2012
Door: Auteur: Paul Welling (1948-2024). Hij heeft in zijn jeugd op de Bredeweg gewoond.
Bredeweg 32 II hoog was het ouderlijk adres, beneden woonde de familie van der Meulen. Alle rechten voorbehouden
Soms blijkt de huidige situatie overeen te komen met de herinnering.
In de zomer van 2012 heb ik met mijn vriend Joop een sentimental journey gemaakt door de Watergraafsmeer. Joop wilde weten waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. We wandelden over de Middenweg, de Linnaeusparkweg, het poortje, de hof en uiteraard ook over de Bredeweg.
Terwijl we in het perk stonden, liet ik Joop zien waar ik vroeger gewoond had en waar mijn vriendinnetje woonde met wie ik in 1971 getrouwd ben.
Ik kon me niet bedwingen om bij ‘onze’ deur te kijken wie er nu woonde. “Durf je aan te bellen?”, vroeg Joop.
Dat durfde ik niet, liet ik weten, wildvreemden, maar ik durfde wel aan te bellen op 32 huis, ik had gezien dat daar nog steeds dezelfde mensen zouden moeten wonen als vroeger, de familie van der Meulen.
Ik belde aan. Toen er geruime tijd niets gebeurde, wilden Joop en ik weglopen. Maar toen ging er op 1 hoog een raam open en stak mevrouw van der Meulen haar hoofd naar buiten met de vraag wie daar was. Toen ik me bekend had gemaakt, moesten we onmiddellijk binnen komen, Mevrouw van der Meulen zou haar man ook vragen naar beneden te komen.
Kort daarna stond ik in de gang, waar ik ruim 40 jaar niet meer was geweest. Er was totaal niets veranderd! Ook in de huiskamer niet. Meneer van der Meulen hield niet zo van veranderingen liet zijn vrouw weten.
Aan de eettafel in de kamer ontstond een geanimeerd gesprek, wat we nu doen, hoe het met iedereen was. Al gauw kwam het gesprek op gebeurtenissen in de avond van dinsdag 22 september 1964. Ik had toen net via de telefoon van mijn vader gehoord, dat mijn moeder plotseling in het ziekenhuis in Nijmegen was overleden. Ik hoorde nu dingen die ik niet eens meer wist. Het werd me duidelijk, dat het overlijden van mijn moeder in de straat destijds een enorme impact heeft gehad.
Is ook mij gebeurd.Ik was 75 en besloot na een etentje bij Elsas,rondje Linnaeushof te doen met mijn man en broer.Voor de deur gekomen, no 31 3 hoog stond de huidige eigenaar,de zoon van de mensen die er al woonde ,het huis kochten, en nu hij .Herkende ons nog, en ik mocht binnen komen.De trap op , naar boven, met open mond , want er woonde tegenwoordig niemand, en ik herkende alle aangebrachte dingen, de keukenkastjes van mijn moeder,oker geel,trappenbekleding,enz.Geweldig, wat een verjaardagskado.Was event terug in de tijd.Ben in 1967 weg gegaan,en mijn moeder in 1989.Wat een heerlijke plek om op te groeien.Mijn verhaal.gr.Marion
Ook ik (Mientje Smit) ben in het huis geweest waar ik ben geboren in april 1952 op nr. 26, het gele huis van Prof. Dr. Ter Veen, sociaal geograaf, overleden in 1948 en Mevr. Ter Veen- de Wit. Ruim 20 jaar gewoond en na mijn huwelijk verhuisd naar West Friesland.
Mooi verbouwd huis en aangepast aan de huidige tijd.
Wij woonden naast nr. 28 van de fam. Scherder, o.a. ouders van Eric. Ik heb daar lang het kantoor schoongemaakt op de 1ste verdieping bij Bührman papier.
Ook ik ben in ons ouderlijk binnen geweest, Bredeweg nr.5. Prachtig verbouwd maar nog wel herkenbaar. Zo leuk dat ik even mocht kijken.
Wat leuk, Paul, wij zijn een paar jaar geleden ook in ons oude huis op nr. 21 geweest. Dat was totaal veranderd, zo bijzonder het huis is verdeeld in 12? appartementen en er wonen mensen die haast allemaal iets met muziek te maken hebben.
Dus je ziet’een brutaal mens heeft de halve wereld..