Rietje Dijkman, still going strong

1939 – 2019

Auteur: Jo Haen – Verteller: Rietje Dijkman (1939). Ze is geboren in Amsterdam West en woont sinds 1960 in de Watergraafsmeer.

Andreaspenning
De Andreaspenning is een onderscheiding van de gemeente Amsterdam. De penning wordt uitgereikt aan personen die voor de stad prestaties met een landelijke uitstraling hebben verricht op het gebied van sport, wetenschap, journalistiek, kunst, politiek, economie, media, onderwijs of musea. De Andreaspenning kan ook worden verleend aan personen die zich minimaal tien jaar als vrijwilliger voor een stichting of vereniging met een maatschappelijk doel hebben ingezet. De naam Andreaspenning refereert waarschijnlijk aan de drie Andreaskruisen in het Amsterdamse stadswapen.

Penning uitgereikt door Simone Kukenheim
Afgelopen maandag 17 december kreeg Rietje Dijkman deze penning door de wethouder Zorg, Jeugd(zorg), Beroepsonderwijs en Sport Simone Kukenheim uitgereikt tijdens het Sportgala van Amsterdam in de RAI. En terecht. Niet alleen leverde zij als ‘master’ (veteraan) fantastische atletiekprestaties maar ook is ze al bijna 40 jaar als vrijwilligster actief voor AV23.

Wie doet haar dat na?
Ze begon pas met atletiek op 45-jarige leeftijd nadat ze eerst jarenlang in de kantine bij AV23 had gestaan. Ze zag op een gegeven moment dat groepjes mensen van haar leeftijd nog fanatiek aan het sporten waren en dacht: “Dat wil ik ook!”. En dat was het begin van een ongelooflijke en indrukwekkende sportcarrière. Daarvoor had ze, als alleenstaande moeder met 3 opgroeiende zonen, geen tijd gehad om te sporten en ze dacht al dat ze te oud was om nog te beginnen, maar het tegendeel bleek waar te zijn.
Rietje Dijkman, geboren in 1939 in Amsterdam Oud West, ontpopte zich tot een geweldige sprintster, hordenloopster, hoogspringster, verspringster en hinkstapspringster. Ze had vroeger op de lagere school wel wat aan turnen gedaan, maar lid worden van een atletiekvereniging zat er niet in. Bij AV23 bleek al meteen dat ze talent had, vooral hordenlopen ging haar heel goed af.
Ze ging de meerkamp doen, de 7-kamp, de 100 en 200 m. sprint. Ze won diverse wedstrijden in haar leeftijdscategorie. Haar hele huis hangt er vol mee.

Competitiewedstrijden in het buitenland
Ze ging ook meedoen aan competitiewedstrijden. Dan ging de strijd van de ene club tegen de andere. Ze deden ook mee aan buitenlandse wedstrijden. Rietje herinnert zich nog de eerste competitiewedstrijd in Brighton, met een bus gingen ze erheen. Je was dan zo’n 14 dagen van huis. Je moest alles zelf bekostigen, maar Rietje ging nooit op vakantie. Dit was haar vakantie. Geweldig vond ze het. Het ene jaar waren de wedstrijden in de open lucht, het andere jaar was het indoor.
Ze gingen zelfs met veteranen Nederland naar wedstrijden in Canada, daar won ze 5 gouden medailles! Op de meerkamp, de 80 meter horden, de 300 meter horden, het hoogspringen en het verspringen. Ze was toen 50 jaar. Van Ciska Jansen (Sagitta), kreeg ze extra training in het hordenlopen.

Bij een wedstrijd vergat ze eens bij de start haar bril uit het mandje te halen en zonder de horden goed te zien begon ze toen maar aan de wedstrijd. Een horde is 68,2 cm. hoog. Rietje liep op gevoel, wist precies hoe hoog een horde was. Toen ze 70 werd besloot ze te stoppen met de horden, toch een beetje te riskant.
In Lyon sprong ze op 75-jarige leeftijd een wereldrecord hoogspringen: 1,23 en met de hinkstapsprong haalde ze 8,02 m.
Ik vroeg haar of ze wel eens een blessure had gehad. Natuurlijk wel. Hamstring, meniscusoperatie, zweepslag maar het heeft haar er nooit van weerhouden om door te gaan.

Trainen bij G.A.C. in Hilversum
Aangezien er bij AV23 niet zoveel ouderen zijn om mee te trainen, traint ze nu in Hilversum bij G.A.C. (Gooise Atletiek Club), op de baan en lekker in de bossen. Wel traint Rietje nog wel elke woensdagochtend mee met de loopgroep van AV23 in het Flevopark
Bij AV23 is ze erelid vanwege haar grote verdiensten voor de club. Ze doet er al 40 jaar vrijwilligerswerk, al beperkt zich dat nu alleen nog tot het versturen van felicitatiekaarten aan jarige jeugdleden. Maar dat laatste doet ze nu ook alweer 20 jaar. En ook helpt ze als vrijwilliger mee bij de Amsterdam Marathon.

Eigen oefenruimte in huis
We dalen af naar het souterrain van haar huis waar Rietje me trots haar eigen oefenruimte, haar krachthonk, laat zien waar ze iedere dag buik- en rugspieroefeningen doet en één keer per week krachttraining aan de apparaten. Ze maakt met gemak zelfs nog een zwaantje aan de ringen voor me! Het vertrek staat bol van de medailles, vooral veel gouden, diploma’s en andere bewijsstukken van een leven vol atletieksuccessen. Van Nederlandse records en wereldrecords. Van een leven van doorzetten, trainen, wedstrijden en ondanks blessures, die er ook waren, toch doorgaan. Ze wil nog altijd beter worden, sterker worden, op niveau blijven.

Toekomstplannen? Ja natuurlijk!
Volgend jaar wordt ze 80. Heeft ze nog toekomstplannen? Ja, natuurlijk. “Ik kom dan in een andere categorie en wil dan nog al mijn Nederlandse records verbeteren”. Die van de categorie 75-80 jaar heeft ze allemaal al! Wat een ambitie!
Ik ben ervan overtuigd dat het haar gaat lukken. Ik heb groot respect voor deze bijzondere, geweldige sportvrouw. Een voorbeeld voor alle jonge sporters maar vooral voor de ouderen. “Oud, maar niet out”, zoals de titel van een filmpje van Tom Blom over Rietje luidt.