Nering in Betondorp

1945 – 1960
Auteur: Erny Sieswerda (1939).  In 1960 gehuwd met Cor van de Kleut. Ze woonde t/m haar 6e jaar in de Landbouwstraat nr. 17 en in 1945 verhuisde het gezin naar de Gaffelstraat nr. 33. Haar ouders bleven in Betondorp wonen tot hun overlijden in 1999, Sinds 1975 woont ze in Middenbeemster.

Op elke hoek van de straat wel een winkel
Bij het ontwerp van Betondorp is gedacht aan een groot winkelassortiment. Zo is er bijna op elke hoek van de straat wel een winkel te vinden. In mijn jeugdjaren (1945/60) waren de slager, de bakker, de kruidenier, de drogisterij, de schoenmakerij, de kapper, etc. nog volop aanwezig. Voor de huidige winkelassortimenten zijn de ruimtes echter te klein en successievelijk verdwenen de winkeltjes, de een na de ander. De meeste winkelpanden kregen wel een andere bestemming als werkplaats en atelier. In dit verhaal wil ik de herinnering aan de nering uit mijn Betondorpse periode nog even terug roepen.

Directe omgeving van de Gaffelstraat
Laat ik beginnen bij de directe omgeving van de Gaffelstraat. Even om de hoek in de Brinkstraat: een bakker, waar ik helaas de naam niet meer van weet. Toen deze er mee stopte, is er een kunstboekbinderij in gekomen. Daartegenover zat de zuivelhandel van Snoek. Alleen melk, boter, kaas en eieren en Snoek ging nog langs de deuren met zijn melkhandeltje. Later jaren werd het assortiment uitgebreid. Ik denk mede door de sluiting van de Co-op, een 50 meter verderop in de Brinkstraat. Ik meen me te herinneren dat die zaak gedreven werd door Cobie, die groene zeep uit een vat schepte. Toen werd dat artikel nog los verkocht. Co-op was volgens mij toen een meer idealistische winkelketen. Je kon er ook lid van worden. Zo kon je er bonnen kopen voor oerdegelijke textiel en denkelijk ook voor de kolenleverancier. Ik geloof dat deze winkel later een drukkerijtje/reclamebureau werd.

Anink was niet echt een vriendelijke man
Weer tegenover de Co-op was de groentewinkel van Anink. Ik zie de winkel nog van binnen met de grote haak om de aardappels uit de houten kisten te wegen. Anink was niet echt een bijzonder vriendelijke man in mijn herinnering. In de Hongerwinter is mijn vader nog met hem op de vuist gegaan omdat hij geen zuurkool aan hem wilde verkopen. Ik stond er bij en het was heel eng. Gelukkig wisten aanwezige klanten mijn vader te kalmeren. Er is later nog een andere groenteman in gekomen maar later werd het een radio-televisiezaak.

Mijn herinnering ligt bij de Heerenbaai
Verder naar de Middenweg toe was De IJspegel waar je een gewoon even een kopje koffie kon drinken maar ook heerlijk ijs kon kopen en de slagroomwafels waren nog lekkerder. Ik begrijp dat de zaak nu een soort buurtcafé is. Aan de overkant was de sigarenwinkel van Slauerhof, die nogal connecties had met Ajax. Daar is op deze site al op gereageerd maar mijn herinnering ligt bij de Heerenbaai, die hij verkocht: een groot pak goedkope pijptabak. Daar kon mijn vader de hele week zijn pijpje mee roken. Maar na de oorlog bleef tabak nog lang ‘op de bon’. Op een dag nog even voor 18.00 uur stuurde hij mij met zo’n onnozel klein bonnetje naar de sigarenwinkel om de Heerenbaai te kopen, maar helaas onderweg was ik het verloren. Een hele week dus niet roken voor mijn vader. Moet je je voorstellen!

Zo, dat was de Brinkstraat. Ach, er is nog zo veel te vertellen over al die winkeltjes. Ik zal ze verder niet allemaal opnoemen, maar er een paar uitpikken.

Zie mijn verhaal over de Brink.