31 december 1934 – 1 januari 1940
Door: Henk de Koning (1922 – december 2006), was zoon van dhr. De Koning, destijds hoofd van de Hogewegschool. Hij is geboren op de Linnaeusparkweg 13 en heeft daar gewoond tot 1951. Hij was werkzaam als leraar lichamelijke opvoeding.
Straathandel in de Wakkerstraat rond 1935. Rechts een handkar (waarschijnlijk van de bakker), links een man op een bakfiets en rechtsachter een kar met paard ervoor. (Ansichtkaart met dank aan Dolf Haen) Alle rechten voorbehouden
Voor de Tweede Wereldoorlog waren er nog bijna geen auto’s. Bakkers, slagers, melkbezorgers enz. gebruikten de handkar, paard en wagen of zoals, de petroleumbezorger, een hondenkar. Vrijdags kocht menige huisvrouw een lekker maaltje vis aan de kar van de Volendammer visboer. Leo, de melkboer van de Oosterringdijk liet ons vaak meerijden op zijn paard en wagen. Ook de scharensliep kwam door de straat. Op zijn handkar bevond zich een groot vliegwiel dat door een riem een klein slijpsteentje aan het draaien kreeg. De voddenman riep : “Voddeie, ouwe — kleerkoop vodeeeee!!” En dan de schillenboer en de vuilnisman, allebei met paard en wagen, terwijl de pikzwarte kolenboer zakken kolen naar boven takelde of ze in de kelder in het kolenhok stortte.
De putjesschepper met zijn ezelkarretje kwam met een speciaal schepje de regenputjes schoonmaken. En de liedjeszangers brachten luidkeels hun lied ten gehore en hielden hun pet op als er iets vanuit de bovenramen naar beneden gegooid werd. ‘s Zomers verscheen de ijscoman op een bakfiets met gekoeld ijs. Hij schreeuwde: “IJsco, IJsco, norico, drie, vijf en tien cent een pakje!” En sloeg daarbij met een stokje op een bel. Zondagsmorgens riepen de joodse fruitverkopers: “Meikersen, het benne mooie kersen” of “Mooie aardbei, twee kwartjes een kilo!” en “Heipalen, mooie bananen, drie voor een dub.” In de wintermaanden werden op het Hogewegpleintje kastanjes geroosterd. De koopman stond daar met een handkar en zijn roep “Gepiepte kastanjes” klinkt nog in mijn oren! Op zondagavonden verscheen er een krantenverkoper met de voetbaluitslagen: “De Cetem” roepend. Wij riepen dan: “Stop hem in je zak en vergeet hem.”
Tegenwoordig wordt praktisch niets meer aan huis bezorgd. Wat kan een straatbeeld in vijftig jaar veranderen!
De laatste regel: Tegenwoordig wordt praktisch niets meer aan huis bezorgd. Wat kan een straatbeeld in vijftig jaar veranderen.
Nog nooit is er zoveel aan huis bezorgd als in 2018.
De postbode, TNT, DHL, Sand, Pizzakoerier, thuisbezorgd, Albert Heijn, Bolcom, Marktplaats en weet ik veel wat nog meer komt aan de deur. Gewoon door ons zelf op het internet besteld. Zelf meikersen en aardbeien en zuur en ijsjes worden door ons digitaal besteld en thuisbezorgd. Moesten we vroeger wachten op de aardappelboer of melkboer, tegenwoordig wachten we op Appie thuisbezorgd. Er is dus niet zoveel veranderd.