haar trouwen in 1945 moest mijn moeder ontslag nemen. Het was in die tijd niet toegestaan als gehuwde vrouw te werken.

Mijn ouders gingen wonen in de Paardekraalstraat 2. De laatste jaren dat ik op de St. Bernardusschool aan de Stadhouderskade zat, ging ik elke vrijdag na schooltijd met de tram lijn 5 naar het Amstelstation, om na 10 minuten lopen de fabriek binnen te gaan.

Daar kon ik onder genot van een glas Ranja, klaargemaakt door mevrouw Hahn, een dochter van de politiek tekenaar Albert Hahn, mij uitleven op een tikmachine op het kantoor. Uiteraard was het nuttigen van een brokje chocolade een welkome toegift. De fabriek was op fietsafstand en mijn vader nam mij ’s avonds achterop mee naar huis.

Helaas mocht de fabriek niet uitbreiden. De bewoners aan de Van der Kunstraat waren tegen eventuele hoogbouw. De fabriek zag uiteindelijk geen mogelijkheden meer en werd, mede door het ontbreken van geschikte opvolgers, uiteindelijk verkocht aan de concurrent Bensdorp uit Bussum. De fabriek werd gesloten en mijn vader ging daarna dagelijks tot zijn pensioen met de trein vanaf het Muiderpoortstation naar het kantoor in Bussum.(In 1962 JH)
Hoogbouw is er uiteindelijk toch gekomen in de vorm van de toenmalige Rijkspostspaarbank, de Leeuwenburg.

Lees ook: Cacaofabriek Blooker