Rob Schulze – al 60 jaar lid van V.V.G.A. (januari 2017)

Ik speel alleen voor mijn plezier

V.V.G.A. (Vereniging Voor Gemeente Ambtenaren, al werd dat in de praktijk niet zo nauw genomen), werd in 1913 opgericht als voetbalvereniging, de tennisafdeling kwam er in 1927 bij. Vanaf 1930 is de vereniging gehuisvest op een terrein van Sportpark Voorland, tot 1995 naast het Ajaxstadion de Meer en tegenwoordig het woonwijkje Park de Meer.

Geboren en getogen in de Watergraafsmeer
Rob Schulze kent V.V.G.A. als zijn broekzak. Hij is al 60 jaar lid van de tennisvereniging en slaat nog steeds een balletje.
Hij is geboren op de Middenweg nr. 54 boven Boekhandel Lintvelt. Rond 1960 werd dit stukje Middenweg afgebroken om plaats te maken voor de aanleg van de Kamerlingh Onneslaan. Het gezin Schulze verhuisde toen naar een woning verderop op de Middenweg, in Betondorp, de plek waar Rob en zijn vrouw nog steeds wonen. Tegenover het terrein van V.V.G.A. op de Wembleylaan.

Backhand en volley zijn sterkste kanten
Zijn 16 jaar oudere broer nam hem, toen hij 10 jaar was, mee naar de tennisbaan en maakte hem lid. “Het leek me wel wat”, zoals Rob het uitdrukt. Hij kreeg tennisles van ouwe Gorowitz, een Tsjech, die altijd een flesje cognac op zak had.

“De backhand en volley zijn mijn sterkste kanten. Ik speelde in die tijd finales, maar ik won nooit. Ik speel echt alleen voor mijn plezier, winnen of verliezen maakt mij niet uit. Dat heb ik ook altijd tegen mijn kinderen gezegd. Heb plezier in wat je doet”. Dat geldt wat Rob betreft ook voor het kappersvak dat hij nog steeds 2 ½ dag per week in de Open Hof uitoefent.

Elitesport
In de jaren 50 beschikte V.V.G.A. over 4 banen en waren er ongeveer 350 leden, meest volwassenen. Het was in die tijd nog echt een elitesport. De mensen hadden kapsones. En als je niet goed genoeg speelde mocht je niet op baan 1 tennissen maar moest je met baan 4 genoegen nemen.

Er stond toen een houten kantine en op de plek van de huidige kantine was een betonnen baan, waar bij regen op gespeeld kon worden.
Voetballers van Ajax over de houten plank
Dat de vereniging Ajax als buurman had had zo zijn leuke kanten. De spelers staken regelmatig via een houten plank het slootje over om te lunchen en/of een balletje te slaan. Ze maakten een praatje met de tennissers en zo kon het gebeuren dat Rob in een Ajax kleedkamer de haren van o.a. Bobby Haarms en Piet Keizer stond te knippen. Hij is nog steeds een grote Ajax-fan. Ieder jaar koopt hij voor zijn gezin 5 seizoenkaarten.
Die houten plank is bewaard gebleven en hangt in de kantine ter herinnering aan die prachtige tijd met Ajax als buurman. En het clubblad heet ‘de Plank’.

Robert en Ellen
Zijn kinderen Robert en Ellen tennissen ook bij V.V.G.A. en zelfs kleinzoon Victor, 6 jaar oud, slaat al een aardig balletje. Uiteraard met een kinderracket. Vroeger kon je pas met 10 jaar lid worden, maar dat is tegenwoordig dus veel eerder. Er zijn momenteel ongeveer 80 a 90 jeugdleden.

Naast tennissen was Rob ook jarenlang coach bij de jeugdteams. Zijn vrouw Tecla zat met Jo Verbaan in de jeugdcommissie. Kortom: een familie met een groot clubgevoel. Onmisbaar voor V.V.G.A.

800 Leden
Er zijn momenteel rond de 800 leden waarvan er een groep is die in het begin van het seizoen een paar keer komt spelen en daarna zie je ze het hele seizoen niet meer. Dat vindt Rob onbegrijpelijk. Maar de mensen kunnen dan in ieder geval zeggen dat ze op tennissen zitten!

Houten rackets met kattendarmen
De techniek is volgens hem in de loop der tijd niet veel veranderd. Wel het materiaal. Vroeger had je houten rackets, bespannen met kattendarmen. Die kattendarmen waren kwetsbaar. Je moest zorgen dat ze niet nat werden. Want als ze dan opdroogden knapten ze. Tegenwoordig is alles van kunststof, veel lichter en nat worden is geen probleem. Maar als het regent en je wilt spelen dan heb je pech want dat is niet mogelijk op gravelbanen (tegenwoordig 6 stuks en er komt er nog een bij). Je moet dan wel gewoon doorbetalen, maar dat weet je bij tennis.

Geen contributie
Rob hoeft geen contributie meer te betalen. Als je 60 jaar lid bent ben je daarvan vrijgesteld, al zullen er maar weinigen zijn, die dat halen. Rob is er zo een. Nooit een blessure, (hij klopt het af op de houten tafel). Toen hij 60 jaar lid was heeft hij een mooi horloge gekregen.

Top bereiken kost veel geld
Wil je echt de top bereiken dan moet je vermogend zijn, want een personal trainer en trainingsweekenden overal in het land kosten heel veel geld. Zijn dochter heeft dat een poosje gedaan. Dat kostte haar wel € 5.000,00 per jaar. Heel veel geld en je moet er ook nog alles voor opzij zetten. Op een gegeven moment had ze daar geen zin meer in. Ze wilde ook wel eens uitgaan met vriendinnen enz. Wel jammer, maar begrijpelijk.

Rob gaat nog heel lang door
Rob denkt nog niet aan ophouden. Hij wil bezig zijn. Hij slaat nog heel graag een balletje en houdt van zijn werk als kapper, hoopt dat nog heel lang te doen.

Foto’s uit zijn tenniscarriere heeft hij helaas niet. We lopen daarom even naar de ingang van de tennisbaan, helaas afgesloten vanwege de wintertijd en maken tot slot een foto van een afgetrainde V.V.G.A.-er, een geweldige clubman, al meer dan 60 jaar. Wie doet hem dat na?